Val de Hizmetbeweging maar aan!
Het moskee-cemevi (alevitisch gebedshuis, red.) project, waarvoor het initiatief is genomen door Fethullah Gülen en prof. dr. Izzettin Doğan, is veelbesproken in Turkije. Het project is een belangrijke stap voor de versterking van de banden tussen soennieten en Alevieten. Mensen die gevoed worden door conflicten bekritiseren het project. Mensen die verlangen naar democratie en vrede, juichen het project toe.
Het project is niet het eerste initiatief van de Hizmetbeweging ten gunste van democratie, vreedzame coëxistentie en dialoog. Tijdens de “koude oorlog” tussen de linkse, rechtse, seculiere en religieuze intellectuelen, bracht de Hizmet hen onder het Abant Platform bij elkaar. De uitspraak “Er zal geen terugkeer zijn van democratie”, die Gülen 20 jaar geleden deed, was in die tijd van groot belang, net zoals het gedurfde en vooruitstrevende moskee-cemevi project dat nu is.
In een tijd waarin iedereen contact vermeed met patriarch Bartholomeos en deze laatste niet eens veilig op straat kon lopen, was het Gülen die in contact trad met hem en ervoor zorgde dat de religieuze leiders van minderheden bij elkaar kwamen tijdens iftar- (de avondmaaltijd die tijdens de vastenmaand ramadan genuttigd wordt na zonsondergang, red.) en dialoogprogramma's. Die bijeenkomsten zijn door de jaren heen een traditie geworden. Tegenwoordig organiseert niet alleen het Directoraat voor Godsdienstzaken een iftar. Ook de joodse en Armeense gemeenschappen plannen elk jaar een iftarprogramma. Een soortgelijk initiatief was het bezoek dat Gülen bracht aan paus Johannes Paulus II, vijf jaar vóór 11 september, omdat hij reeds vreesde dat verschillen tussen religies en gemeenschappen gebruikt zouden worden als redenen voor conflict.
Terwijl groepen die een islamitisch georiënteerde politieke lijn volgen aanvankelijk negatief stonden tegenover de Turkse toetreding tot de EU, steunde de Hizmet de toetreding al vanaf het begin. De positie van de Hizmetbeweging op het toetredingsproces van Turkije tot de EU is het resultaat van dezelfde overtuiging. Het geloof is dat de toetreding de kwaliteit van de Turkse democratie zal verbeteren. Ook zal de toetreding ervoor zorgen dat Turkije en het Westen elkaar beter leren kennen. Gülens uitspraak, “Onderwijs in de moedertaal is een basisprincipe van een rechtvaardige staat”, die verscheen in een interview met de krant Rudaw, is geïnspireerd door dezelfde overtuiging.
Er zijn zoveel voorbeelden. Dat zoveel mensen met een verschillende ideologische, etnische of religieuze achtergrond hun visie op een vrije manier kunnen uiten in deze krant, is slechts een ander voorbeeld van deze constructieve en gedurfde benadering. De bijdragen van columnisten Etyen Mahcupyan, Şahin Alpay en Herkül Milas zijn het voorbeeld bij uitstek.
Ondanks het feit dat dit de realiteit is, zetten marginale kringen die de lijn volgen van Aydınlık (Turkse krant, red.) en Oda TV (nieuws website, red.) en duistere constructies die in het verlengde liggen van deze organisaties, zich onverminderd in om dit mooie plaatje te verpesten door de Hizmet zwart te maken.
Terwijl de Hizmetbeweging haar mond vol had over de EU, de democratie en de dialoog, ontwikkelden zij duistere plannen. De Hizmet had het over een actievere Turkije op het wereldtoneel en EU-standaarden, terwijl zij maar bleven schrijven dat het transformeren van Turkije in een ‘islamrepubliek’ als Iran, het ware doel was. Terwijl Hizmet bleef benadrukken een plaatselijke beweging te zijn, zochten zij naar banden met de CIA en Mossad. Terwijl ze alle middelen, van die duistere constructies tot hun beschikking hebben, kwamen ze niet verder dan laster en beledigingen. Ze hebben nooit bewijzen op tafel kunnen leggen. Terwijl de Hizmet gewelddadige groepen als Al-Qaida en Hezbollah streng veroordeelde, bleven zij claimen dat de Hizmet een obscure beweging was die geweld goedkeurt. Omdat ze hier geen bewijzen voor konden uitvinden, stuurden ze complottheorieën de wereld in.
Ze hebben nooit afstand genomen van loze beschuldigingen, maar de Hizmetbeweging heeft het nooit aan haar hart laten komen en haar positieve lijn onverminderd voortgezet. Hoewel ze tot voor kort mensen probeerden bang te maken met de “bedreiging van Iran en Khomeini”, zijn ze uiteindelijk zo diep gezonken dat ze nu op alle vlakken dezelfde ideeën hebben als Iran.
Dit verhaal is ons allen bekend. Wat nieuw is, is dat deze theorieën die volledig ontkracht zijn in Turkije, als het ware gelijktijdig een plek zijn gaan vinden in Franse, Duitse, Russische en Amerikaanse media.
De leugen dat de Hizmet een “jihadistische bataljon” heeft gevormd in Syrië, die naar voren werd gebracht in een artikel dat onlangs is gepubliceerd in het tijdschrift van de Franse Inlichtingendienst, verschilt niet van de “3000 zelfmoordcommando’s” leugen, die op 28 februari het hoofdartikel was van Sabah (Turkse krant, red.). Op dezelfde manier werd Gülen, in een artikel dat enkele weken geleden werd gepubliceerd in de Russische krant Komsomolskaya Pravada, vergeleken met Soros, die een belangrijke rol wordt toegedicht voor de fluwelen revolutie in Tsjechië. Deze vergelijking werd gebaseerd op uitspraken van Mehmet Barlas (journalist, red.), die Barlas later echter ontkent heeft. Toen Reha Muhtar (anchorman en columnist, red.), die op het nippertje ontkwam aan de val waar Barlas in was gelokt, aan de schrijver van het artikel, Darya Aslamova, vroeg “Ben je een spion of een pion?”, werden haar eigenaardige connecties publiekelijk bekend.
Het artikel over Hizmet, dat onlangs werd gepubliceerd in het Duitse tijdschrift Der Spiegel, was als het ware een kopie van de artikelen van Aydinlik. Het volledig eenzijdige artikel zit vol met beledigingen en druist tegen de deontologie van de journalistiek. Volgens het artikel vormt de “geheime sekte” Hizmet een “gevaar” voor Duitsland en is er geen verschil tussen Gülen en Khomeini. Het artikel bevat een lange waslijst aan dit soort leugens. Ondanks de inspanningen van deze ‘coalities’, die de Hizmet bekladden aan de hand van complottheorieën, worden de positieve activiteiten van Hizmet, net zoals in Turkije, ook in deze landen onverminderd voortgezet.
Het laatste nieuws is dat de stigmatiserende leugens die Aydinlik en Oda TV en co volledig hebben versleten, nu ook zijn overgenomen door de spreekbuizen van rechtse en islamistische groepen. Het is voldoende om de bronnen van de leugens van Pravda en het tijdschrift van de Franse Inlichtingendienst te bestuderen. De Hizmet is niet veranderd en is steeds trouw aan haar basisprincipes. Ik vraag me af of ‘zij’ inzien wie ze in dit mondiale circus begunstigen.
- Aangemaakt op .