İstidatların inkişafı
İnsanlar istidatlarının sınırlarını aşamazlar. Tıpkı biyolojik yapılarında olduğu gibi. Yani nasıl insanın insan olabilmesi için 46 kromozoma ihtiyaç vardır. Bu bir fazla veya eksik olsa, meydana gelen varlığa kâmil insan demek mümkün değildir. Aynen öyle de, insanlar da istidat sınırlarının çevrelediği çerçeve içinde yaşar ve hep o çerçeve içinde kalırlar. Zaten, bunun üst sınırını zorlama veya alt sınırına geçme insan için tehlikelidir.
Ne var ki bu çerçeve içinde kalmak şartıyla insan her zaman istidatlarını geliştirebilir ve onları daha rantabl kullanabilir. Bu ise fırsatları değerlendirmeye bağlıdır. Mesela, bir gül vardır, Ay doğmuş batmış, Güneş doğmuş batmış onun umurunda bile değildir. O bütün yaz boyunca yatar, uyur ve ömrünü öyle geçirir ama bir de ayçiçeği vardır ki, Güneş’in doğmasını kollar. O doğunca da yüzünü ona çevirir, devamlı onu takip eder ve batıncaya kadar yüzünü ondan hiç ama hiç ayırmaz.
İşte insan da bence böyle olmalıdır. Ebed için yaratılmış olan insan, kendine ihsan edilen istidatlarını fânî, geçici şeyler için kullanmamalı. Belki onları esmâ, sıfât dairelerine geçip Zât ı Ulûhiyet’e kadar uzanan yolculuğunda kullanmalı ve her hâlukârda onları inkişaf ettirme yollarını aramalıdır. Böylece o, Cennet’i kazanıp cemalullahı müşahede etme makamına erebilir.
- tarihinde hazırlandı.