Fethullah Gülen en de Scholen

Wat Zegt Fethullah Gülen?

Fethullah Gülen, de grondlegger van het idee om uitgelezen educatieve instellingen te openen, maakte de volgende opmerkingen:

“De menselijke factor ligt aan de basis van al onze problemen, omdat alle problemen beginnen en eindigen bij mensen. Onderwijs is het beste voertuig voor een fout-vrij (of bijna vrij), goed functionerend maatschappelijk systeem of voor een goed leven na de dood. In dit opzicht is educatie de beste dienstverlening aan je land of volk, zoals onderwijzen het meest heilige beroep is.”

“Toen ik in Kursunlu/Erzurum studeerde rond mijn 12e of 13e jaar, had ik een Arabisch boek in één hand en een kaart in de andere. Ik vroeg: ‘God, hoe kunnen we jonge generaties redden van de ondergang? Hoe kunnen we een land worden zonder onopgeloste problemen?’ Als kind maakte ik hier plannen voor. Ik groeide op met deze dromen. Ik had nooit enig ander doel in mijn leven en ik dacht nooit na over het hebben van een leuk huis, kinderen en een auto.

Je kunt natuurlijke wetten niet bestrijden. Water stroomt, het kookt bij 100 °C en het verdampt; het bevriest bij 0 °C en verandert dan in ijs. Als er in mijn aard eigenschap zit die niet schadelijk is voor anderen, wat kan er dan natuurlijker zijn dan dat die eigenschap zich ontplooit. Als iemand die is opgegroeid met het verlangen en het doel om mijn land en volk te dienen, en als deze dienstbaarheid in eerste instantie wordt gerealiseerd door educatie, is mijn interesse in onderwijs zo natuurlijk als de stroom van het water of het opkomen en ondergaan van de zon.

Ik heb geen macht, kapitaal of leger. Ik heb slechts een niet te stuiten liefde en enthousiasme voor het dienen van anderen. Ik kan dit alleen uitleggen aan degenen die mijn advies nodig hebben en ik kan aanbevelingen doen. In ieder geval lijkt dit soort dienstverlening op een ‘bazaar voor de goedkeuring van God.'

“Turkije kan niet worden afgesneden van de wereld. Als Turkije is afgesneden, is het als een tak die is afgebroken van een boom – het kan niet leven en droogt dus op. Turkije moet worden geïntegreerd in de wereld. Bij een dergelijke integratie zijn de belangrijkste landen waarmee we oprechte banden en een verbondenheid kunnen aangaan, de landen in Centraal Azië. Op een bepaalde manier zijn we een tak van dezelfde scheut. Daarom heb ik mijn vrienden naar die regio geleid. Misschien is dit slechts een dagdroom.”

Loyale Turken steunen dit idee en er zijn scholen geopend in Centraal Azië. Sommige daarvan zijn nu zelfvoorzienend. Als we ze tot nu toe niet hadden gesteund, was het niet mogelijk geweest om deze onderneming daar uit te voeren. We hadden een mogelijkheid en we probeerden ervan te profiteren door erin te geloven en door ons bewust te zijn van onze verantwoordelijkheid.”

“Turkije heef verlichting nodig. We moeten leiding geven aan onze vrienden. Degenen die moskeeën bouwen, wilden ernaast Koranopleidingen openen. Ik zei: ‘Moskeeën zijn prachtig; we hebben er het grootste respect voor. Maar het zou beter zijn als jullie een school zouden openen.’ Ons land heeft voorname en goed opgeleide technici en sociale wetenschappers nodig. Vanaf het begin heb ik geprobeerd suggesties te geven aan mijn vrienden. Ik was nooit betrokken bij deze inspanningen. Ik heb nooit gevraagd om een huis en een thuis in deze wereld. Ik gebruikte het vertrouwen van mijn vrienden in mij, als een creditcard voor educatieve diensten. Ik deed dit alles met de welwillendheid van mijn vrienden.”

Openstelling

Fethullah Gülen gebruikte de val van de Berlijnse Muur (november 1989) en de val van de Sovjet Unie (1991) in zijn voordeel. Hij wilde zijn publiek naar de landen achter het voormalige IJzeren Gordijn sturen. Er waren Turken in Centraal Azië, verwante volken in de Kaukasus en voormalige Ottomanen in de Balkan.

