Zhgënjim
Në kërkim të një Mehlika Sulltan, drejt sa e sa të panjohurave hapëm velat! Megjithatë, as Lejlanë,[1] pas dashurisë për të cilën ramë shkretëtirave, e gjetëm, as në brigjet prej të cilëve u larguam, mundëm të kthehemi...
***
Sapo një shoqëri të largohet nga rrënja shpirtërore e vet, këndvështrimi i ndryshon, po ashtu dhe konkluzionet mbi vlerat i përmbysen krejtësisht. Në një shoqëri të tillë, luftës për vetëmbrojtje i jepet nami i dhunës, dhunës, nami i drejtësisë, mbi historinë vërshojnë mallkime, shëmtitë e ditës ngrihen në qiell, edukata përbuzet, paturpësia duartrokitet, pafytyrësia konsiderohet e natyrshme; ndërsa besnikëria ndaj kombit dhe së kaluarës nxihen në mënyrën më të ulët, ideja e mohimit të së kaluarës, pra, e kombit pa histori dhe përkrahësit e saj pothuaj ngrihen në qiell!..
***
Dobësia për të qenë vazhdimisht bashkë me seksin tjetër është ose dëmtim natyre ose shenjë e bartjes së karakterit të atij seksi...
[1] Mehlika Sulltan, Lejla, heroina të baladave turke.
- Publikuar më .