Shembulli personal

Ndjeshmëria dhe korrektesa në sjelljet tona kanë jashtë­za­ko­nisht rëndësi për ndikueshmërinë e fjalëve tona dhe arritjen e gjërave që duam të arrijmë. Për shembull, nëse jemi duke falur namaz, një respekt, një edukatë, një etikë që reflektojnë me sa është mundësia qenien tonë para Allahut, kijami, rukuja dhe sexhdeja jonë po në atë kuadër, të gjitha këto janë, në lidhje me çështjen, më me ndikim se leximi i një libri! Kjo duhet të jetë edhe përgjigjja më bindëse për pyetjen e fëmijëve, "Si tregohet respekti para Allahut?" Në të kundërt, po qe se e falni namazin siç shprehet hadithi profetik, si pula që çukit ushqim në tokë[1], edhe edukata e namazit e atij që ju merr juve për shembull, do të jetë i tillë! Dhe duhet ditur pa diskutim se një namaz i tillë jo vetëm nuk ka për ta larguar dot njeriun nga të këqiat, por as do të zgjojë respekt ndaj Allahut tek njerëzit e tjerë që ndodhen nën edukimin e tij, as do të lërë ndonjë gjurmë pozitive në shpirtrat e tyre!

Po, është shumë e rëndësishme që namazi të falet me sinqe­ritet. Imazhi i një njeriu që ka thyer belin dhe ka përkulur qafën me një respekt dhe përkushtim të thellë para Allahut (xh.xh.), do të shkaktojë ndikim të madh mbi ata vëzhgues të pafajshëm.

Aq sa është e rëndësishme të bëhesh shembull në gjërat po­zitive, aq është e rëndësishme të sillesh pa lëkundje para situa­tave negative. Gjithmonë ekziston mundësia që fëmijët të ka­pen nga ndonjë virus dyshimi apo lëkundjeje në shkollë dhe mjediset e jashtme. Dhe këto duhen eliminuar pa humbur ko­hë. Nuk duhet qëndruar indiferent ndaj librit që ka marrë fëmija në dorë dhe po e lexon, qoftë ai edhe një roman. Po qe se në librin që po lexon ka ndonjë aspekt që prek besimin dhe bindjet tuaja dhe ju nuk bëni ndër­hyrjen e duhur, brenda fëmijës mund të nisë të marrë formë një dyshim apo lëkundje pa e kuptuar ju një gjë të tillë. Prandaj, nuk duhet të mjaftoheni vetëm me kuj­desin mbi gjendjen e fëmijës në shtëpi; në të njëjtën kohë, du­het të kontrolloni edhe atmosferën e përgjithshme që ka të bëjë me formësimin e strukturës së tij ndjesore e mendore. Për­ca­k­timi dhe zgjedhja që më parë e librave që do të lexohen është një punë jetësore për ata që dëshirojnë të rrisin e për­gatisin nje­rëz të qëllimit. Pas një periudhe të caktuar, për­pjekja për t'i kup­tuar simpatitë dhe antipatitë e fëmijës, ku­reshtja për t'i ditur ç'gjëra dëgjon e ç'gjërave ua vë veshin ai, njohja e shokëve të tij, madje caktimi i tyre dhe sjellja si një mjek i kujdesshëm ndaj tij në të gjitha aspektet janë çë­shtje që s'lejojnë nënvleftësim.

a) Nxënës, mësues, prindër

Dallimi eventual kulturor mes nënës dhe babait, mes dja­lit dhe vajzës ose edhe mes prindërve dhe fëmijëve, i quaj­tur, ndryshe, mes brezave, si njëri prej problemeve të ditëve tona, si dhe përfundimet negative që mund të japë ky da­llim, mund të sheshohen dhe zgjidhen me masa edukative si dhe gjer në pe­riudhën e pubertetit. Po u lanë për më vonë, ndikueshmëria e masave edukative mund të bëhet e pa­vlerë. Bie fjala, po qe se fëmijët e dikujt që s'ka marrë arsim, studiojnë në universitet, ka mundësi që ta shohin veten gjithmonë mbi prindërit dhe të mos denjojnë ta dëgjojnë fjalën apo këshillën e tyre, gjë që mund të sjellë si pasojë që ata të manipulohen nga elementë të ndry­shëm me moral të dyshimtë ose forca politike anarkiste apo an­tikombëtare dhe të bien ose viktimë e një morali të ulët, ose viktimë e po­litikës së rrugës.

Për ata të rinj që bien viktimë e gjithfarë forcave duke i imi­tuar dhe ndjekur ato me një besnikëri të verbër, Kur'ani thotë kështu:

"Ata thonë: "Zoti ynë, ne shkuam pas kryetarëve dhe të më­dhenjve tanë dhe ata na nxorën nga rruga!" (Kur'ani, Ahzab, 33/67)

Prandaj, qëndrimi pozitiv i atyre që drejtojnë arsimin dhe edukimin, do të sjellë lumturi edhe për ata vetë, edhe për brezat që kanë marrë përsipër t'i mësojnë dhe edukojnë; e kundërta, qëndrimet e gabuara të atyre që e nënvleftësojnë përgjegjësinë e vet, do të sjellë jo vetëm shkatërrimin e të ardhmes së vet në këtë jetë e në jetën tjetër, por edhe shka­tërrimin e të ardhmes së fëmijëve dhe të rinjve, arsimimin dhe edukimin e të cilëve e kanë nënvleftësuar!