Fethullah Gülen adviseerde zijn toehoorders in een preek die hij gaf in de Suleyman moskee in Istanbul in november 1989, om naar landen in Centraal Azië te gaan.

Een nieuwe groep zakenmannen vertrok op 28 mei 1990.

Drie Nieuwe Landen

De Turkse karavaan bestaande uit 37 leden trok van Azerbeidzjan naar Oezbekistan en van daar naar Kazachstan en Tadzjikistan. Contactpersonen en impressies lieten hier een veel beter resultaat zien. Deze tweede reis was een groot succes.

Turkse ondernemers hadden al besloten om zich open te stellen voor de buitenwereld op aanraden van Fethullah Gülen. Veel mensen vormden bedrijven in verschillende steden. Ze gingen eropuit om nieuwe mogelijkheden te zoeken in landen in Centraal Azië.

Özal ging op zijn laatste bezoek bij de scholen

Wijlen Turgut Özal reisde in de lente van 1993 naar de Balkan en daarna naar de Centraal Aziatische Turkse Republieken. Hij keerde uitgeput terug van de Balkan. Sterker nog, hij had moeite met het lopen op straat en het bidden in de moskeeën gedurende zijn reis in de nieuwe onafhankelijke moslimlanden. Minister van Staat Serif Ercan probeerde hem te helpen door zijn arm te ondersteunen als hij opstond van het gebedskleed en als hij de trap opklom.

Özal begon zijn reis naar Centraal Azië op 5 april 1993. Hij wilde vertrekken met een grote delegatie, met de intentie om enkele mensen met persoonlijke uitnodigingen mee te nemen. Dit werd zijn laatste reis omdat hij op 17 april 1993, 24 uur nadat hij terugkeerde, overleed.

Özal liet dezelfde houding zien in andere landen.

Eigenaren van de scholen

Ondernemingen werden opgericht in Turkije om scholen te openen, die nu over vijf continenten verspreid lagen. Deze ondernemingen wendden zich tot het Turkse Nationale Ministerie van Onderwijs en kregen toestemming om de scholen te openen. Daarna werd het leger van leraren dat zou dienen geselecteerd. Vandaag de dag zijn er meer dan 4000 leraren uitgekozen, afkomstig van de meest gerenommeerde universiteiten van Turkije. Ze waren allemaal tussen de 22 en 35 jaar, hadden een wetenschappelijke opleiding van grote kwaliteit gehad, en hadden perfect Engels geleerd.

Enkele van deze ondernemingen zijn: Cag Ogretim Isletmeleri A.S., Selale A.S., Eflak A.S., Kazak Turk Liseleri Genel Mudurlugu, Sebat A.S., Silm A.S., Taskent Egitim Sirketi, Serhat Egitim Ogretim ve Saglik Hizmetleri A.S., Tolerans Vakfi, Ufuk Egitim Vakfi, Toros Egitim Hizmetleri Turizm ve Ticaret A.S., Karacay cerkes Toros Egitim Hiz. Tur. Ve Tic. A.S., Palandoken Egitim Ogretim Hiz. A.S., Dunae 94 Sti., Ozel Burg A.S., Dostluk Yurdu Dernegi, International Hope Ltd. Company, Balkanlar Egitim ve Kultur Vakfi, S.C. Lumina SA Sirketi, Gulistan Egitim Yayin ve Ticaret Ltd. Sti., Sema Egitim Ogretim Isletmeleri A.S., Turkiye Saglik ve Tedavi Vakfi, Yayasan Yenbu Indonesia Vakfi.

Azerbeidzjan

Turan Oztoprak, afgestudeerd aan de Technische Universiteit van Istanbul, is manager van het algemene bestuur van de Turkse middelbare scholen in Azerbeidzjan. Als hij uitleg geeft over zijn werk verklaart hij: “We onderwijzen bijna 2000 leerlingen op onze school. Hoewel onze scholen nog zeer jong zijn, hanteren we strenge normen. Op de in 1994 in Varna, Bulgarije, gehouden Wereld Biologie Olympiade, wonnen onze leerlingen twee gouden, één zilveren en één bronzen medaille. Een andere groep won het wereldkampioenschap op de Biologie Olympiades. Ook op de World Environment Project Competition in 1994 kregen onze leerlingen hoge cijfers.

