Miłość do Prawdy
Prawda oznacza esencję, a także rzeczywistość rzeczy. Należy dokładnie wiedzieć co to jest, co ona oznacza, poza swoim wyglądem i poznaniem. Jakie jest źródło oraz rzeczywistość ludzkiego istnienia, wszechświata i wszystkich rzeczy? Jakie noszą w sobie znaczenie w swojej odrębności, a jakie w ogóle? Co kryje się pod tą całą egzystencją? Począwszy od atomów po obłoki, od najmniejszych cząsteczek człowieka, aż po jego materialne i duchowe głębiny- ich uporządkowanie, harmonię, piękno oraz mądrość . Ponieważ fakty te nie mogą zostać przypisane zbiegowi okoliczności, to z pewnością musi być jakaś określona prawda, na której opiera się wszystko od cząsteczek po planety. Rzeczywiście jest taka prawda, która jest ostateczną podstawą wszystkiego, a każda jednostka ma obowiązek poznać tę prawdę wraz ze szczególnymi dla niej cechami. Realizowanie tego obowiązku z głębokim pragnieniem i zainteresowaniem nosi nazwę „miłości do prawdy”.
Tego rodzaju miłość może być również określana jako uczucie, podekscytowanie, wysiłek i namiętność do uświadamiania sobie istoty i rzeczywistości istoty poprzez szczegółowe badanie całego istnienia, rzeczy oraz wydarzeń, taka miłość jest najbezpieczniejszą z dróg do osiągnięcia prawdy nad prawdami. Wzbudzanie takich emocji i pożądania w swoim świecie duchowym, aktywowanie w nim sensu, ciekawości myśli mające na celu zrozumienie sensu istnienia, który ukrtyty jest w każdej istocie, oraz ożywienie swojej woli i determinacji, jest pierwszym szeptem wzbudzającym w imię miłosci do prawdy.
Wśród niezbędnych zasad dotyczących tej sprawy jest, że osoba ta przygląda się i ocenia zewnętrzne oraz wewnętrzne światy, z doskonałą radością i powagą uwielbienia dokonuje przeglądu istnień i wydarzeń z punktu widzenia nowych osiągnięć naukowych oraz zmieniajacych się paradygmatów, przetrzymuje wszystkie problemy, z którymi się styka, jej określone postawy, a także psychiczny wysiłek powodują, że nie popada ona w rozpacz i nie odczuwa paniki w obliczu niektórych skomplikowanych, oraz nieuniknionych spraw, osoba ta za cel swojego życia stawia sobie docieranie do prawdy na przekór wszystkiemu.
Możemy także podsumować taką podróż jako „rozwagę” (tedebbür), a mianowicie rozważając wydarzenia i oceniając postaci w miejscach i wydarzenia wraz z ich konsekwencjami, jako „odbicie” (tefekkür) myślenie w sposób wszechstronny, burza mózgów; „obserwację”(tebassur) to znaczy testując każdy z obiektów czy też wydarzeń w przeważającym horyzoncie wejrzenia; jako„wytrzymałość” (tesabbur) czyli trwający przeciwko upływowi czasu (a mianowicie , trudność czekania na spełnienie) z determinacją bez zmęczenia.
Jeśli ktoś biorąc pod uwagę te rozważania potrafi odczytywać wszechświat, postacie oraz wydarzenia, wtedy w bliższym bądź dalszym okresie czasu wschświat zaczyna przemawiać, każdy obiekt zaczyna wyśpiewywać panegiryki o swoim stanie oraz znaczeniu, ujawnia się wskazując na swojego Stwórcę, rozpromienia światło na jego horyzoncie i przynosi ulgę z ogromną ilością znaczeń poza sobą. Elektrony w swoich niesamowitych ruchach i fascynującą harmonią, molekuły ze swoją dynamiką ze i zdyscyplinowanymi działaniami zachowują się tak jakby były urzędnikami na służbie, komórki o doskonałej strukturze i działaniu, nasze organy spełniające wiele zadań, umysł ze swoimi niezliczonymi działaniami w połączeniu z duszą i boskimi przykazaniami, sumienie z całą swoją głębią, ludzkość w relacji ze Stwórcą połączona poprzez wiarę, mądrość ,miłość, tęsknotę, bliskość , niezliczone istoty na ziemi i morzu o różnych formacjach oraz doświadczeniach życiowych, ziemia z wszystkimi jej warunkami dogodnymi dla życia i zasobami, które wychodzą z jej wnętrza, słońce ze swoją olśniewającą energią oraz jego kontakt z każdym stworzeniem na ziemi , a mianowicie kosmosem, makro i mikro, z ich majestatycznymi wyglądem, drżącą głębią , wszystkie one przesyłają przeróżne wiadomości do każdego w imię prawdy, ożywiając wędrujące do prawdy dusze, zapewniając niezaspokojone doświadczenia dla tych którzy potrafią kontemplować.
