Panverë e Virgjër
Uduk horizonti i majave të maleve manushaqe,
Ndërsa të fjeturit notojnë në gjumë te harruar;
Agimet rozë me radhë në të zbardhuar,
Në ujrat e mjellmave ku drita u shkri në të shuar,
Ndjemë frymëmarrjet drithëruese të pranverës së re.
Prehje kaltëroshe lëshohej mbi përfytyrimet si jehona
Dhe kup' e qiellit me shpresë na shkilte syrin që atje;
Në çastin kur patëm mbetur vetëm pa mbështetje,
Favori vendosmërisht na zbriste nga kup' e qiellit ne,
Mezashet na i vishnin në vjollcë ëndrrat tona.
Krojet po e gurgullonin ujin përsëri,
Dhe frynin gjithandej flladet e lartësimit;
Po mbështillte gjithçka bukuria e gëzimit;
Pas ndjesive kaluar ditët e përjemit
Po jetoheshin dhe një herë gjer në thellësi.
Brenda një smeraldi një pranverë e virgjër ngjet;
Tëpkë me ngjyrat e së shkuarës piktura e bukurive;
Dantela sikur thur sendërtimi i përsosmërive,
Si gjokset e përmalluar vizioni i malleve,
Në lartësitë parajsore jargavanë violet.
Tash era fryn, rrëgethet gjelbërimi,
Trëndafilat e gjallë-të prekur nga vjeshta, përdhe,
Prej tingujsh ahengu të vdekurit ringjallur mbi dhe,
Në këtë kaltërsi iluzore bashkë me ta dhe ne,
Gjokset e djegur në vetmi në shkrirje bashkimi...
- Publikuar më .