“Azerbeidzjan heeft last van radicale bewegingen en zit in een kritische situatie. De functionarissen van Azerbeidzjan hebben ons onderzocht en hun twijfels zijn verdreven. Het systeem werd stabiel en mensen begonnen elkaar te vertrouwen. De successen van onze leerlingen op wereldniveau, zijn een kroon op ons werk.”

Turkse traditie heeft vrede gebracht voor families in Kirgizië

Als we beginnen te zeggen dat: “Turkse scholen in Kirgizië gebroken families hebben herenigd,” vraag je je natuurlijk af hoe dat kan. Kirgizische families waren niet gebroken vanwege werkzaamheden in verafgelegen plaatsen, maar door scheidingen en achterlating. Het is een zeer moeilijke taak, maar het is de Turkse leraren gelukt.

Yucel Bozkurt, algemeen directeur van de Kirgizische Turkse scholen begint met te zeggen: “Ik kom uit een familie van sociaaldemocraten. Ik ben zelf ook sociaaldemocraat en een volger van Ataturk.” Hij geeft interessante informatie. Laten we naar hem luisteren.

“In deze regionen is het gebruikelijk dat kinderen de familie verlaten wanneer ze een bepaalde leeftijd bereiken en dat ze de banden met hun ouders verbreken. Omdat hun kinderen de ouders niet verzorgen, brengen ze hun oude dag alleen door. Ik hoop dat onze leerlingen in Kirgizië vanaf nu interesse in hun ouders blijven tonen gedurende hun hele leven.”

“Mensen raken op zeer jonge leeftijd verslaafd aan alcohol en sigaretten. We proberen onze leerlingen van dit pad weg te leiden door conferenties te houden over de gevaren voor de gezondheid van dit soort verslavingen. We spannen ons samen met de ouders in en hebben zeer goede resultaten bereikt.”

Turkse middelbare scholen in Afghanistan

Gedurende de Turkse onafhankelijkheidsoorlog werden we door twee vriendelijke volken gesteund-de Afghanen en de moslims op het Indiase subcontinent.

Vandaag de dag zijn er vier Turkse middelbare scholen in Afghanistan. Mustafa Yilmaz Aydin, afgestudeerd aan de Ataturk Universiteit van Erzurum, is algemeen directeur van deze educatieve instellingen. Samen met 50 leraren zoals hijzelf, vervult Aydin zijn plicht in Afghanistan. Laten we luisteren naar zijn woorden over de arbeidsomstandigheden daar die zich op het niveau van leven en dood afspelen:

“In deze oneindige oorlog zijn de meesten van ons oorlogsgevangene gebleven. Maar dit duurde niet lang. De oorlogsomstandigheden blijven in al hun horror voortbestaan. Onze onderwijsprogramma’s zetten zich echter zonder haperen voort. Enige tijd geleden heeft onze voormalige ambassadeur Bilge Cankoray onze scholen bezocht. Ondanks alle negatieve omstandigheden zijn we blij met deze dienst die we hier verlenen.”

Turkmenistan

Turkse ondernemers kwamen Turkmenistan in 1992 binnen. Binnen 5 jaar stichtte de onderneming Baskent Egitim Company, twintig educatieve instellingen in dit broederland. De Turkse middelbare scholen overleefden de proeftijd van 2 jaar. In 1992 onderzocht Turgut Özal, die de Turkse middelbare school die lijkt op de Anadolu middelbare scholen in Turkije, in Turkmenistan opende, de kwaliteit van het leerplan en het systeem voor de plaatsing van leerlingen. De resultaten werden een aanbeveling voor toekomstige scholen. Seyit Embel, de coördinator van de educatieve instellingen in Turkmenistan, geeft belangrijke informatie met betrekking tot de belangstelling die ze hebben ontvangen.

Volgens hem: “Vandaag de dag hebben we twintig educatieve instellingen in Turkmenistan. De laatste vijf kwamen tot stand als gevolg van het verlangen van Turkmenbashy, de president van Turkmenistan. Hij hield van ons educatieve systeem en van de succesvolle studenten. Toen we 15 scholen hadden geopend vroeg hij president Demirel om nieuwe scholen te openen. Onze president gaf de zaak aan ons door en wij zeiden: “zoals u wilt.”

“Op onze scholen daar, onderwijzen we Russisch en Engels en Turks in zowel de Turkmeense als de Turkse dialecten.”

