Basar Sıfatı ve Peygamber Efendimiz
Basar, Allah’ın nûrefşân bir sıfatıdır;her müstaidin basîreti de "Aralarında taksimi yapan Biz’iz" (Zuhruf/32) mîzânıyla bu ilâhî sıfattan hissesi ölçüsündedir. Böyle kaderî bir tecellîde en büyük hisse ile, bu lâhûtî kaynaktan kana kana istifâde edip, sonra da rûhunun ilhâmlarını arkasında saf bağlamış bendelerinin sînelerine boşaltma mazhariyetinin biricik sîmâsı, Hakk tecellîlerinin mücellâ âyinesi Hz. Muhammed’dir (sav) ve bu mevzûda O’nun eşi-menendi yoktur. "De ki: İşte benim yolum! Ben Allah’a körü körüne değil- basîret üzere davet ediyorum.. bana tâbi’ olanlar da öyle..." (Yusuf/108) beyanı, Nebîler Sultanı ve arkasındakilerin bu ilâhî mevhibe ve onun vâridâtından istifâdelerinin azametine işâret etmektedir.
Bu ışıktan idrâk sayesindedir ki, mi’râcın kutlu yolcusu, idrâksizler için hemen her zaman, anlaşılmaz bir amâ sanılan varlığın perde arkasını, hem de bir solukta gezip gördü. Bir kitap gibi mütâlaa etti.. îmân rükünlerinin misâlî levhalarının sergilendiği gayb yamaçlarında dolaştı.. kader kalemlerinin yürekleri hoplatan nağmeleriyle ürperdi.. hûrigılman teşrifatçılığına uğrayıp geçti.. "ne mekân var ânda, ne arz u semâ..." duygularının mûsikîleştiği noktada "İki yay arası kadar hatta daha da yakın..."(Necm/9) nefehâtiyle istikbâl edildi ve armağanlandırıldı...
Bazen basîretteki temâşâ zevki firâsetle ayrı bir derinliğe ulaşır ki, o zaman idrâk "Te’vîlü’l-ehâdîs’e= Eşyânın melekûtî yönlerine nüfuz ve hâdiselerin yorumu" uyanır ve ruh, üç buutlu şu mekânda birkaç buudu birden yaşamaya başlar. Derken vicdan, varlığın gören gözü, atan nabzı ve kavrayan aklı olur.
- tarihinde hazırlandı.