Qëllimi i krijimit dhe thelbi i Islamit
Në një ajet të Kuranit të Shenjtë ku trajtohet thelbi i detyrës së profetëve dhe funksioni i tyre, rrjedhimisht edhe thelbi i Islamit, formulohet kështu:
“Po kështu, ju kam sjellë një të Dërguar nga mesi juaj, i cili ju lexon shpalljet Tona, ju pastron (nga gjykimet e gabuara dhe gjynahet), ju mëson Librin (Kuranin) e Urtësinë dhe ju mëson ato gjëra që nuk i keni ditur.” (Bekare, 151)
Ky ajet ka një funksion të rëndësishëm në të kuptuarin e Islamit, porta e Islamit është leximi dhe kuptimi i ajeteve kuranore. Me “ajet” në Kuran shprehet njëkohësisht edhe togu i fjalëve në mes të dy pikave, po edhe çdo ngjarje, çdo gjë e çdo krijesë në gjithësi. Sepse secili nga këta, është një fakt i Ekzistencës absolute të Allahut, një lidhje me dashurinë, emrat dhe atributet e Tij, kështu që është e pamundur që gjithë këta të kuptohen e të shpjegohen drejt nëse nuk trajtohen në relacionin e tyre me Allahun. Ndaj dhe çdo profet e i dërguar i Zotit me misionin e ringjalljes së besimit e rinovimit të normave fetare, në përshtatje me kushtet e kohës në të cilën dërgohen i shpall dhe i shpjegon shoqërisë pikërisht këto ajete. Vetëm se të kuptuarit e të zbatuarit drejt të këtyre ajeteve mund të arrihet vetëm me një strukturë mendore të pastruar nga çdo lloj kushtëzimi e paragjykimi. Kthjelltësia e mendjes dhe ruajtja e saj prej ndikimeve e paragjykimeve të jashtme bën të domosdoshme një mënyrë jetese në përshtatje me besimin, jo besimin sipas mënyrës së jetesës. Gjithashtu një mënyrë besimi e saktë arrihet vetëm me një zemër të pastër nga mëkatet e me një qëllim të mirë. Ndaj edhe profetët, me karakterin e tyre e me mënyrën e tyre të jetesës, ndikojnë drejtpërdrejt në zemrën e njeriut, duke e dëlirësuar atë, me lejen e Zotit, nga çdo papastërti morale e shpirtërore. Këto zemra dhe mendje të kthjelluara në këtë cilësi, të cilat arrijnë të perceptojnë ngjarjet e gjërat nga një perspektivë e drejtë dhe munden t’i shpjegojnë ato si duhen, janë pikërisht edhe ata të cilat përfitojnë më së miri nga librat e shenjtë. Domethënë profeti ka dy misione të rëndësishme, njëri nga të cilët është t’u mësojë njerëzve të mendojnë drejt, t’u mësojë atyre mënyrën e saktë të mësimit dhe grumbullimit të dijes dhe t’i udhëheqë në dëlirësimin e shpirtit në rrugën e tyre drejt përsosjes humane. Kuptimi i tyre arrihet nga njëra anë me dije, nga ana tjetër me besim, me thellimin e njohjes së Allahut dhe me dashurinë për Të. Në këtë mënyrë përfitohet aleanca e mendjes me zemrën, nga ku rrjedh edhe burimi i aktivitetit të nevojshëm në hapësirë e në kohë.
Lidhur me thelbin dhe esencën e Islamit dhe qëllimin e krijimit, Fethullah Gylen shkruan:
“Kurani, në horizontet e dijes, esencës së dashurisë, përmasave të përkushtimit e nuancave të qetësisë shpirtërore, e përcakton qëllimin e krijimit të njeriut si “besimi në Zot”. Njeriut i është ngarkuar përgjegjësia të ndërtojë botën e vet të mendimit e të besimit, herë duke hapur rrugë nga qenia e tij drejt thellësive të ekzistencës e herë duke vëzhguar e studiuar peizazhe të ndryshme të gjithësisë e të qenies. Ky proces, njëkohësisht do të thotë nxjerrja në pah e realitetit njerëzor që ai ruan në thelb të shpirtit. Po, vetëm në dritën e besimit njeriu mund ta zbulojë thelbin e vet e thellësitë që ai përfshin, qëllimin e idenë e krijimit, anën sekrete të kozmosit dhe të natyrës, realitetin përtej tiseve konkrete e materiale dhe vetëm në këtë mënyrë mund të konceptojë ekzistencën në përmasat e saj të vërteta.” (Yeni Ümit, v.III; Janar-Shkurt-Mars 1994)
- Publikuar më .