“De meeste scholen in Turkmenistan zijn gelijk aan de Anadolu middelbare scholen. Eén van deze scholen is de Internationale Turkmeens-Turkse Universiteit. In totaal worden er 3757 leerlingen op deze scholen onderwezen. Onze leerlingenpopulatie bevat jonge mensen uit acht verschillende landen. Tijdens een bezoek van president Turkmenbashy zei hij: ‘Jullie brengen de rijkdom van Turkmenistan naar buiten. Jullie schrijven geschiedenis.”

Ik feliciteer jullie oprecht ter gelegenheid van de eerste diploma-uitreikingen van de Turkmeens-Turkse middelbare scholen. Ik wens de gediplomeerden een mooie toekomst en veel geluk toe. Vergeet nooit dat jullie de nakomelingen zijn van Korkut Ata, Orguz Han, Koroglu, Sultan Sancar, Yunus Emre, Mahmutguli en duizenden andere geweldige mannen zoals zij. Kom op voor de geesten van deze helden die onuitwisbare bladzijden in onze geschiedenis hebben geschreven.

Vanaf de eerste dag van onze onafhankelijkheid en soevereiniteit hebben de Turkse Republiek en het Turkse volk hun broederlijke handreiking naar Turkmenistan uitgebreid. Ik benadruk met trots dat het succes dat in ons land is bereikt gedurende deze jaren van onafhankelijkheid en neutraliteit, is volbracht met speciale hulp van onze Turkse broeders van wie de taal, de religie en het pad gelijk is aan dat van ons. Deze hulp kan meer openlijk worden gezien in de kennis en goede manieren die worden doorgegeven aan de opkomende generatie. De succesvolle activiteiten van de 15 Turkmeens-Turkse educatieve instellingen in ons land en de duizenden Turkmeense jongeren die worden onderwezen in de Turkse Republiek zijn glanzende voorbeelden van deze hulp.

Turkmeense leerlingen, wereldkampioen

“We hebben in Turkmenistan kampioenen grootgebracht. Twee jaar geleden won Turkmenistan op de Wereld Biologie Olympiade die werd gehouden in de Oekraïne, twee gouden en twee bronzen medailles. Als team behaalden we de eerste plaats.

“We geven onderwijs dat gelijk staat aan de wereldwijde standaarden. Onze leerlingen hebben les in het Turkmeens, Turks, Engels en Russisch. De Turkmeense overheid heeft zelfs een hoge educatieve standaard gecreëerd. Ze hechten veel belang aan wetenschap. Dit jaar heeft Turkmenistan op de Wereld Wiskunde Olympiade één gouden en drie bronzen medailles gewonnen.

Kazachstan

Tegenwoordige studeren er meer dan 5000 leerlingen in de educatieve instellingen die zijn opgericht door Turkse ondernemers in Kazachstan. Leerlingen leren de Turkse en Engelse taal perfect. Afgestudeerden van de beste universiteiten in Turkije doen dienst als leraar.

Tweehonderd Turkse leraren in Oezbekistan

Oezbekistan verkreeg zijn onafhankelijkheid op 1 september 1991. Een jaar later kwamen zakenmannen uit Bursa naar dit land. Vertegenwoordigers van de onderneming Bursa’s Silm Corporation boekten positieve resultaten met hun gesprekken met de instanties voor nationale educatie in Oezbekistan. Er werden wederzijdse overeenkomsten gesloten en ondertekend. Als eerste werd de middelbare jongensschool in Tashkent geopend.

Na het bezoek van Özal aan Oezbekistan, werd het sein ‘voortzetting van dienst’ gegeven aan Silm. Door een speciale bepaling van de Oezbeekse Raad van Ministers, werd het aantal Turkse scholen in één keer vermeerderd naar 18.

Mongolië

Jonge Turkse leraren kwamen naar Mongolië op 31 augustus 1994, nog voordat de Turkse overheid naar Mongolië kwam. Mongolië is feitelijk ons “moederland”. De Orhun Kitabeleri, het eerste geschreven werk dat de naam Turk gebruikte, werd in dit land gevonden.

Mongolië, in de Turkse geschiedenis “Otuken” genoemd, werd een gebied van nederzettingen gedurende het neolithicum. Dit land diende later als thuisland voor de Hongaren, de Turken en de Tartaren. Ongeveer 1300 jaar geleden stichtten Turkse migranten de eerste Turkse staat: hetRijkder Göktürken. Het werd eindelijk herontdekt door onze medeburgers.

