Hacı Kemal Erimez
Hacı Kemal Erimez, bu ad, yâddan silinmez.
Tanımıyorsanız eğer, yazdıklarım bilinmez.
Onunla tarihî bir yolculuk gerçekleşti.
Bu yolculuktan sonra tarihimiz birleşti.
Yaş yetmişe dayanmış, heyecan son noktadaydı.
Yetmişlik delikanlı, Asya'da doruktaydı.
Geceleri uyumaz, iniltiyle inlerdi,
Hıçkırığını duyanlar, hastadır zannederdi.
Bazen giderken yolda, kalbi ona 'dur' derdi.
Öyle kalakalırdı tam yolun ortasında
O ise hiç aldırmaz, yola devam ederdi.
Hep hizmet düşüncesi ve heyecanı vardı,
Onda bu hali gören, deli olmuş sanırdı.
Hizmet düşüncesiyle gidiyorken bir yere,
Şekeri çok yükselir, aldırmazdı bir kere.
Tansiyon yirmilere ulaşır, asabi bir hal alırdı,
Bütün bunlara rağmen hepsine dayanırdı.
Daima söylediği, "Tek kanatlı kuş uçmaz",
Hem madde, hem mana der, hiç itiraz olmazdı.
Bağnazlığı hiç sevmez, karamsarlık bilmezdi.
Heyecandan duramaz bir şey anlatmak için,
Başkasına benzemez, o çok farklı biriydi.
Temizlikte çok titiz, görünüşü şirindi,
Müslüman'a yakışan hasletle bezenmişti.
Bir an boş vakit olsa, heyecan sarar onu,
Yerinde hiç duramaz, vakti nakit bilirdi.
Beklemez birisine, bir şeyler demek için,
Hastalığa aldırmaz, hemen koşar giderdi.
Bir başka birisinin tahammülü çok zordur,
Hacı Kemal Abi'yi, bu asla etkilemezdi.
Eğer gidilen yerin, merdivenleri çoksa,
Basamakları tek değil, iki iki çıkardı.
Ben ondaki bu hale, şaşkın şaşkın bakarken.
"Abi, hangisi sensin, biraz önce yoldaki, ya şimdiki mi?" derdim.
"Evladım haydi durma, ele geçen belki bu,
Son bir fırsattır" derken, ardına da bakmazdı.
Yoluna devam eder, küheylanvârî yürür,
Yorulmak nedir bilmez, efe gibi giderdi.
Boşa geçen bir vakit, taşırırdı sabrını,
Kızgınlık hali bile, ona çok yakışırdı.
Görüşülen kimseler, can kulağıyla dinler.
Ne yapar nasıl eder, kendini sevdirirdi.
Konuşma sırasında, ateşîn hatip gibi,
Bir yanardağdı sanki, çok değişik biriydi.
Adeta his kesilir, değişirdi ses tonu,
Sesine kulak verenler, mutlak anlardı onu.
Eğer konuştukları, ma'kes bulmazsa orda,
Hıçkırığa boğulur, etkilerdi sonunda.
Aah! Benim Hacı Abi'm, sensiz ben çok yalnızım.
Sana geçerdi yalnız benim sitemim, nazım.
Asrımızda bir eşi, bilmem var mıydı onun,
Hacı Abi, yalnızız, doldurulmaz boşluğun.
O günlerden bugüne, değişen bir şey yok,
Daha her şey bitmedi, yapılacak iş pek çok
Yetim çocuk gibiyiz, yalnızız yokluğunda.
Hizmet devam ediyor yetim gibi olsak da
Her zaman duacınız, ruhun bundan haberdar
Makamın cennet olsun, yükselsin arşa kadar
Kabrin pür-nur olsun içi baharla yaz
Komşuluğun olsun Resulullah'la serfiraz.
- tarihinde hazırlandı.