Οι πιστοί του σήμερα

Ανώτερα ιδεώδη, υψηλοί στόχοι και οικουμενικά προστάγματα μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα από όσους πετούν ψηλά, παραμένουν σταθεροί και προχωρούν στον δρόμο που έχουν χαράξει χωρίς παρεκκλίσεις από όσους είναι αποφασισμένοι και συγκινούνται από τις χαρές του Παραδείσου. Δεν χρειαζόμαστε τώρα συνηθισμένους ανθρώπους, αλλά ανθρώπους αφοσιωμένους στην πραγματικότητα που παρουσίασε ο Θεός σε μας ανθρώπους που διακατέχονται από ανώτερα αισθήματα. Ανθρώπους, δηλαδή, που, θέτοντας σε πράξη τις σκέψεις τους, οδηγούν, πρώτα απ’ όλα το δικό τους έθνος και ύστερα και τα υπόλοιπα, στη φώτιση ανθρώπους που μας βοηθούν να βρούμε τον Θεό – πνεύματα αφοσιωμένα ανθρώπους που σκέφτονται πάντα τα σημαντικά και γνωρίζουν κάθε στιγμή τα απαραίτητα και που χωρίς δισταγμό θέτουν σε εφαρμογή όσα γνωρίζουν ανθρώπους που περιπλανώνται σαν τον Ιζραφήλ, έτοιμους να φυσήξουν για τελευταία φορά τη σάλπιγγα πριν την Ημέρα της Κρίσης και που ενσταλάζουν ελπίδα στον καθένα που βρίσκεται στη γη. Οι καρδιές αυτών των ανθρώπων καίνε από ειλικρίνεια και οι ίδιοι διαλαλούν τις εμπνεύσεις τους, είτε μιλώντας, εφόσον είναι ικανοί να τις εκφράσουν, είτε γράφοντάς τις αν μπορούν, άλλοτε μέσω της μαγείας της ποίησης, εάν είναι ποιητές, και άλλοτε πάλι με τη γοητεία της μουσικής, αν αγαπούν τη μουσική.

Αν θέλουμε να τους χρησιμοποιήσουμε σαν πρότυπα συμπεριφοράς, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ταξιδεύουν παντού σε όλο τον κόσμο, κουβαλώντας μαζί τους το πνεύμα της Εγείρας, ψιθυρίζουν με τη γλώσσα της καρδιάς στα αυτιά των ανθρώπων που συναντούν, διαδίδουν την αγάπη με όποιο μέσο διαθέτουν μπολιάζουν με αγάπη τα πνεύματα των άλλων και υψώνουν θρόνους αγάπης στις καρδιές τους. Είναι εκείνοι που αναζωογονούν τα πνεύματα που διψούν για αγάπη και φιλία και που στη συνέχεια τα καθοδηγούν. Τόσο αυτοί οι ιεροί πλάνητες, όσο και εκείνοι που τους υποδέχονται θερμά όπου πηγαίνουν, βρίσκονται μακριά από ιδιοτροπίες και είναι γεμάτοι ειλικρίνεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κανείς δεν κινείται από ιδιοτελή συμφέροντα: ούτε εκείνοι που μιλούν, ούτε εκείνοι που τους ακούνε, ούτε εκείνοι που παρουσιάζουν την ουσία και το νόημα της φύσης, ούτε εκείνοι που τους παρατηρούν, ούτε εκείνοι, τέλος, που φέρνουν την κούπα της ζωής, ούτε εκείνοι που μπροστά της ξυπνούν, βλέποντας την πραγματικότητα. Ούτε και υπάρχει άλλη έγνοια πέραν της Θεϊκής συναίνεσης. Τέτοιες βαθιές και ειλικρινείς σχέσεις πηγάζουν αποκλειστικά από πανανθρώπινες αξίες και από τον κοινό σεβασμό σ’ αυτές.

