Οι άνθρωποι της καρδιάς
Οι άνθρωποι της καρδιάς, με το όραμα, την πίστη και τις πράξεις τους, είναι ολοκληρωμένοι ήρωες της πνευματικότητας και της ουσίας. Η εμβρίθειά τους δεν βασίζεται στις γνώσεις ή στις εμπειρίες τους, αλλά στον πλούτο της καρδιάς τους, στην αγνότητα της ψυχής τους και στην εγγύτητά τους με τον Θεό. Πιστεύουν ότι οι αρχές που παρουσιάζονται στην ανθρωπότητα στο όνομα της γνώσης, αξίζουν μόνο στο μέτρο που οδηγούν την ανθρωπότητα στην αλήθεια. Ως εκ τούτου, βλέπουν την πληροφορία, και ιδιαίτερα την αμιγώς θεωρητική γνώση, η οποία δεν έχει πρακτική εφαρμογή, ως ασήμαντη, ως κάτι που δεν βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν την πραγματικότητα της δημιουργίας, την ύλη και, τελικά, τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Οι άνθρωποι της καρδιάς αποτελούν υποδείγματα ταπεινότητας και μετριοφροσύνης. Πρόκειται για ανθρώπους αφοσιωμένους στην πνευματική ζωή, αποφασισμένους να παραμείνουν μακριά από την υλική και ψυχική βρωμιά, πάντα σε εγρήγορση εναντίον των παραπλανητικών, σωματικών επιθυμιών και έτοιμους να παλέψουν με κάθε αμαρτωλό συναίσθημα, όπως το μίσος, η μνησικακία, η απληστία, η ζήλια, ο εγωισμός και η λαγνεία. Προσπαθούν πάντα να προσδώσουν στο σωστό τη μεγαλύτερη δυνατή αξία και να μεταδώσουν σε άλλους όσα πιστεύουν εκείνοι γι’ αυτόν, αλλά και για τον επόμενο κόσμο. Είναι πάντοτε υπομονετικοί και προσεκτικοί. Οι άνθρωποι της πίστης και της δράσης είναι εκείνοι που, αντί να επιχειρηματολογούν και να προκαλούν θόρυβο γύρω από τους εαυτούς τους, ζουν σύμφωνα με την πίστη τους και εμφανίζονται στους υπόλοιπους ως πρότυπα για μίμηση. Τέτοιοι άνθρωποι προχωρούν μπροστά, χωρίς ολιγωρίες, ενώ συγχρόνως διδάσκουν και όσους επιθυμούν να πορευτούν στον δρόμο του Θεού το πώς θα το κάνουν. Μέσα τους καίει άσβεστη φωτιά. Πονάνε, αλλά ποτέ δεν παραπονιούνται. Και τη θέρμη αυτή, τη νιώθουν όσοι αναζητούν καταφύγιο κοντά τους.
Ο πόθος για το υπερβατικό είναι εμφανής στα μάτια των ανθρώπων της καρδιάς. Πιστοί στον Θεό, όπως οι σύζυγοι οφείλουν να είναι ο ένας προς τον άλλο, αποτελούν τους ανθρώπους της προόδου, οι οποίοι, σαν καθαρόαιμα αραβικά άτια, αγωνίζονται να καλύψουν την απόσταση που τους χωρίζει από τον Αγαπημένο τους, δίχως να περιμένουν κάτι ως αντάλλαγμα.
Οι άνθρωποι της καρδιάς είναι τόσο πιστοί στην αλήθεια και διαθέτουν τέτοια ειλικρίνεια, που η μόνη τους έγνοια είναι η σταθεροποίηση της δικαιοσύνης στη Γη, ενώ είναι πρόθυμοι, με τη δική Του συγκατάθεση, να εγκαταλείψουν κάθε δική τους επιθυμία και ευχή. Ανοίγουν την καρδιά τους στον καθένα και τον καλωσορίζουν στοργικά. Μοιάζουν με αγγέλους που κρατούν ζωντανή την κοινωνία μας. Αν παρατηρήσει κανείς τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους, θα δει ότι προσπαθούν να συνεργαστούν με τον καθένα και να αποφύγουν τους κενούς ανταγωνισμούς και τις ανόητες πικρίες. Αν και, όπως είναι άλλωστε φυσικό, οι άνθρωποι αυτοί συχνά επιλέγουν βάσει των δικών τους απόψεων, πεποιθήσεων, μεθόδων ή τρόπων, δεν ανταγωνίζονται τους υπολοίπους. Αντίθετα, αγαπούν όλους εκείνους που υπηρετούν την θρησκεία τους. Αγαπούν την πατρίδα τους και τιμούν τα ιδανικά τους. Επιπλέον, αναζητώντας θετικές ενέργειες, προσφέρουν με γενναιοδωρία στους άλλους και προσπαθούν να επιδείξουν τον μέγιστο δυνατό σεβασμό στη φιλοσοφία και τις ιδέες που αποδέχονται οι άλλοι άνθρωποι.