Turkse ondernemers die hier scholen wilden openen vertrokken met met 27 jonge leraren. Ze namen van alles met zich mee, van onderwijsmaterialen tot krijt, Turkse en Engelse lesboeken en medicijnen. Onder Suat Toprak, die optrad als coördinator, werden er zes Turkse scholen geopend. Scholen onder het bestuur van de algemeen directeur Huseyin Karakus kregen een reputatie in Mongolië. Het geografisch afgelegen Mongolië werd door deze scholen sterk naar Turkije getrokken. De Turkse president Demirel werd, toen hij deze scholen bezocht op 13 september 1995 begroet door Mongoolse kinderen die het Turkse nationale volkslied zongen.

Huseyin Karakus gaf deze informatie vrij betreffende de scholen: “Vandaag de dag onderwijzen ongeveer 50 Turkse leraren bij benadering 500 leerlingen in Mongolië. Er zijn 38 Mongoolse leraren. Sommige Turkse zakenmannen namen de broodmarkt daar over.”

Pakistan

Terwijl de imperialisten hun ogen op ons land gericht hielden gedurende de Onafhankelijkheidsoorlog, ze het verdrag van Sèvres implementeerden en ze probeerden om ons in stukken te breken, deden sommige oprechte vrienden in afgelegen landen hun best om ons financiële hulp te sturen ondanks het feit dat ze economische moeilijkheden hadden. Dit waren de Indiase moslims die nog niet eens hun eigen onafhankelijkheid hadden verkregen. Vorig jaar vierden de Pakistanen hun 50ste jaar onafhankelijkheid. Wij bereiden dit jaar enthousiast de viering van de 75ste verjaardag van onze Republiek voor. Onze maatschappelijk ingestelde mensen gingen naar dit broederland en openden in één keer vier scholen.

Bosnië-Herzegovina

Esref Demir, het schoolhoofd van de school die is geopend in Bosnië legt uit: “Op een van onze bezoeken vertelde president Aliya Izzetbegovich van Bosnië-Herzegovina ons: ‘Mijn oma van vaders kant was een dame uit Uskudar, Istanbul’. Ja, we hebben veel mensen die ons bijstaan in Bosnië. Veel Bosniërs spreken Turks. Op onze scholen onderwijzen we Turks in het dialect van Turkije. Vorig jaar hebben we 150 leerlingen naar Turkije gebracht om ze Turks en Engels te laten leren in Istanbul.”

Onze school in Boekarest heeft families herenigd

In 1994 gingen enkele Turkse zakenmannen naar Roemenië waar veel Turken leven. De deuren van dit vriendelijke land werden geopend door de brief van de Turkse president Suleyman Demirels aan Ion Iliescu, de toenmalige Roemeense president.

Deze scholen zijn eigendom van S.C. Lumina SA. De naam van de educatieve instellingen is “Liceul International.” Het eerste hogeschool werd geopend in Constanza, waar veel Turken wonen; de tweede werd geopend in de hoofdstad Boekarest. Sahin Durmaz, afgestudeerd aan de Faculteit Werktuigbouwkunde van de Technische Universiteit, staat aan het hoofd van het algemene bestuur van deze educatieve instellingen.

Durmaz zegt: “Er zijn hier 362 leerlingen die studeren op onze scholen. Bestuurlijk personeel en assistenten, alsmede 42 leraren, komen uit Turkije. Er zijn 150 Roemeense personeelsleden. Op onze school in Constanza zitten 84 Roemeense christelijke leerlingen en 58 Turkse. Op de middelbare school in Boekarest zitten 100 Roemeense- en 6 Turkse leerlingen en 2 kinderen van een Indonesische diplomaat.

“Kinderen van leden van de Turkse ambassade gaan naar de Suleyman Demirel basisschool die is geopend in 1996. Naast een kleuterschool is er een schoolprogramma van 8 jaar. Van de 112 leerlingen zijn er 59 Turks. Onze zakenmannen in Roemenië hebben hun kinderen aan ons toevertrouwd.”

“Onze leerlingen komen uit veel verschillende landen. Zo zijn er bijvoorbeeld kinderen van diplomaten en zakenmannen uit Tsjecho-Slowakije, Indonesië, Congo, Zuid-Afrika, India en Iran die onder ons dak studeren. Naast Roemeens onderwijzen we Turks en Engels.”