Κάθε τριαντάφυλλο που ανθίζει σήμερα παίρνει την απόχρωσή του από αυτά τα φωτισμένα πνεύματα και την ευρύτητα του πνεύματός τους. Η κοινωνία ομορφαίνει με τις σκέψεις τους και πραγματικά μοιάζει σαν όλη η ανθρωπότητα να σιγομουρμουρίζει τις αέναες μελωδίες τους. Αν σκεφτούμε τους πόρους που έχουν στη διάθεσή τους, το αγνό συναίσθημα και η καθαρή σκέψη αυτών των ανθρώπων μοιάζει απλώς με αμελητέα σταγόνα στον ωκεανό. Παρ’ όλα αυτά, όσοι μπορούν να αντιληφθούν πλήρως τη διδασκαλία και τις πράξεις τους, βλέπουν το βαθύτερο μήνυμα των λόγων τους σαν την απέραντη θάλασσα που αφρίζει από έμπνευση.

Όπως απαιτεί και η αποστολή του, αυτό το πεφωτισμένο τάγμα, το οποίο εμφανίζεται για να διαφωτίσει, έστω και για μία φευγαλέα στιγμή, όσους το περιβάλλουν, προσπαθεί τώρα να μετατρέψει τις μαραζωμένες καρδιές που εκλιπαρούν για ανοχή και αγάπη σε καταπράσινους κήπους του Παραδείσου, γεμάτους ευλογία, χαρά, αγάπη και ελπίδα. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι έχει φθάσει πια η στιγμή, που ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία, να δει δηλαδή τους σπόρους που σπέρναμε τόσο καιρό να καρποφορούν. Καθένας από εμάς ανυπομονεί να δει τα σημάδια αυτής της ευλογημένης γέννας. Όσο κι αν διαφέρουν οι φωνές και ο τρόπος, αυτό που αισθάνονται όλοι στα βάθη της καρδιάς τους είναι το ίδιο: το αεράκι του πρωινού που κουβαλά το κελάρυσμα του ποταμού της ζωής στον Ιώβ και μεταφέρει το άρωμα του Αβραάμ από τον χιτώνα του Ιωσήφ στον Ιακώβ.

Αυτό το κοινό συναίσθημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η τελική μας προσπάθεια, η πρόοδός μας προς την πραγματική μας θέση, όπως επίσης και ως ένα εναλλακτικό μήνυμα για την αναζωογόνηση της ανθρωπότητας. Για την ακρίβεια, όσα έθνη βρέθηκαν παγιδευμένα στον κλοιό διαφόρων κρίσεων περιμένουν κι αυτά ένα τέτοιο αεράκι ελπίδας. Πόσο τυχερά είναι τα ευλογημένα άτομα που θα ανάψουν το φιτίλι. Πόσο τυχεροί όμως κι εκείνοι που θα μπορέσουν να δεχτούν στα στήθη τους το αεράκι της ελπίδας. Πιστεύουμε με ειλικρίνεια ότι η απόχρωση και το σχήμα του κόσμου θα αλλάξει και πως επιτέλους η ανθρωπότητα θα ζήσει μέρες ηρεμίας με τη βοήθεια αυτών των ηρώων που αφοσιώθηκαν στην ανύψωση των ανθρώπινων αξιών. Στο μέλλον, η ανθρώπινη σκέψη είναι πολύ πιθανό να δυναμώσει τη λάμψη της∙ στόχοι θα επιτευχθούν και πολλά από τα ιδανικά μας θα λάβουν σάρκα και οστά, ξεπερνώντας και τα πιο ουτοπικά μας όνειρα. Πραγματικά, είναι βέβαιο πως μια μέρα όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα και, όταν έλθει εκείνη η ώρα, όσοι παραμένουν με κενές από αισθήματα καρδιές θα μετανοήσουν, θα κλάψουν και θα ζητήσουν συγχώρεση από τα πεφωτισμένα πνεύματα. Δυστυχώς, όμως, θα είναι πολύ αργά πλέον για μετάνοια, καθώς η ευκαιρία θα έχει χαθεί. Μονάχα αν αυτά τα πονηρά, άγρια και ακαλλιέργητα πνεύματα είχαν γίνει λίγο περισσότερο ευγνώμονα και ειλικρινή πριν από εκείνη την ημέρα της μετάνοιας, θα μπορούσαν να αποτρέψουν την καταστροφή τους.