Παράλληλα, οι άνθρωποι της καρδιάς, δηλαδή εκείνοι που αναζητούν με κάθε τρόπο τη βοήθειά Του, είναι οι πρώτοι που θα βοηθήσουν στη διάδοση του λόγου Του. Δείχνουν μεγάλη προσοχή στην ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, πιστεύοντας ότι αποτελούν μέσα της Θεϊκής βοήθειας. Είναι πάντοτε έτοιμοι να συνεργαστούν με οποιονδήποτε βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Διαθέτουν μάλιστα τέτοια πίστη στην ομάδα στην οποία ανήκουν, που είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στις αποφάσεις της, ακόμα κι όταν δεν συμφωνούν απολύτως με αυτές. Με την πίστη ότι η ενότητα προσφέρει έλεος και ότι η διχόνοια ή η απόσχιση δεν οδηγούν πουθενά, αυτοί οι άνθρωποι καταβάλλουν κάθε μέρα τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσουν και να ανυψώσουν το ηθικό όσων διαθέτουν καλή θέληση, καθώς η καρδιά τους είναι πάντα ανοικτή σε εκείνους που αγωνίζονται για τους ίδιους με αυτούς σκοπούς.
Οι άνθρωποι της καρδιάς, λοιπόν, είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και αναζητούν ακούραστα την αποδοχή Του. Αδιαφορώντας για τις περιστάσεις, συνδέουν τις πράξεις τους με την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά Του. Επιθυμούν διαρκώς να Τον ευχαριστούν και, για τον σκοπό αυτό, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ή να εγκαταλείψουν ό,τι διαθέτουν – σ’ αυτό τον κόσμο ή και στον επόμενο. Ποτέ δεν θα τους ακούσει κανείς να λένε: «το έφτιαξα!», «το πέτυχα!», «τα κατάφερα!». Οι άνθρωποι για τους οποίους μιλάμε, ικανοποιούνται με τα επιτεύγματα των άλλων σαν να ήταν δικά τους. Τους ακολουθούν ταπεινά, παραχωρώντας τους τον τιμητικό τίτλο του ηγέτη. Έτσι, όταν θεωρούν κάποιους άλλους περισσότερο κατάλληλους και ικανούς στο να υπηρετούν τη θρησκεία και την ανθρωπότητα, τους προσφέρουν την πρωτοκαθεδρία. Τους αρκεί που θα μπορέσουν να εξακολουθήσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν «συνηθισμένοι άνθρωποι».
Καθώς βρίσκονται συνεχώς σε μάχη με τους εαυτούς τους και τα ελαττώματά τους, δεν διαθέτουν χρόνο για να σχολιάσουν εκείνα των άλλων. Αντίθετα, με τον τρόπο ζωής τους, δίνουν το παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι ένας σωστός άνθρωπος. Παραβλέπουν τις κακές πράξεις των άλλων και απαντούν με χαμόγελο σε όσους συμπεριφέρονται άσχημα. Καταφέρνουν να αδρανοποιήσουν την αγένεια με καλοσύνη, ακόμα και αφού έχουν πληγωθεί ξανά και ξανά. Για τον άνθρωπο της καρδιάς, τον στρατιώτη της αλήθειας που αφιερώθηκε με τα συναισθήματα, τις ιδέες και τις πράξεις του στην προσπάθεια ικανοποίησης του Θεού, η προτεραιότητα είναι μια ζωή ειλικρινής, μια ζωή βασισμένη στην πίστη. Είναι δύσκολο να παρεκτραπεί από τον σκοπό του, ακόμα κι αν του προσφερθεί όλος ο υλικός κόσμος, μαζί με μία θέση στον επόμενο.
Οι άνθρωποι της καρδιάς δεν ανταγωνίζονται ποτέ ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονται τα ίδια ιδανικά, ανθρώπους που προχωρούν στον ίδιο με αυτούς δρόμο, ούτε και τους ζηλεύουν. Αντίθετα, προσπαθούν να ολοκληρώνουν ό,τι έμεινε ανολοκλήρωτο, ενώ σχετίζονται με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους, σαν να αποτελούν όργανα του ίδιου σώματος. Με πλήρη κατανόηση του τι σημαίνει ομοιογένεια, αναδεικνύουν ό,τι καλύτερο έχουν οι σύντροφοί τους, ό,τι πιο αξιόλογο γι’ αυτόν ή τον επόμενο κόσμο, πριν αποσυρθούν με συστολή στο παρασκήνιο. Διαλαλούν τα κατορθώματα άλλων και τους χειροκροτούν γι’ αυτά σαν να γιορτάζουν.
