Premtimi
Eshtë më mirë të premtosh një herë e ta çosh në vend, se sa të premtosh një mijë herë e mos të bësh asgjë!
***
Qëndrimi në fjalën e dhënë është domosdoshmëri e qenies njeri dhe e njohjes së vlerave njerëzore!
***
Ndjeshmëria për ta çuar në vend premtimin buron nga besimi, mosmbajtja e premtimit buron prej dyfytyrësisë!
***
Një pjesë njerëzish gjatë gjithë jetës përpiqen për ta çuar në vend marrëveshjen e nënshkruar në zemra, kurse një pjesë tjetër jetojnë pa ditur gjë për një marrëveshje të tillë. Ja, në këtë pikë ndahen besimtari nga hipokriti![1]
***
Mos thuaj, "premtoi, por nuk e çoi në vend premtimin"! Mendo ato që u premtuan e s'u çuan në vend. Mos dëno kënd duke thënë se s'u tregua njeri! Kujto rastet që ti vetë i le të të ikin për t'u treguar njeri!
[1] Sipas Kur'anit (A'raf, 7/172), Zoti, pasi i krijoi shpirtrat, i pyeti: "A nuk jam unë Zoti juaj?" Dhe shpirtrat iu përgjegjën: "Po, dëshmojmë se Ti je Zoti ynë!" Kjo është marrëveshja për të cilën bëhet fjalë në këtë ese. Në vazhdim, po në këtë ajet, tërhiqet vëmendja e njerëzve: "... dhe në ditën e kiametit mos thoni, "S'dimë gjë për këtë!"
- Publikuar më .