Με το να πασχίζουν να φωτίσουν, με τέτοια αφοσίωση, κάθε μέρος του κόσμου, έτσι όπως αρμόζει σε συντρόφους του Προφήτη (η ειρήνη και οι ευλογίες του Θεού ας είναι πάντα μαζί του), με το να αδιαφορούν για τις επιθυμίες τους και να δρουν προς όφελος των άλλων δίχως ίχνος αλαζονείας –το αντίθετο μάλιστα, με ταπεινότητα– αυτοί οι ήρωες επιδεικνύουν στις μέρες μας, παρά την αρνητική συγκυρία, τέτοια γενναιοδωρία, που σπάνια συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία, και βρίσκονται εδώ για να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα. Ψιθυρίζουν λόγια από τα βάθη της καρδιάς τους και δημιουργούν έναν Παράδεισο επί Γης, φυτεύοντας καινούριους βλαστούς σε κάθε μέρος – πάντα πιστοί, αποφασισμένοι και αποφασιστικοί, γεμάτοι ελπίδα για το μέλλον. Το μονοπάτι που ακολουθούν μπορεί να είναι κακοτράχαλο. Το γνωρίζουν. Έχουν λάβει υπόψη τους ότι η πορεία θα είναι δύσκολη και γεμάτη δόλιες παγίδες, ότι θα συναντήσουν αδιάβατες γέφυρες και κλειστούς δρόμους. Περιμένουν επίσης πλήθος εκφράσεων μίσους και εχθρότητας. Είναι αλήθεια, βέβαια, πως διαθέτουν ακλόνητη πίστη στο μονοπάτι που ακολουθούν. Γνωρίζουν ότι θα τους χρειαστεί, καθώς ξέρουν πως στο δρόμο τους ενδέχεται να συναντήσουν και εμπόδια που δεν έχουν φανταστεί. Για τον λόγο αυτό, αντιμετωπίζουν αυτές τις κακοτοπιές σαν ιδιαίτερα, εγγενή χαρακτηριστικά του δρόμου του Θεού και συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό, χωρίς να χάνουν τον ενθουσιασμό τους. Μπροστά στις δυσκολίες παραδίδονται στον Θεό, βρίσκουν καταφύγιο στο ακλόνητο φρούριο της πίστης, προσπαθούν να κατανοήσουν την εποχή και τα γεγονότα που βιώνουν και πορεύονται με ορίζοντα τη Θεϊκή συναίνεση, βασιζόμενοι στην υπόσχεσή Του για την κατάκτηση των στόχων.

Για την ακρίβεια, θα ήταν επιζήμιο για όλους αν μεταπείθονταν αυτοί οι δίκαιοι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν με πλήρη συμφωνία καρδιάς και νου, αν, δηλαδή, εγκατέλειπαν τις αξίες στις οποίες πιστεύουν. Όχι ότι μπορεί κανείς να τους εμποδίσει να δρουν σε συμφωνία με τον Θεό και να πασχίζουν να μπολιάσουν τον κόσμο με τα αισθήματά τους για τον Δημιουργό τους. Με το αίσθημα της υπευθυνότητας και του καθήκοντος που τους χαρακτηρίζει, κατάφεραν να σταθούν σαν τα βουνά και να αντιμετωπίσουν θύελλες και τρικυμίες, να πολεμήσουν ενάντια στα στοιχεία της φύσης και, γνωρίζοντας το μυστικό της ανθοφορίας και μέσα στον χειμώνα, να καλλιεργήσουν τα πιο όμορφα τριαντάφυλλα και να τραγουδήσουν την ομορφιά τους.

Σε ό,τι αφορά τις πράξεις τους, είναι αξιόπιστοι όσο και ένα ρολόι, υποδείγματα ανανέωσης, φρεσκάδας και ορθότητας. Δεν λείπει η αρμονία από τη συμπεριφορά τους, αλλά ούτε και η ένταση στον τρόπο που εκφράζονται. Οι καρδιές τους είναι αγνές και καθαρές σαν εκείνες των αγγέλων και η γλώσσα τους εκφράζει πιστά το εσωτερικό τους βάθος. H ιδιοσυγκρασία και οι πράξεις τους αποτελούν σχεδόν πάντα αντικείμενο ζήλιας και η ομιλία τους προκαλεί έντονα πάθη. Αυτό που σκέφτονται διαρκώς μέσα τους είναι η σκέψη του Θεού στις εκφράσεις τους είναι εμφανής η βαθιά τους αγάπη για τον Ύψιστο, μία αγάπη για ύπαρξη και ανεκτικότητα, στοργή, φροντίδα και συγχώρεση. Ο μοναδικός τους στόχος είναι η Θεϊκή συναίνεση. Το ακατάπαυστο πάθος τους πηγάζει από τη μελέτη και τη σωστή ερμηνεία του σύμπαντος και των φαινομένων. Το στοιχείο που χρωματίζει τη φύση τους είναι η αγάπη και η ενστάλαξή της στα στήθη των ανθρώπων.

