Allah’ın Zatı Hakkında Hüsnüzan Beslemek

Yahya b. Muaz’ın bu mülâhaza için bir tazarruunu kaydetmek istiyorum: "Allah'ım, çok defa günah ve hatalara bulaştığım zaman, ruhumda taşıdığım recâ, en mükemmel amellere iktiran eden recâdan daha güçlü görünüyor; zira ben arızalarla ma’lûl bir insanım; kat’iyen masun sayılamam günahlara bulaştığım zaman hiçbir iş ve amele değil, bilâ kayd u şart senin affına itimat ederim nasıl etmem ki, sen cömertlikle mevsufsun!" [3]

Zaten çoklarınca recâ, Zât-ı Uluhiyyet hakkında hüsnü zan beslemenin bir başka buudu sayılmıştır. Ve: Benim kulumla maiyyet ve muamelem, onun benim hakkımdaki zannına bağlıdır" [4] mealiyle vereceğimiz kudsî hadis de bu mülâtefenin ifadesidir.

Ebu Sehl’i, rüyada tarifler üstü nimetler içinde yüzüyor görür ve sorarlar: "Üstad bu yüksek payeyi nasıl elde ettiniz?" Ebu Sehl cevap verir: "Rabbim hakkında beslediğim hüsnü zan sayesinde." [5]

Bu itibarla denebilir ki, eğer recâ, Cenâb-ı Hakk’ın engin rahmetiyle tecelli etmesi için bir vesile ise, insan iyi-kötü hiçbir halinde bu vesileyi elden bırakmamalıdır. Evet, insanın ameli, ihlâsı, hasbîliği, diğergamlığı önemli birer güzellik buudu sayılsalar da, insan yanlı olmaları itibariyle, Allah’a ait bulunan affın yanında çok önemsiz kalırlar. Zira öncekiler, zâhîrî esbab açısından insanın işi ve davranışları sayılmasına karşılık, ikincisi doğrudan doğruya Cenâb-ı Hakk’ın rahmet buudlu şe’ni hâssı ve mülâtefesidir.

Havf u recâ insan gönlüne Allah’ın en büyük armağanıdır. Bundan daha büyük bir armağan varsa o da, bu iki duygu arasındaki muvazeneye riayet ederek, onları Allah’a ulaşmada birer nurânî kanat olarak kullanmaktır.

Tweet

Whatsapp