Szkoła i nauczyciele
Szkołę można porównać do laboratorium, które oferuje eliksir, mający moc zapobieżenia chorobom, lub ich wyleczenia. Ci, którzy posiadają wiedzę i mądrość potrzebną do wyprodukowania tego specyfiku oraz rozporządzania nim, to nauczyciele.
Szkoła stanowi miejsce nauczania o wszystkim, co dotyczy tego i przyszłego życia. Może rzucić światło na ważne idee i wydarzenia, oraz umożliwić studentom zrozumienie środowiska naturalnego i ludzkiego. Może szybko otworzyć drogę do odkrycia znaczenia rzeczy i zdarzeń, prowadząc ucznia ku dojrzałości myśli oraz własnych przemyśleń i kontemplacji. W istocie, szkoła jest rodzajem miejsca kultu, gdzie „kapłanami” są nauczyciele.
Autentyczni nauczyciele sieją czyste ziarna i strzegą ich. Zajmują się tym, co dobre i zdrowe, a przede wszystkim wprowadzają dzieci w życie i prowadzą je poprzez okoliczności, jakie napotykają na swej drodze. Aby szkoła stała się prawdziwą instytucją wychowawczą, uczniowie muszą być wpierw wyposażeni w pewien ideał, miłość własnego języka i umiejętność używania go możliwie efektywnie; w dobre maniery, moralność i wieczne wartości ludzkie. Ich tożsamość społeczna musi być budowana na takich właśnie fundamentach.
Edukacja jest czymś różnym od nauczania. Większość ludzi potrafi uczyć, ale jedynie niewielu umie wychowywać, edukować. Wspólnoty pozbawione szlachetnych ideałów, dobrych manier, wartości ludzkich, podobne są do rozchwianych jednostek, gdyż nikt nie może odnaleźć w nich lojalności w przyjaźni ani konsekwencji we wrogości. Najlepszym sposobem wyposażenia człowieka w wartości jest edukacja religijna.
Przetrwanie społeczeństwa zależy od ideałów i moralności, oraz od osiągnięcia niezbędnego postępu w nauce i technologii. Z tego względu handel i rzemiosło powinny być nauczane już na poziomie edukacji podstawowej. Dobra szkoła nie jest budynkiem, gdzie wpaja się jedynie wiedzę teoretyczną, lecz instytucją albo laboratorium, gdzie uczniowie przygotowywani są do życia.
Wielką rolę w edukacji odgrywa cierpliwość. Najbardziej szlachetnym ale zarazem najtrudniejszym zadaniem, jakie można sobie wybrać w życiu, jest wychowywanie ludzi i edukacja. By osiągnąć pożądane wyniki, nauczyciele - prócz dawania dobrego własnego przykładu - powinni być wystarczająco cierpliwi. Muszą znać dobrze swych uczniów i zwracać się do ich intelektu, serca, ducha i uczuć. Najlepszym sposobem na edukację, jest okazywanie szczególnego zainteresowania każdej osobie, nie zapominając, że każda jednostka stanowi odrębny „świat”.
Szkoła zapewnia swych wychowankom możliwość stałego czytania, i przemawia, nawet jeśli milczy. Z tego powodu, choć zdaje się zajmować jedynie pewien okres życia, szkoła w rzeczywistości dominuje wszystkie jego fazy. Przez resztę swego życia, wychowankowie odreagowują to, co nauczyli się w szkole, i pozostają pod jej wpływem. Nauczycieli powinni wiedzieć, jak odnaleźć drogę do serca ucznia, i pozostawić w jego umyśle niezatarte ślady. Dobra lekcja jest czymś, co daje uczniom znacznie więcej, aniżeli użyteczne informacje i umiejętności; powinna podnosić ich ku obecności Nieznanego. To umożliwi uczniom zdobywać ogląd natury rzeczy, i postrzegać każde zdarzenie, jako znak świata niewidzialnego.[1]
[1] Streszczenie artykułów Gülena opublikowane w Sizinti, marzec 1981 – czerwiec 1982, 26-41.
- Utworzono .