Μοιάζουν να λιώνουν από βαθιά αγάπη, καθώς εμφανίζονται μπροστά στον Θεό και μπορούν να ξεκλειδώσουν ακόμα και τις πιο κλειστές και σκληρές καρδιές με το κλειδί της αγάπης, προσπαθώντας να φανούν αντάξιοι της ευλογίας του Απόλυτου Δημιουργού. Αγαπούν και αγαπιούνται ως προφήτες στέκονται ακλόνητοι απέναντι στις πλέον άσπλαχνες επιθέσεις. Κοιτάζουν γύρω τους με Θεϊκή ματιά. Δεν καταρρέουν μέσα στις ισχυρότερες των καταιγίδων και μένουν ακλόνητοι στη διάρκεια των δυνατότερων σεισμών. Προτάσσουν τα στήθη τους σε κάθε κύμα και νεροποντή, δείχνοντας πάντα γενναιοδωρία.

Οι γενναίοι αυτοί άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι απαραίτητο να γίνει για να φέρουν εις πέρας αυτή την τεράστια αποστολή για την κατάκτηση της θεϊκής εύνοιας και είναι έτοιμοι να το κάνουν, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Είναι λεπτοί και ταπεινοί σαν κεριά, σχεδιασμένοι να καίνε και να φωτίζουν και πάντα έτοιμοι να συναγωνιστούν τους αγίους, πάντα όμως με σεμνότητα. Ακόμα και όταν αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται ακίνητοι, το εσωτερικό τους παραμένει ζωντανό, αποφασισμένο και ανυπόμονο. Μερικές φορές μοιάζουν με τις θάλασσες που με τα κύματά τους βρέχουν τις ακτές ή δροσίζουν μακρινά μέρη με σύννεφα που σχηματίστηκαν από το νερό τους. Προσφέρουν παντού το ελιξίριο της ζωής και περιπλανώνται από τόπο σε τόπο, εμπνέοντας και αναζωογονώντας τόσους και τόσους ανθρώπους που υποφέρουν. Διηγούνται τις ιστορίες της καρδιάς τους στους άλλους, κρατώντας τους μακριά από ίντριγκες και διαφωνίες που μπορεί να προκαλέσουν διχόνοια στην κοινωνία.

Σκέφτονται συνεχώς τρόπους για να είναι χρήσιμοι στους άλλους και αισθάνονται αληθινά, βαθιά στην καρδιά τους, τις αγωνίες και τη στεναχώρια τους. Υποδέχονται καλόκαρδα όποιον τους επισκέπτεται, ακούν τα προβλήματά του και στεναχωριούνται για εκείνον. Αναζητούν ανθρώπους που έχουν πληγωθεί και γίνονται ένα με όσους έχουν το ίδιο πάθος να ανακουφίζουν τον πόνο των άλλων. Αντιμετωπίζουν με γενναιότητα κάθε δυσκολία και φυτεύουν με αποφασιστικότητα τριαντάφυλλα πίστης ακόμα και ανάμεσα στα αγκάθια. Συνέχεια τραγουδούν για τριαντάφυλλα.

