Hasetten Kurtulmanın Yolları

Soru: Haset duygusu nasıl izale edilir? Bu maraza müptela insan nasıl hareket etmelidir?

Bunun en düşük seviyede cereyan eden mahzursuz şekline gıpta, en üst seviyede ve gayri meşru olanına da kıskançlık, çekememezlik deriz. Arapça'da her iki mânâ da haset sözüyle anlatılır.

Allah Rasulü bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurur: "Yalnız iki kişiye haset edilir. Biri, Allah'ın, mal verip hak yolunda harcamaya muvaffak kıldığı kişi; diğeri de, Allah'ın, kendisine ilim verip de onunla amel eden ve bunları başkasına öğreten (yani ilmini infak eden) kimsedir." Burada Efendimiz hasedi, gıpta manasına kullanmıştır. Gıpta manasına gelen bir diğer kelime de "tenâfüs" sözcüğüdür ki, "Felyetenâfesi'l-mütenâfisûn" (Mutaffifîn, 83/26) ayeti hayırda yarışmaya teşvik anlamıyla bunu ifade eder. Yani insan, ilim sahibi birisinin ilmini neşrettiğini gördüğünde "Keşke ben de böyle olsaydım ve neşr-i hak yapsaydım!" duygu ve düşüncesiyle o kişiye gıpta ile bakabilir. Veya bir kimsenin olabildiğine serveti vardır, bu kişiye Allah, hem servet, hem de serveti değerlendirme, yani cömertlik vermiştir. O da malını tebzir derecesinde hak yolunda saçar savurur, îsâr yapar ve sehâvette bulunur. Bunu gören birisi: "Keşke benim de servetim olsaydı da böyle sarf ediverseydim" duygu ve düşüncesiyle o kişi hakkında gıpta edebilir. Asr-ı Saadet'te, Ensar-ı Kiram ve Muhacirin-i izam fukarası (radiyallahu anhüm), "Ya Rasulallah! Zengin kardeşlerimiz, bizimle beraber namaz kılıyor ve oruç tutuyorlar. Ayrıca servet sahibi olduklarından infak da edebiliyorlar. Bizim ise infak edecek bir şeyimiz yok" derler. Allah Rasulü de onlara namaz tesbihatını tavsiye eder.

Evet, hasedin gıpta şeklinde olanı mahzursuzdur. Fakat bunun sınırı ayarlanamadığı takdirde bazen mahzurlu olan kıskançlık derecesine girebilir. Mesela bir kimse, beğendiği, takdir ettiği ve gıptayla baktığı bir ehl-i ilim hakkında, daha sonraları, "Niye onda ilim var da bende yok?" duygu ve düşüncesi içinde olursa sınırı aşmış olur. İşte arada böyle ince bir fark vardır. Bundan tevakki etmek, dikkatle basmak ve o noktada batmaktan korkmak lazımdır. İnsan, "gıpta sınırındayım" derken, farkına varmadan haset sınırına girmiş olabilir. O bakımdan mümin kardeşlerinin gıpta damarını tahrik etmemek de gıpta edilecek halde bulunan kimselere düşen bir vazifedir.

Haset Duygusunun Zararları

Allah'ın sevmediği ve büyük günahlardan sayılan hasede gelince, bunun insanın hem şahsî ve dünyevî, hem de uhrevî hayatı adına büyük zararları vardır. Zayıf bir hadis-i şerifte, "Haset, tıpkı ateşin odunu yakıp bitirdiği gibi ameli ve hasenatı yer bitirir." buyurulmaktadır. İnsan, amel yapar yapar da -Allah muhafaza buyursun- döner haset ederse her şeyi birden gider. Böyle açıktan açığa hasedin dışında, başkalarını kıskanma halet-i ruhiyesi içinde bulunan birinin de, bazen ibadet ü taatin feyzini, bereketini, yümnünü ve hayrını görmemesi söz konusudur. Mesela böyle bir kimse, birinin namazını kıskanıyorsa, mütemadiyen huzur ve huşu içinde namaz kılan o insanı gördükçe veya tahayyül ettikçe, namazından zevk alamadığı gibi kalben de asla terakki edemez ve Hakk'a yaklaşamaz. Bu yönüyle de o, manevi huzurunu yer bitirir. Öte yandan da Cenab-ı Hakk'ın bir insana takdir ettiği şeyi, kaderi tenkit manasında istemediğinden dolayı, kadere karşı gelir ve Allah'a karşı da su-i edepte bulunmuş olur. Mevla, kimine cemal, kimine mal, kimine mansıb, kimine de câh vermiştir. O kimse, Mevla'nın onun hakkında kader programıyla takdir ettiği şeye razı olmadığından ötürü, doğrudan doğruya attığı tenkit taşları kaderedir ve böylece o, -hâşâ- Allah'ın icraatını tenkit etmiş sayılır; evet, o, bu şekilde haset etmesiyle kendisi için öyle felaketli bir yola girmiştir ki, en acınacak birinin durumuna düştüğü halde kimse tarafından acınmaz da.

