Doskonała szczerość
Innym niezbywalnym atrybutem jest szczerość, która w tym kontekście oznacza „czystość intencji, by czynić wszystko jedynie ze względu na Boga”. Koran nakazuje nam czcić Boga szczerze:
„Zostało im nakazane tylko, aby czcili Boga, wyznając szczerze Jego religię…” (98:5).
Bóg także wspomina szczerość jako pierwszorzędny atrybut Proroków:
„I wspomnij w Księdze Mojżesza, który był szczerze oddany i był prorokiem!” (19:51)
Czcimy Boga, gdyż jesteśmy Jego sługami i nakazał nam tak czynić. Posłuszeństwo wobec Niego zyskać Jego aprobatę i nagrodę w życiu przyszłym. Said Nursi, wielki turecki myśliciel XX w., powiedział: „Czyńcie to, co czynicie jedynie ze względu na Boga, rozpoczynajcie dla Niego, pracujcie ze względu na Niego i działajcie w obrębie aprobaty Boga.”[1]
Ostatni Prorok Boga czcił Go tak szczerze, że ludzie mogli powiedzieć: „Nikt nie może stać się tak pokorny, jak on był w początkach swej działalności, ani dążyć do osiągnięcia jego wyżyn. Muhammad był wyjątkiem”. Jest tak wspaniały i wzniosły, że jesteśmy pełni szacunku wobec niego, choć on sam zwykł był ostrzegać swych Towarzyszy: ‘Kiedy do was przychodzę, nie wstajcie z miejsc, jak to mają zwyczaj czynić Persowie (wobec starszych).’”[2]
Choć jego Towarzysze zachowywali wobec niego pełny szacunek, on sam uznawał się za skromnego sługę Boga. W dniu, kiedy zdobył Mekkę był tak samo pokorny, jak wtedy, gdy rozpoczynał swą misję. Wtedy to siadał i jadł z biednymi i niewolnikami. Kiedy wchodził triumfalnie do Mekki, dosiadał muła w tak wielkim poddaniu wobec Boga i pokorze, że czołem dotykał siodła. Kłaniał się Bogu i szukał u niego schronienia, aby nie stać się hardym i tyrańskim zdobywcą.
Wysłannik Boga kierował się w swym życiu jedną intencją: znaleźć akceptację Boga i szczerze Go czcić. Bardzo znana jest jego wypowiedź: „Doskonałe dobro i cnota polega na tym, że czcimy Boga tak, jakbyśmy Go widzieli, a choć my Go nie widzimy, to On widzi nas”.[3]
[1] Bediuzzaman Said Nursi, The Words, “The First Word,” 5.
[2] Abu Dawud, “Adab,” 152; Ibn Hanbal, 5:253.
[3] Bukhari, “Iman,” 47; Muslim, “Iman,” 5:7.
- Utworzono .