b) Klithma e të rënëve në perversitet

Nëse i jepni mundësi fëmijës të merret me gjëra që s'i sjellin asnjë dobi për jetën e tij materiale-shpirtërore, me të do të ndo­dhë ashtu siç e përshkruan Kur'ani:

"Allahu do t'u thotë: "Hidhuni dhe ju në zjarr, atje ku ndo­dhen njerëzit dhe xhindët, paraardhësit tuaj!" Dhe kushdo që do të hyjë atje, do t'i mallkojë shokët e vet. Pastaj, kur të mbli­dhen bashkë, ndjekësit do të thonë për njerëzit që u shkuan pas: "Zoti ynë, ja, këta na nxorën ne nga rruga! Ndëshkoji ata me një zjarr më të fortë!" Dhe Allahu do të thotë: "Për çdo njeri ka edhe një herë më shumë ndëshkim, por ju nuk e dini!" (Kur'ani, Araf, 7/38)

Gjithsesi, sipas shprehjes së Kur'anit, fëmijët që ju dikur i morët në prehër e i rritët, që pandehni se i rritët e i edukuat, kanë për t'u lëshuar me një gojë mallkime njerëzve që i ndo­qën, që ua dëgjuan fjalën e për shkak të të cilëve ndo­qën rrugë të gabuara apo ranë në perversitet. Njeriu që i beson sadopak ringjalljes dhe jetës tjetër, duhet të dridhet nga një mallkim i tillë i bërë në grup, më një gojë dhe duhet të mbështetet te Allahu. Rruga për të shpëtuar nga një fatkeqësi e tillë është të bëhemi shembull i mirë për ta që nga sjelljet dhe mënyra e jetesës e gjer te dashuria për Allahun dhe të Dërguarin e Tij!

Në një shtëpi ku ndjehet dashuri dhe respekt për Allahun (xh.xh.) dhe të Dërguarin e Tij (s.a.s.), fëmija do të lidhet pas Allahut dhe do t'ia japë zemrën Atij me aq sa të mësojë, të sho­hë e të ndjejë për Të. Faktin se sa bisedohet në një shtëpi për Allahun (xh.xh.) dhe Profetin (s.a.s.) mund ta masim me emo­cionet e fëmijës, mund ta ndjejmë me the­llësinë e ndjenjave të tij. Natyrisht, edhe faktin se a kryhen në atë shtëpi gjëra të pa­pëlqyeshme apo të ndaluara nga fe­ja, se a zbatohen gjërat e ur­dhëruara nga feja. Fëmija është si ekrani i hapur i folesë famil­jare, si altoparlanti i zërave të ndryshëm të atij mjedisi. Nga ky ekran dhe altoparlant mund të vëzhgojmë edhe skajet më inti­me të shtëpisë si dhe të dëgjojmë edhe pëshpëritjet më të fshe­hta në të!

c) Rruga për në xhennet dhe xhehennem

Xhehennemi (ferri) është i rrethuar nga të gjitha anët me dë­shira njerëzore dhe gjëra që i pëlqejnë trupit dhe egos, kurse xhenneti (parajsa), me gjëra të papëlqyeshme (që s'i pëlqejnë egos, që s'u përshtaten dëshirave sensuale e ego­istike).[2] Kush nuk e kapërcen dot rëndesën e adhurimit dhe bindjes, në një aspekt, rëndesën e gjërave të papëlqyeshme për egon, kush nuk u bëhet dot pengesë dëshirave dhe te­kave, përgjunjet çdo ditë para një loje të re dhe nuk shpëton dot nga një mallkim i ri, nuk do të hyjë në xhennet, ndërsa nuk do të ndodhet larg nga xhehennemi. Ja, pra, dy drej­timet e rrugës që kemi para dhe të synimit përfundimtar ku do të arrijmë më në fund! Nga njëra anë, ne do të heqim dorë prej të gjitha gjërave që na thotë feja "mos i bëni" dhe do të përpiqemi që edhe të tjerët të heqin do­rë, nga ana tjetër, do t'i bëjmë pikë për pikë dhe me vetëdije të plotë gjërat për të cilat na thotë feja "bëjini" dhe do të për­pi­qemi që edhe të tjerët t'i bëjnë, në mënyrë që të mos zvarritemi pas gjërave që i pëlqejnë egos dhe të mos pengohemi në gjërat që s'i pëlqejnë atij e, kështu, me favorin e Zotit, të mund të mbetemi në këmbë!

Ne jemi të mbjellat dhe të korrat e paraardhësve tanë; edhe brezat që do të vijnë, do të jenë fryti i përpjekjeve to­na. Në vend që të ankohemi për kohën, për ditët që kanë ardhur, të shohim mirë se ku i kemi mangësitë; duke u për­pjekur për të kuptuar rezultatet e pritshme të nënvlef­të­si­meve dhe mangësive tona, të përpiqemi për t'u ringjallur shpirtërisht përsa i përket ndjenjës së detyrës dhe përgje­gjë­sisë.

Tweet

Whatsapp