Μερικές φορές, κάτω από την πίεση αφόρητου πόνου και θλίψης, οι άνθρωποι αυτοί παίρνουν το χρώμα του αίματος, όπως ένα τριαντάφυλλο που θρηνεί τους σπόρους που έστειλε πίσω στη Γη. Άλλοτε, όμως, σχεδόν απελπίζονται και οι μελωδίες τους μετατρέπονται σε οδυρμό. Αλλά και πάλι σηκώνουν τα χέρια ψηλά και ψιθυρίζουν «Όλα είναι από τον Θεό», συνεχίζοντας την πορεία προς τον στόχο τους με χαμόγελο και πάντα με την ικανότητα να μετατρέπουν τα μέρη όπου συχνάζουν σε καταπράσινους κήπους. Όσοι αναζωογονήθηκαν από αυτούς τους ανθρώπους αισθάνονται σαν να έχουν πιει από το ελιξίριο της ζωής. Τα ζωογόνα χέρια τους είναι φωτεινά σαν εκείνα του Μωυσή. Οι προσπάθειές τους ξορκίζουν όλα τα μάγια, υποτάσσοντας κάθε είδους σκέψεις τυραννίας και καταπίεσης. Διαθέτουν τέτοια έμπνευση και πλούτο, που μπροστά τους ο Κροίσος φαντάζει μηδαμινός. Αν το επιθυμούσαν, θα μπορούσαν να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο. Η ζυγαριά της φιλανθρωπίας –η οποία αποτελεί την ίδια τους τη ζωή– είναι πάντοτε γερμένη στη γενναιόδωρη πλευρά, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που εξοργίζει ακόμα και τον Διάβολο.

Γνωρίζουν πολύ καλά πού πρέπει να επενδύσουν. Για τον λόγο αυτό είναι ιδιαίτερα ικανοί στο να ανταλλάσσουν τα εφήμερα πράγματα με αιώνια. Δεν χαραμίζουν τον χρόνο τους, δεν καταδέχονται την οκνηρία. Η ηθική τους προσπάθεια βελτιώνεται συνέχεια, η θέλησή τους είναι δυνατή και η αποφασιστικότητά τους ακλόνητη. Η πίστη και οι πράξεις απασχολούν συνεχώς την καρδιά και τη συμπεριφορά τους. Δεν φοβούνται κανέναν παρά μόνο τον Θεό και είναι πάντα σωστοί και ακέραιοι στη δράση τους. Στέκονται ακλόνητοι και οδεύουν με ταπεινότητα προς την επίτευξη του στόχου της διαφώτισης όλου του κόσμου. Εκφράζουν τις ιερές τους σκέψεις, διαχέοντας ζωή σε όλη την επιφάνεια της Γης, λες και σκορπούν ανέμους, ορισμένες φορές σπέρνοντας σπόρους γύρω τους και άλλες πάλι αφήνοντάς τους να πέσουν κάτω. Κανένα εμπόδιο και καμία παρατεταμένη κρίση δεν μπορεί να τους κρατήσει μακριά από τους στόχους τους και να τους μετακινήσει από την πορεία τους. Συχνά ανανεώνουν τους όρκους τους και χρησιμοποιούν τις ευλογίες του Θεού για να πάρουν δύναμη και αντοχή. Όπου βρίσκουν θρησκεία, ευσέβεια και την αποδοχή του Θεού, εκεί μένουν. Τρέχουν να πραγματοποιήσουν τις διαταγές Του. Για να επιτύχουν τους εγκόσμιους στόχους τους, υπομένουν τέτοιες κακουχίες και πόνους, που οι άνθρωποι, καθώς παρακολουθούν τις προσπάθειες αυτών των γενναίων υπάρξεων, θεωρούν ότι δεν έχουν συνείδηση της μετά θάνατον ζωής. Μόλις όμως αντικρίσουν την αγάπη που κρύβουν μέσα τους, τους κατατάσσουν στην υψηλότερη βαθμίδα των ανθρωπίνων όντων.

Δεν τους αρέσει να είναι αναβλητικοί ή να σπαταλούν τη ζωή τους. Στην επιθυμία τους να αποκαταστήσουν τη θρησκευτικότητα στην ανθρώπινη ζωή, βρίσκονται πάντα σε εγρήγορση, είτε γράφοντας, αν γνωρίζουν γραφή, είτε εμπνέοντας άλλους που γνωρίζουν. Αγαπούν τη γνώση, σέβονται τους σοφούς, κάνουν και διατηρούν φιλίες με ευαίσθητους ανθρώπους και στις συζητήσεις τους δεν σταματούν να αναφέρονται στον Ύψιστο.