Şimdi de meselenin dünyaya ait yönüne bakalım. Haset eden insan mahsuddan (haset edilen kişi) evvel kendi kendini yer bitirir. Zira Cenab-ı Hakk'ın onun hakkındaki nimet ve takdirlerini gördükçe müteessir olur. Hasta olur, yıpranır. Kalbi zaafa uğrar, bedeninde ciddi bir zaaf hissetmeye başlar. Çünkü bu durum, onun uykularını kaçırır. Mesela siyasi cephede birisinin adım adım muvaffakiyete gitmesi, şayet haset ediyorsa ötekini öyle kıskandırır ki, o kimse artık muvazeneli hareket etme imkanını da kaybeder ve dengesiz bir şekilde sağa sola saldırır durur. Aynı durum ilimde de söz konusudur; birisi, ilim sahasında ileriye gitmiş, diğeri gidememiş ve kıskançlığa düşmüşse bütün bütün muhakeme kabiliyetleri alt üst olur. O, artık ne düşünebilir, ne anlayabilir, ne de terkip yapabilir. Bu durum servet hususunda da ayniyle söz konusudur. Birilerinin yığın yığın mal kazanması, diğerinin o ölçüde bir şey elde edememesi onu öyle kıskandırır ki, "ne yapayım ne edeyim de bu adam böyle kazanmasın" diye düşünür. Bu kimse zamanla kendini yer bitirir, hatta muvazenesi bozulur da artık ticaret de yapamaz.

Hasetten Nasıl Korunabiliriz?

1. Hasetten kurtulmak çok kolay değildir. Çünkü o ahlak-ı seyyienin insan tabiatında en köklü olanıdır. Eğer insan, hasedin bu kabil maddi-manevi zararlarını düşünebilirse ihtimal ondan kurtulabilir.

2. Kişi, Cenab-ı Hakk'ın herhangi bir insana verdiği nimetlerin encamını düşünmelidir. Bir kimsenin zâil ve fâni şeylere karşı bakileştirebileceği nimetleri o yolda heder, ifna ve itlaf etmesi kâr-ı akıl değildir. Mesela birinin nimetler içinde yüzdüğünü gören kimse, haset etme yerine şöyle demelidir: "Cenab-ı Hakk'ın bana verdiği şeyler de bir nimettir. Ben başkasının nimetlerini kıskanma ile uğraşırken bana verilen bu nimetleri bakileştirmezsem, işte o zaman kaybetmiş olurum."

3. Bir insanda gördüğümüz nimetin elde edilme yollarına bakılmalıdır. Zira her şeyin kendine göre bir elde edilme yolu vardır. Bu itibarla, servet sahibi birini gördüğümüzde o serveti elde etmenin yoluyla onu kazanmaya bakmalıyız. İlim, makam, mansıp gibi şeylerde de aynı şeyi düşünebiliriz. Evet zannediyorum, "Her şeye yoluyla varılır" prensibiyle, yoluyla o noktaya varmak ve o durumu ihraz etmek mülahazası kısmen haset rahatsızlığını izale eder.

4. Şu fani dünyada fani şeylere bel bağlayıp gönül vermek, onların bizde olmasını temenni edip başkalarınınkinin de zevalini düşünmek, mümine asla yakışmaz. Kişi, Cenab-ı Hakk'ın baki nimetlerine hasr-ı nazar ederek bunların zevali ve baki nimetlerin de bekası muvazenesiyle hasedine konu teşkil eden şeyi değerlendirebilir.

5. Ayrıca haset eden, hiç olmazsa bu hissini izhar etmemeye bakmalı ve bu mevzuda egzersiz yapmalıdır. Evet kişi, hasedi izhar etmek suretiyle kendini hasede alıştırmamalıdır. Bu noktada kendisini tedib etmeli, elini, ağzını, gözünü, dilini ve kulağını kontrol altında tutmalıdır.

6. Kişi başkalarının mazhar olduğu nimetleri araştırıp karıştırmamalı ve derinliğine vâkıf olmayı düşünmemelidir. Madem kendisinde böyle bir hastalık var, bunun tedavi ve çaresi mümkün olduğu kadar onların mazhar oldukları nimetleri görmemektir. Aksi takdirde kendisini kıskandıracak şeyler, karşısına çıkarsa rahatsız olur. Nitekim bir ayet-i kerimede, "Sizi rahatsız edebilecek hoşnut olmayacağınız neticeler karşınıza çıkmaması için çok soruşturup durmayın." (Mâide, 5/101) buyurulmaktadır. Vâkıa bu ayet bu vesileyle değil, Efendimiz'e çok soru sorulmasını men sadedinde nâzil olmuştur. Ancak ayet, işârî manasıyla bu meseleye de bakmaktadır.

Hasedin izalesi mevzuunda belki galîle-i sadrı izâle edebilecek bir şey söyleyemedim. Ancak bir konferans mevzusu olabilecek çapta geniş bir konuyu kısaca arz etmeye çalıştım.

Tweet

Whatsapp