Sekr ve Hak Yolcusu
Hak yolcusu sekir durumunda hâlî ve zevkî, sahv durumunda da ilmî ve temkinîdir; sekir hâlinde o, kendi cehd u gayreti olmaksızın, her zaman bir zemzeme-i haz ve lezzet içinde, sahv hâlinde ise, bir temkin ve ihsas, bir irâdîlik ve şuur öncülüğünde hep Hazreti Hakikat'ı duymaya çalışmaktadır.
Bazıları sekri, Hazreti Mahbub'un tam duyulup hissedilmesi anında, kalbin fevkalâde galeyâna gelmesi şeklinde anlamışlardır ki, buna, nefsin gaybî vâridat karşısında zevk u sürura gömülmesi veya aşkın galebe çalmasıyla sâlikin kendini yitirmesi de diyebiliriz. Birinci sekir tabiî, ikincisi ise ilâhîdir. Ne var ki, sekir neden kaynaklanırsa kaynaklansın, hak yolcusu sürekli hayret yaşar; hep şevk u tarâb içinde oturur-kalkar ve sekri daha da derinleştikçe, hayret ve dehşet vadilerinde dolaşmaya başlar; an olur iradesi bütün bütün çözülür ve artık kendini O'nun varlığının nurunun bir gölgesi gibi duyar ki, bu noktaya ulaşan sâlike "murad" denir. Böyle birinin fani sıfatlarının yerini, Hazreti Bâki'nin sıfatlarının tecellisi işgal eder.. ve artık o "Benimle görür" (el-Hakîm, et-Tirmizî, Nevâdirü'l-Usûl 3/81) hakikatinin mücellâ bir aynası hâline gelir.
- tarihinde hazırlandı.