Aby prowadzić ludzkość ku służbie Bogu
Bóg oświadczył w Koranie:
„Stworzyłem dżiny i ludzi jedynie po to, by mnie czcili” (51:56)
Nie zostaliśmy stworzeni tylko po to, by jeść, pić i rozmnażać się; są to wprawdzie potrzeby naturalne i naturalne fakty naszego życia, ale naszym zasadniczym celem jest poznać Boga i służyć Mu. Wszyscy prorocy zsyłani byli po to, by pokazywać nam, jak tego dokonać:
„My nie wysłaliśmy przed tobą żadnego posłańca, któremu nie dalibyśmy objawienia: „Nie ma boga, jak tylko Ja! Przeto czcijcie Mnie!” (21:25)
a także werset:
„Posłaliśmy do każdego narodu posłańca: „Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!” Wśród nich byli tacy, których Bóg poprowadził drogą prostą; i byli tacy, którzy słusznie popadli w obłęd.”
Bóg zsyłał proroków, aby zachęcali nas do służby Sobie. Ich misja była jedna. O ile jednak poprzedni prorocy wysyłani byli do własnego ludu i ich czas był ściśle określony, to Prorok Muhammad został posłany jako łaska i miłosierdzie do ludzkości i dżinów na wszystkie czasy.
Zgodnie z autentycznym przekazem Ibn Mas’uda, Prorok przemawiał do dżinów:
„Kiedyś wyszedłem gdzieś razem z Wysłannikiem Boga. W pewnym momencie narysował okrąg wokół mnie i zakazał mi go opuszczać aż wróci. Wyszedł gdzieś, a za chwilę po drugiej stronie zrobiło się jakieś zamieszanie. Bałem się, że coś mogło mu się stać, ale – ponieważ nakazał mi nigdzie się nie ruszać, pozostałem na swoim miejscu. Jakiś czas potem powrócił a ja zapytałem go o zgiełk, który miał przed chwilą miejsce. Odrzekł tak: „Dżiny uwierzyły i złożyły mi przysięgę wierności. Ponieważ jednak kilka z nich obstawało przy niewierze, wybuchła walka. Zgiełk, który słyszałeś, to był właśnie jej odgłos. Moje życie dobiega kresu”.[1]
Wysłannik Boga wypowiedział to ostatnie zdanie, aby wskazać, że został posłany w celu otwarcia bramy wiary dla ludzi i dżinów. Po dokonaniu tego, ustał powód jego życia: teraz nie miałby już nic do zrobienia. Nasuwa się w związku z tym wniosek taki, że wierni nie mogą zaniedbywać swych zasadniczych obowiązków na tym świecie, powinni natomiast modlić się, jak pouczył nas Wysłannik Boga: „O, Boże, spraw, bym umarł, jeśli śmierć jest dla mnie dobra, a jeśli nie, to daj mi życie tak długie, jak to jest dla mnie dobre”.[2]
[1] Tabari, Dżami al-Bayan, 24:33; Ibn Hanbal, 1:499.
[2] Buchari, „Marda”, 19; Muslim, „Zikr”, 10.
- Utworzono .