Ακόμα κι αν εξαφανιστούν οι άνθρωποι από τη Γη, ακόμα κι αν οι ορίζοντες κλείσουν από τη σκόνη και οι δρόμοι από τη διαφθορά, ακόμα κι αν τα αγκάθια ξεπεράσουν τα τριαντάφυλλα, ακόμη κι αν οι λεωφόροι γεμίσουν φαφλατάδες που οι φωνές τους θα καλύπτουν το τραγούδι των αηδονιών, ακόμα κι αν σφίγγες πετούν πάνω από κάθε κυψέλη μελιού και άγρια ζώα της ζούγκλας κατακλύζουν τις πόλεις, ακόμα κι αν δεν μείνει ίχνος σεβασμού για τη γνώση ή αν η γνώση απομακρυνθεί από κάθε σπίτι, ακόμα κι αν ολόκληρη η ανθρωπότητα πέσει θύμα της απιστίας και οι φιλίες ξεχαστούν ή ακόμα χειρότερα αν μετατραπούν σε έχθρες, εκείνοι θα στέκονται ακλόνητοι λέγοντας: «Στέκομαι, αν και γύρω μου όλα κατέρρευσαν! Όλα μπορεί να έγιναν έρημος, αλλά όσο έχω τα δάκρυά μου για υγρασία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο Θεός μού έδωσε δύο πόδια για να περπατώ και δύο χέρια για να δουλεύω. Κεφάλαιό μου είναι η πίστη και η χώρα μου είναι μεγάλη σαν την καρδιά μου. Θα έλθουν ευκαιρίες να ξαναφτιάξω τον κόσμο. Με τη βοήθεια του Θεού θα μπορέσω να μετατρέψω τον κόσμο σε Παράδεισο. Γιατί να ανησυχώ για το μέλλον, όταν το έδαφος του Θεού είναι τόσο γόνιμο; Επιπλέον, δεν ήταν ο Θεός αυτός που υποσχέθηκε να πολλαπλασιάσει όλα τα αγαθά στον άλλο κόσμο;». Έτσι προχωρούν παρά τις καμένες γέφυρες και τους κλειστούς δρόμους. Σαν ποταμός χαρίζουν ζωή στα πάντα σβήνοντας τις φωτιές που συναντούν μέσα στους ανθρώπους, αλλά και στον κόσμο. Ή, πάλι, σαν τη φωτιά προστατεύουν τον κόσμο από το κρύο. Μοιάζουν κεριά που, παρότι λιώνουν, μεταδίδουν το φως τους σε χιλιάδες ζευγάρια μάτια. Ο δρόμος που ακολουθούν είναι ο ίδιος μ’ εκείνους πολλών άλλων αγίων και είναι γνωστό ότι όσοι περπάτησαν σε αυτό το δρόμο έφτασαν τελικά στον προορισμό τους.

Παραμένουν μονίμως πιστοί και ενθουσιώδεις. Είναι τόσο γενναιόδωροι, που ξοδεύουν με ενθουσιασμό όλη τους την περιουσία στο όνομα του Θεού, γνωρίζοντας ότι το όφελος θα είναι πολλαπλάσιο στην άλλη ζωή. Στα μάτια τους τίποτα δεν στέκεται ψηλότερα από τη διατήρηση της θρησκείας και τη διάδοσή της σ’ όλο τον κόσμο. Ο στόχος αυτός αποτελεί για εκείνους τον μοναδικό λόγο ύπαρξης. Όλα για εκείνους συμπυκνώνονται σ’ αυτή τη σκέψη. Συναντιούνται με άλλους πιστούς για τον σκοπό της προβολής της και για τη συσπείρωσή τους μέσω της σύνδεσής τους με τον Θεό. Οι κάτοικοι των υψηλότερων Παραδείσων τούς χειροκροτούν και τους βοηθούν στον δρόμο τους, πιστοποιώντας την ιερή τους αποστολή. Ποτέ δεν σκέφθηκαν την άνεσή τους και πάντα είχαν τον Θεό στη σκέψη τους. Επιδοκιμάζουν την αρετή, προωθούν τις ανθρώπινες αξίες, ανοίγουν τις καρδιές τους στον καθένα με τρόπο που μόνο ένας Προφήτης μπορεί, ζουν για τους άλλους. Όταν πεθάνουν, και σε αντάλλαγμα της γενναιοδωρίας τους, ο Θεός τούς τιμά με εκπληκτικά προνόμια. Τους παρέχει πούπουλα από τα φτερά των αγγέλων και τους επιβραβεύει συναντώντας τους. Ο Θεός τούς περιλαμβάνει στους ξεχωριστούς επισκέπτες και τους στέφει με τη θεϊκή Του έγκριση.

Tweet

Whatsapp