Teurati dhe Ungjilli janë argumente te profetesise se Hz. Muhammedit

Së bashku me profetët e kaluar, edhe librat e kaluar, Teurati dhe Ungjilli, janë argumente dhe dëshmitarë të profetësisë së profetit Muhammed. Megjithëse Teurati dhe Ungjilli janë të korrigjuar, eruditë të tillë si Hysejin Xhisri kanë gjetur në ekzemplarët e tyre shumë shenja në lidhje me këtë çështje. Këtu do të mjaftohemi duke dhënë vetëm katër prej tyre.

1. “Ndër të vëllezërit do të nxjerr për ta një të dërguar si ti dhe do t’i vë në gojë fjalët e mia!” (Ungjilli, kreu Tesnije, 18)

“Me të vërtetë, Moisiu ka thënë: “Zoti do të nxjerrë për ju nga vëllezërit tuaj një të dërguar si unë dhe ju duhet t’ia dëgjoni fjalën. Dhe të gjithë profetët, Samueli dhe ata që kanë ardhur me radhë pas tij, që të gjithë shpallën këto ditë për të cilat po flitet!” (Punët e apostujve, 3:22)

“... dhe Zoti yt nuk nxori më në Izrael një profet si Moisiu!” (Tesnije, 34:22)

Në sentencat e mësipërme të cituara nga Dhjata e Re (Teurati) dhe Dhjata e Vjetër (Ungjilli),

a) Me fjalën “vëllezërit tuaj”, me të cilën profeti Musa u drejtohet të bijve të Izraelit me prejardhje nga Is’haku, i biri i Ibrahimit, shënohen të bijtë e Ismailit, vëllait të Is’hakut. Kurse profeti që ka për të ardhur nga të bijtë Ismail, mund të jetë vetëm profeti Muhammed, sepse vetëm ky ka rrjedhur nga soji i Ismailit. Jusha dhe Isai e kanë prejardhjen jo nga Ismaili, por nga të bijtë e Izraelit.

b) Me fjalën “si unë”, profeti Musai e ka fjalën për profetin e ardhshëm Muhammed, sepse, në rreth njëzet veçori të detyrës profetike e të legjislacionit që solli, ku futen xhihadi ose lufta fetare, ligjet dhe ndëshkimet, autoriteti i fjalës mes bashkësisë, etj., Musait i përngjet Hz. Muhammedi, jo Jusha dhe Isai.[1]

c) Pohohet hapur se nga të bijtë e Ismailit s’ka për të dalë më një profet si Musai.

ç) Shprehja “do t’i vë në gojë fjalët e mia” aludon për faktin se profeti i ardhshëm (Muhammedi) s’do të dijë shkrim e këndim, pra, fjala e Zotit do t’i përcillet me gojë, ndërsa ai do ta mësojë lehtë dhe do t’ua përcjellë, pastaj, njerëzve.

2. “Zoti erdhi nga Sinaja dhe atyre u lindi nga ana tjetër; shkëlqeu në malet Paran dhe erdhi nga mesi i qindramijëra të të bekuarve. Në të majtë të tij kishte për ta një vendim prej zjarri!” (Tesnije, 33:2)

a) “Ardhja nga Sinai” do të thotë se Musait iu dhanë ligjet e Zotit në malin Sina. “Lindja nga ana tjetër” do të thotë se profetit Isa iu dha ungjilli. Kurse “shkëlqimi në malet Paran” do të thotë “i dalë në vendin e maleve Paran”, që është aludim për profetin Muhammed. Paran që në arabishte është në trajtën Faran, është jo vetëm emri i vjetër i Mekës; në pjesën Gjeneza të Librit të Shenjtë thuhet se Ismaili jetonte në shkretëtirën Paran. (Gjeneza, 21:21)

b) Me të bekuarit nga mesi i të cilëve do të dilte profeti i ardhshëm, shënohen familja e Profetit, e përfaqësuar nga Aliu, si dhe sahabet, shokët e profetit Muhammed.

c) Me vendimin prej zjarri nga e majta aludohet për xhihadin në Islam.

3. “Guri u bë kreu i këndit... dhe ajo qe në sytë tanë një punë për t’u çuditur... Sundimi i Zotit do të merret prej jush dhe do t’i jepet një populli që do t’i mbarështojë frytet e Tij dhe kush të bjerë mbi këtë gur, do të copëtohet; dhe mbi kë të bjerë ky gur, do ta thërrmojë atë si pluhur…” (Mateu, 21:42)

a) “Guri i këndit” që përmendet më sipër nuk mund të jetë profeti Isa, sepse s’ka ndodhur ndonjë copëtim nën Isain dhe gjërat që solli ai, apo thërrmim si pluhur, por nën profetin Muhammed, si dhe, sepse Isai nuk solli ligj, nuk sundoi, por solli ligj dhe sundoi profeti Mhammed; vetë Isai thotë se nuk ka ardhur për të vënë ligje e për të sunduar. (Joani, 12:47)

b) Në rivajetet (rrëfimet) e Buhariut dhe Muslimit, profeti Muhammed pohon vetë se është guri i këndit i ndërtesës profetike, për rrjedhojë, duke u vënë “gur këndi”, me të plotësohet misioni profetik.

4. “Zoti do t’ju japë juve një Faraklit tjetër që të jetë bashkë me ju!” (Joani, 14:15)

“... Ai do t’jua mësojë juve çdo gjë dhe do t’jua kujtojë çdo gjë që ju kam thënë...” (Joani, 14:15)

“... Ai do të dëshmojë për mua...” (Joani, 15:26)

“... po të mos shkoj unë, Farakliti s’vjen... dhe, kur të vijë ai, do ta bindë botën për falje dhe veprim!” (Joani, 15:7-8)

Origjinali i fjalës Faraklit që përmendet më sipër, është greqisht në trajtën Piriklitos që ka për përgjegjëse fjalën arabishte Ahmed. Ahmed është emri i profetit Muhammed dhe në Kur’an pohohet hapur se emri i tij në ungjill është Ahmed. Të gjitha cilësitë dhe vetitë me të cilat përshkruhet Ahmedi në ungjill, janë vetëm te profeti Muhammed. Ndërkaq, ne sot nuk kemi ndër duar shumë nga ungjijtë që flasin hapur për të ardhmen dhe vetitë e profetit Muhammed.

[1] Joshua dhe Jezusi. Shënim i përkthyesit. Të gjitha shënimet janë të përkthyesit.

Tweet

Whatsapp