Αγάπη
Ηαγάπη είναι το πιο ουσιώδες συστατικό κάθε ύπαρξης, είναι το πιο λαμπρό φως και η μεγαλύτερη δύναμη, ικανή να αντέξει και να υπερνικήσει όλες τις άλλες. Η αγάπη εξυψώνει όλες τις ψυχές που την αφομοιώνουν και τις προετοιμάζει για το ταξίδι προς την αιωνιότητα. Οι ψυχές, που έχουν καταφέρει να έρθουν σε επαφή με την αιωνιότητα μέσω της αγάπης, πασχίζουν να εμπνεύσουν τις υπόλοιπες ψυχές. Αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτό το ιερό καθήκον. Ένα καθήκον για χάρη του οποίου υπομένουν ώς το τέλος κάθε είδους κακουχία και όπως ακριβώς εκστομίζουν «αγάπη», καθώς αφήνουν την τελευταία τους πνοή, έτσι θα εισπνεύσουν «αγάπη» όταν θα αναστηθούν κατά την Ημέρα της Κρίσης.
Ψυχές χωρίς αγάπη δεν μπορούν να εξυψωθούν στο επίπεδο της ανθρώπινης τελειότητας. Ακόμα και αν ζούσαν εκατοντάδες χρόνια, δεν θα μπορούσαν να περπατήσουν τον δρόμο προς την τελειότητα. Όσοι έχουν στερηθεί την αγάπη, όντας παγιδευμένοι στα δίχτυα του εγωισμού, δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν κανέναν άλλον και πεθαίνουν χωρίς να έχουν γνωρίσει την αγάπη που είναι βαθιά σταλαγμένη στην ίδια την ουσία της ύπαρξης.
Το παιδί γίνεται δεκτό με αγάπη όταν γεννιέται και μεγαλώνει σε ένα ζεστό περιβάλλον που συνθέτουν τρυφερές και στοργικές ψυχές. Ακόμα και αν τα παιδιά δεν απολαμβάνουν στον ίδιο βαθμό την αγάπη σε επόμενες φάσεις της ζωής τους, πάντα τη λαχταρούν και την επιδιώκουν για όσο ζουν.
Υπάρχουν αποτυπώσεις της αγάπης στο πρόσωπο του ήλιου. Το νερό εξατμίζεται, ανεβαίνει προς τον ήλιο και αφού συμπυκνωθεί σε σταγόνες ψηλά στον ουρανό, οι σταγόνες αυτές πέφτουν χαρούμενες προς τη γη πάνω σε φτερά αγάπης. Έπειτα, χιλιάδες λουλούδια ανθίζουν με αγάπη, χαρίζοντας χαμόγελα στο περιβάλλον τους. Οι δροσοσταλίδες στα φύλλα αστράφτουν από αγάπη και λαμπυρίζουν από ευτυχία. Τα πρόβατα και τα αρνιά βελάζουν και χοροπηδούν από αγάπη και τα πουλιά και οι νεοσσοί τιτιβίζουν από αγάπη και σχηματίζουν χορωδίες αγάπης.
Κάθε ύπαρξη συμμετέχει στη μεγάλη ορχήστρα της αγάπης μέσα στο σύμπαν με τον δικό της ξεχωριστό σκοπό και προσπαθεί να εκδηλώσει, με την ελεύθερη βούλησή της ή με τον χαρακτήρα της, μια πλευρά της βαθιάς αγάπης που ενυπάρχει στην πλάση.
Η αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του ανθρώπου, που πολλοί εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για χάρη της· πολλές οικογένειες διαλύονται και σε κάθε γωνιά της οικουμένης ένας Ματζνούν στενάζει από αγάπη, ποθώντας τη Λεϊλά του.[1] Όσο για εκείνους που δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν την αγάπη που είναι έμφυτη στην ύπαρξή τους, θεωρούν τέτοιες εκδηλώσεις της αγάπης ως τρέλα!
