Wzywać ludzi do islamu w sposób mądry i uprzejmy
Charakterystyczną cechą Proroków było to, że wzywali ludzi na drogę Boga mądrze i poprzez piękne napomnienie. Nigdy nie uciekali się do demagogii ani dialektyki. Bóg polecił Swojemu Ostatniemu i Największemu Wysłannikowi:
„Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób!” (16:125).
Ludzie to więcej aniżeli umysł i serce. To istoty złożone o wielu cechach, włączając w to umysł, intelekt, serce i duszę. Wszystkie te jakości domagają się wypełnienia. Prorocy zaś mieli na uwadze je wszystkie.
Ludzie nauczani przez proroków nabywali pewność a ich ogląd rzeczy różnił się od ograniczonego oglądu spraw innych ludzi, pozbawionych duchowej wizji. Ich przekonanie o prawdach religijnych było niewzruszone i karmieni byli stale Boskim Objawieniem. Łączyli mowę z działaniem, wiedzę z praktyką, działanie z kontemplacją. Ali ibn Abi Talib mówił jak wielu innych: „Gdyby nawet uchylona została zasłona Niewidzialnego, moja pewność by już nie wzrosła”.[1]
W Koranie precyzyjnie została opisana nauka przekazywana przez Proroków swym uczniom oraz funkcja proroków:
„Posłaliśmy wam Posłańca z was samych: on recytuje wam Nasze znaki; on was oczyszcza; on was naucza Księgi i mądrości; i on uczy was tego, czego nie wiedzieliście.” (2:151)
[1] ‘Ali al-Qari, Al-Asrar al-Marfu‘a, 286.
- Utworzono .