Καθώς, για την επίτευξη κάθε στόχου τους, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη μέθοδο και τη γνώση, οι άνθρωποι της καρδιάς ενεργούν συνεχώς βάσει της συνείδησής τους. Έχουν βεβαίως τις δικές τους απόψεις, αν και ταυτόχρονα προσπαθούν να σέβονται τις πράξεις και τις απόψεις των άλλων. Μπορούν εύκολα να ζουν αρμονικά με άλλους ανθρώπους και να συνεργάζονται μαζί τους για την επίτευξη των κοινών στόχων. Παλεύουν να αντικαταστήσουν τη λέξη «εγώ» με το «εμείς». Πάνω απ’ όλα, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την προσωπική ευτυχία τους για χάρη των άλλων, ενώ ποτέ δεν επιζητούν την εκτίμηση ή τον σεβασμό τους. Θεωρούν μάλιστα παρόμοιες απαιτήσεις σαν δείγμα ηθικής παρακμής και, για τον λόγο αυτό, προτιμούν να μένουν μακριά από το φως της δημοσιότητας και να αποφεύγουν τη φήμη και την απόκτηση περιουσίας, όπως θα απέφευγε κανείς κάποιο φίδι ή ένα σκορπιό. Ζουν συνεχώς με την ελπίδα πως σύντομα οι πάντες θα τους ξεχάσουν.
Οι άνθρωποι της καρδιάς δεν παραβιάζουν ποτέ τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Δεν αναζητούν ποτέ εκδίκηση. Ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές, οι άνθρωποι της καρδιάς συμπεριφέρονται ήρεμα και πράττουν αυτό που οφείλουν. Απαντούν με καλοσύνη στις κακές πράξεις και συμπεριφέρονται σε όσους τους έβλαψαν σαν να είναι μνημεία αρετής.
Οι άνθρωποι της καρδιάς ζουν λουσμένοι από το φως του Κορανίου, της Σούνα, του ελέους, της ευλογίας και της αγιότητας. Επαγρυπνούν διαρκώς για τυχόν συναισθήματα εγωισμού, περηφάνιας, μωροφιλοδοξίας, που σκοτώνουν την καρδιά. Ό,τι αξιόλογο κι αν επιτύχουν αυτοί οι άνθρωποι, το αποδίδουν στον πραγματικό Δημιουργό τους, λέγοντας: «όλα προέρχονται από Εκείνον». Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της θέλησής τους, προτιμούν να καταφεύγουν στο «Εμείς», αποφεύγοντας το «Εγώ».
Δεν φοβούνται κανέναν. Κανένα συμβάν δεν μπορεί να τους πανικοβάλει. Κρατούν πάντοτε τον λόγο τους. «Έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό, δουλεύουν σκληρά, αφήνοντας τα υπόλοιπα στη βοήθειά Του». Αυτή η φράση συνοψίζει τον χαρακτήρα τους. Δεν χάνουν την ψυχραιμία τους για κανένα λόγο. Δεν προσβάλλονται ποτέ από τα λόγια όσων πιστεύουν με ειλικρίνεια στον Θεό. Εάν δουν κάποιον αδερφό τους να κάνει κάποιο σφάλμα, δεν τον εγκαταλείπουν. Για να αποφύγουν το αίσθημα της ντροπής, δεν θα διαπράξουν ποτέ κάποιο σφάλμα σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο. Αντίθετα, αντικρίζοντας κάποια ανήθικη πράξη, η πρώτη τους αντίδραση θα είναι να ψάξουν τους εαυτούς τους και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν το γιατί.
Αποφεύγουν επίσης τον όποιο σχολιασμό για συμπεριφορές πιστών που μπορεί εύκολα να παρεξηγηθούν. Σκέφτονται θετικά για ό,τι βλέπουν και ακούν.
Κάθε τους πράξη πηγάζει από τη συνείδηση ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι μέρος ανταμοιβής, αλλά προσφοράς. Έτσι φέρνουν σε πέρας και τα όποια καθήκοντά τους με απόλυτη πειθαρχία, καθώς θεωρούν αγένεια προς τον Θεό έστω και το να σκεφθούν τις συνέπειες. Η προτεραιότητά τους είναι ό,τι κάνουν, να γίνεται στο όνομα του Θεού και με τη συναίνεση του Θεού, ώστε να υπηρετεί τη θρησκεία, την πίστη και την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό και όσο σπουδαία κι αν είναι τα κατορθώματά τους, τα αποδίδουν στον Θεό, χωρίς την παραμικρή σκέψη να πάρουν κι εκείνοι μερίδιο από τη δόξα. Η διατάραξη της τάξης δεν απογοητεύει τους ανθρώπους της καρδιάς, ούτε και τους ενοχλεί η αντιπαλότητα άλλων ανθρώπων. «Ο κόσμος αυτός δεν είναι μέρος για συγκρούσεις ή έριδες, αλλά τόπος εγκαρτέρησης», λένε. Πάντα αναζητούν τρόπους υπέρβασης της κάθε δυσκολίας και δεν χάνουν την ελπίδα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ενώ σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους με θέληση και καρτερικότητα. Σήμερα, που οι ανθρώπινες αξίες περιφρονούνται και η σκέψη του Θεού αρχίζει και εγκαταλείπεται, σήμερα που, όπου και να πάει κανείς, ενοχλείται από τις φωνασκίες των ανέμελων, χρειαζόμαστε τους ανθρώπους της καρδιάς, όσο ακριβώς χρειαζόμαστε και τον αέρα που αναπνέουμε και το νερό που πίνουμε.
- Δημιουργήθηκε στις