Ziemia, zwałszcza ta, którą widzimy i obserwujemy każdego dnia, pobudza nasze serca miłością do prawdy, jest to piękniejsze niż najpiękniejsze wystawy, wspanialsze niż najpiękniejsze pałace, bardziej czytelne niż książki zawierające największą ilość informacji, bardziej uporządkowane niż najbardziej uporządkowane systemy, bardziej fascynujące niż pompatyczne promenady, zawsze świeże i kolorowe-możemy go nazwać projekcją lub urokliwym korytarzem raju.
Jesli ktoś zastanawia się nad aspektami natury lub życia robiąc to bez uprzedzenia i z uczciwym umysłem, będzie głęboko podziwiać każde istnienie jakie będzie widział, że nie będzie mógł się powstrzymać aby obserwować każde istnienie jeszcze raz i jeszcze raz, prawdopodobnie będzie zawsze śnił jak zakochany, aby dotknąć boskiej egzystencji, stanie się ciekawym poszukiwaczem, a także poprzez bliższe przyglądanie się, dokonywanie analizy i syntezy stanie się kochającym prawdę odkrywcą ponad wszystkimi istotami . Każdy ciekawy i odważny umysł patrząc i interpretując wszechświat, będzie widzieć rzeczy inaczej, kolory i wzory oraz języki przejdą transformację w jego oczach. Kiedy tylko będzie obserwować niebo na ziemi , gdy poczuje się oczarowany spoglądając na wspaniałe piękno kwaitów doświadczy on duchowej ekstazy. Usłyszy jakby hymny gloryfikujące twórczą moc w każdym dźwięku, od grzmotów błyskawic aż po bicie serca i melodie ptaków. Doświadczy wyśmienitego zachwytu we wszystkich zjawiskach atmosferycznych, a także w szmerze rzek , i poczuje się tak jakby był poza nieskończoną wolą i łaską obejmującą całą egzystencję, stając się radosnym jak dziecko. Poszukuje tak jak zaciekawiona osoba, która zbliża się do prawdy lub jak zakochany wczuwając się w swojego ukochanego , czasem jest pełen nadziei , ale teraz i potem mówi: „jeszcze nie” i idzie dalej tylko po to, aby zrozumieć fenomen głębokich prawd, które nie mogą być wyrażone w książkach.
I któregoś dnia, znaga się z rażącymi przejawami Istoty Najwyższej, która jest poza naszym rozumieniem i wyobrażeniami, w dźwiękach , kolorach, wzorach, forma oraz dusza tego wszytskiego staje się naocznym świadkiem w jego bliskim i dalekim otoczeniu. Wtedy odnajduje siebie samego jako wyjątkowy tunel bożej intuicji . Idzie dalej i sięga po horyzont, kiedy wszystko recytuje „Bóg uwielbiony, Bóg ukochany, Bóg zamierzony... ” Wtedy wszystkie niedogodności przekształcają się w łaski i trudy poszukiwania na przyjemności.
W rzeczywistości dla takiego czujnego ducha, cała natura wszechświata jest wystawą piękności, galerią sztuki i cudów, promenadą przyjemności i zachwytu. Ci którzy spoglądają na wystawę oczami swoich serc , oraz Ci którzy obserwują promenadę w świetle wiary czują się tak jakby spacerowali po korytarzu prowadzącym do raju, częste omdlenia z zachwytu nad wieczną prawdą, popychają ich w kierunku nowych horyzontów przez połączenie ich woli z wejrzeniem. Otrzymują oni niepowtarzalne podziękowanie od każdej istoty, którą napotykają na swojej drodze i słuchają specjalnych lekcji mądrości od nich. Podróżują z jednej doliny do drugiej poprzez zdobywanie wiedzy i miłości wyrażonej w każdej kulturze. Pozdrawiają innych i sami są pozdrawiani przez wszystkich. Czują, że na każdym kroku są coraz bliżej prawdy nad prawdami, do której podążają. Wyczuwają, że są oni obdarzeni szczególną życzliwością i czują się jakby odbierali wiadomości od Niego poprzez pomoc wzmocnienia wiary i mądrości. Gdy przyjdzie czas dotrą oni do horyzontu tak jakby Go zobaczyli. Zobaczą to co niewidzialne i usłyszą to co niesłyszalne. Dlatego też nie chcą opuszczać zatoczki przyjemności, entuzajazmu oraz podziwu.
Miłość prawdy rodzi pragnienie do poważnych badań, jest to inny poważny temat, który wymaga osobnego potraktowania.
- Utworzono .