Ο αλτρουισμός αποτελεί έκφανση ανώτερων ανθρώπινων συναισθημάτων και η πηγή του είναι η αγάπη. Όποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο σε αυτή την αγάπη είναι ο σπουδαιότερος ήρωας της ανθρωπότητας. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να ξεριζώσουν κάθε αίσθημα μίσους και κακίας από μέσα τους. Τέτοιοι ήρωες της αγάπης εξακολουθούν να ζουν ακόμα και μετά το θάνατό τους. Αυτές οι ευγενικές ψυχές που, με το να ανάβουν κάθε μέρα ένα νέο πυρσό της αγάπης μέσα τους και να κάνουν τις καρδιές τους πηγή αγάπης και αλτρουισμού, γίνονται παντού δεκτοί με αγάπη από τους ανθρώπους, έχουν κερδίσει από τον Ανώτατο Κριτή το δικαίωμα σε μιαν αιώνια ζωή. Ούτε ο θάνατος, ούτε καν η Ημέρα της Κρίσης δεν θα μπορέσουν να διαγράψουν τα ίχνη τους.
Η μητέρα που είναι ικανή να πεθάνει για χάρη του παιδιού της είναι μια ηρωίδα της στοργής. Οι άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους στην ευτυχία των άλλων μπορεί να χαρακτηρίζονται ως «γενναίοι και αφοσιωμένοι», αλλά εκείνοι που ζουν και πεθαίνουν για ολόκληρο τον κόσμο θα πρέπει να τιμώνται ως αθάνατοι στους αιώνες και τους αξίζει να μένουν για πάντα χαραγμένοι στις καρδιές της ανθρωπότητας. Στα χέρια αυτών των ηρώων, η αγάπη γίνεται μαγικό ελιξίριο που υπερνικά το κάθε εμπόδιο, γίνεται κλειδί που ανοίγει την κάθε πόρτα. Αυτοί που κρατούν ένα τέτοιο ελιξίριο, ένα τέτοιο κλειδί, αργά ή γρήγορα θα ανοίξουν τις πύλες προς κάθε γωνιά του κόσμου και θα σκορπίσουν το άρωμα της ειρήνης παντού, κρατώντας τα «θυμιατά» της αγάπης στα χέρια τους.
Ο πιο άμεσος δρόμος για να φτάσει κανείς στις καρδιές των ανθρώπων είναι ο δρόμος της αγάπης, ο δρόμος των Προφητών. Όσοι τον ακολουθούν, σπάνια απορρίπτονται. Ακόμα και αν απορρίπτονται από λίγους, γίνονται ευπρόσδεκτοι από χιλιάδες. Όταν γίνουν αποδεκτοί μέσω της αγάπης, τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει να πετύχουν τον τελικό τους στόχο, την εύνοια του Θεού.
Πόσο ευτυχούν και προοδεύουν εκείνοι που ακολουθούν τον δρόμο της αγάπης! Πόσο δυστυχούν, από την άλλη πλευρά, εκείνοι που ζουν τη ζωή του «κωφάλαλου», μην έχοντας επίγνωση της έμφυτης αγάπης που έχουν βαθιά μέσα στις ψυχές τους!
Ύψιστε Θεέ! Σήμερα που το μίσος και η κακία έχουν τυλίξει τα πάντα σαν σκοτεινή ομίχλη, βρίσκουμε καταφύγιο στην απέραντη Αγάπη Σου και εκλιπαρούμε στην πόρτα Σου, ικετεύοντάς Σε να γεμίσεις τις καρδιές των κακόβουλων και άσπλαχνων δούλων Σου με Αγάπη και ανθρώπινα συναισθήματα!
[1] Η Λεϊλά και ο Ματζνούν είναι πασίγνωστοι εραστές στη λογοτεχνία της Ανατολής.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε τον Μάρτιο του 1987 και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο Yitirilmiş Cennete Doğru, Nil, Σμύρνη, 1988 και στην αγγλική του έκδοση: Towards the Lost Paradise, Kaynak, Σμύρνη, 1998, 2η Έκδοση, σσ. 43-45.
- Δημιουργήθηκε στις