Albanië

Als we zeggen dat onze meest ongewone scholen de Turkse scholen in Albanië zijn, denk ik dat we niet ver bezijden de waarheid zouden zitten. Waarom? Omdat één van deze scholen zich bevindt in het hoofdkwartier van Tirana’s Oorlogsacademie. Maar er is meer. Professor in de natuurkunde, Recep Meidani, die tot voor kort les gaf op deze school, is nu de president van Albanië.

Ibrahim Aydogan, afgestudeerd aan de Technische Educatie Faculteit van Ankara, is algemeen directeur van de educatieve instellingen in Albanië. Aydogan geeft een hoop interessante informatie.

“We openden, misschien wel voor de eerste keer in de wereld, een civiele school binnen militaire faciliteiten. We vestigden ons in het gebouw. De kinderen begonnen tegelijkertijd met de training als de soldaten. Terwijl de leerlingen binnen studeerden, ontvingen de soldaten buiten gewapende training.”

“Onze diplomaten in Tirana hoorden hierover. Hoofdconsul Metin Bey was verbaasd. Hij vroeg: ‘hoe heb je dit voor elkaar gekregen?’”

“Op de Mehmet Akif middelbare school voor jongens zitten 230 leerlingen intern; De middelbare school voor meisjes heeft 250 leerlingen intern. De Turgut Özal basisschool heeft ook nog eens 450 inschrijvingen van leerlingen.”

Er komen steeds meer universiteiten

Het aantal universiteiten en hogescholen dat door Turkse ondernemers wordt geopend in verschillende landen neemt elke dag toe.

Deze universiteit is in 1993 van start is gegaan met educatieve activiteiten en zijn er nu 750 studenten. Er is daar een vooropleiding en de vakken worden onderwezen in het Turks en het Engels.

Studenten krijgen een toelatingsexamen. Er schrijven zich elk jaar 7000 studenten in, maar slechts 10 procent wordt toegelaten. Sommigen krijgen een studiebeurs. De Universiteit van de Kaukasus heeft faculteiten voor techniek, economie, bestuurswetenschappen, open education en theologie.

Er studeren dit jaar 157 studenten aan de Black Sea Universiteit. Er wordt onderwezen in het Engels. Studenten komen uit de Russische Federatie, Azerbeidzjan, Turkmenistan en Turkije en ze worden onderwezen door Georgische academici.

Deze universiteit opende voor het schooljaar van 1994-1995 en geeft onderwijs in het Engels, Turks, Turkmeens en Russisch. Er zijn 420 studenten en de universiteit heeft de actieve faculteiten voor economie, bestuurswetenschappen, educatie en techniek. Op de vooropleiding wordt het onderwijs in vier talen gegeven. Er zijn moderne jongens- en meisjesslaapzalen voor de universitaire studenten. Er studeren momenteel 123 Turkse studenten aan deze universiteit.

Deze universiteit, die in 1996 met een schitterende ceremonie is geopend door de Turkse president Suleyman Demirel en de Kazachstaanse president Nazarbayev, heeft een afdeling Engels en economie. Er wordt voor de komende jaren gewerkt aan een ruimere structuur. Er studeren nu 53 studenten op de afdeling Turkse Taal en Literatuur aan de Al-Farabi Staatsuniversiteit.

Een ketting van instellingen voor hoger onderwijs

De volgende scholen die kunnen worden toegevoegd aan de universiteiten en instellingen voor hoger onderwijs in verschillende landen zijn: Alada Universiteit (Kirgizië), Mogul-Turk Constructie Technische School voor Hoger Onderwijs (Ulaanbaatar, Mongolië), Pak-Turk Internationale School en Hogeschool (Pakistan; instituut voor hoger onderwijs in Islamabad), Yari Islamitisch Instituut voor Hoger Onderwijs (Bulgarije), Derbent Humanitair Instituut (Dagestan; 5 jaar, inclusief vooropleiding), Economische-Bestuurswetenschappelijke Faculteit en Oriëntalisme Faculteit (voorbereiding en 5 jaar), London Meridian College (Engeland; een 2-jarig programma na de middelbare school). [Yeni Yüzyıl, 15/01–04/02/98]

Tweet

Whatsapp