Nefis Belası
Ben şahsen mânânın Herkülü bile olsam, bir salise nefsimle başbaşa kalmadan Allah'a sığınırım. Muhal farz perde-i gayb açılsa, arş-ı rahman'ı temâşâ etsem, o bağın gülünden nergisinden gönlüm ilhamlarla dolup taşsa hatta, sözgelimi uzak istikbalim adına beraat va'di alsam, yine derim ki: Allah'ım beni benimle başbaşa bırakma beni hep Sen evir çevir!' Ben doğru işlerden bile yanlış şeyler çıkarabilirim. Çünkü tabiatımda beni yanlışlıklara çeken yanlarım pek çok.
Bütün bunlarla ifrat ediyorsunuz derseniz, derim ki: Allah Resûlü sabah-akşam 'Allah'ım, beni göz açıp kapayıncaya kadar nefsimle baş başa bırakma' duasını dilinden düşürmüyordu. Eğer âlemlere rahmet olarak gönderilen Allah Resûlü böyle davranıyorsa, bu bize bir işarettir ki, kimse garantinin zerresine sahip olduğunu iddia etmemelidir. Eğer O böyle diyorsa, Hz. Musa da Hz. İsa da Hz. Davut da öyle der. Kaldı ki bir başka yerde yine O, 'Hiç kimse kendi ameliyle cennete giremez.' buyurur.
Evet isterse birisi büyüklüğüyle, başarılarıyla, muvaffakiyetleriyle, zaferleriyle dillere destan olsun emirliğiyle 'ni'mel emir' dedirtecek seviyeye ordularıyla 'ni'mel ceyş' dedirtecek ufka ulaşsın binler, yüzbinler İstanbul fethetsin... evet bütün bu başarılar, kurtuluşumuz adına eğer ilâhî teyidat yoksa, hiçbir şey ifade etmezler. 'Allah, rahmetiyle bizi sarıp sarmalar ve fazlıyla kuşatırsa işte o zaman kurtuluruz.' Yoksa -hafizanallah- cennet yolu benim için çok rahat, Allah'a ulaşma hazır ayağımın dibinde, az yürüyünce varırım mülâhazaları.. şeytanî mülâhazalardır.
- tarihinde hazırlandı.