Tolerancja oraz dialog według Koranu i sunny
Według Koranu przebaczenie oraz tolerancja stanowią podstawowe zasady islamu, a w związku z tym „słudzy Miłosiernego” otrzymują następujące przesłanie:
„Sługami (Boga) Miłosiernego są ci, którzy chodzą po ziemi w pokorze, a kiedy zwraca się do nich ktoś nieświadomy, odpowiadają: <<Pokój>>”. (Koran, sura 25,63)
„Jeśli zdarza się im napotykać puste słowa lub niestosowne zachowanie, przechodzą obok nich z godnością”.(Koran, sura 25,72)
„A kiedy słyszą próżną rozmowę, odwracają się od niej i mówią: <<Nam będą policzone nasze czyny, a wam – wasze czyny>>”. (Koran, sura 28,55)
Powyższe wersety oznaczają, że ci, którzy zostali wybrani prawdziwymi sługami Boga, kiedy napotykają na swej drodze bezsensowne i rażące słowa lub czyny, nie odpowiadają na nie niczym niewłaściwym, lecz przechodzą ponad nimi z godnością. Krótko mówiąc: „Każdy postępuje zgodnie ze swym usposobieniem” (Koran, sura 17,84) i tym samym ukazuje swój charakter. Z kolei w naturze herosów tolerancji odnaleźć można łagodność, rozwagę oraz wyrozumiałość. Kiedy Bóg wysłał Mojżesza i Aarona do człowieka, który utrzymywał, że jest bogiem (a człowiekiem tym był faraon), nakazał im, aby zachowywali się tolerancyjnie oraz przemawiali do niego w sposób delikatny (Koran, sura 20,44).
Warto podkreślić, iż życie Chluby Ludzkości (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) upływało w sferze tolerancji i wyrozumiałości. Traktował on w ten sposób nawet Abu Sufjana, który prześladował go przez całe życie. Podczas podboju Mekki, pomimo, iż Abu Sufjan powiedział, że nadal nie jest przekonany do islamu, Prorok rzekł: „Ci, którzy szukają schronienia w domu Abu Sufjana są bezpieczni, jak i bezpieczni są ci, którzy schronili się w domu Kaaba”. A zatem dom Abu Sufjana w kwestii zapewnienia schronienia i bezpieczeństwa został tu wymieniony obok domu Kaaba. Moim zdaniem taki wyraz tolerancji był bardziej wartościowy niż tony złota przeznaczone dla Abu Sufjana, mężczyzny mającego ponad siedemdziesiąt lat, w którego duszy zakorzenione były egoizm i wodzostwo.
Prorok, oprócz tego, że kierował się tolerancją i dialogiem jako podstawowymi założeniami, skłaniał się również w stronę wspólnych cech, jakie łączyły go z Ludami Księgi (Żydami oraz chrześcijanami). Powiedziane przecież zostało: „O, Ludy Księgi, dochodźcie do słowa wspólnego pomiędzy nami a wami, byśmy nie czcili nikogo poza Bogiem i byśmy nie przypisywali Mu nikogo za współtowarzysza, i by nikt spośród nas nie brał sobie panów innych poza Bogiem” (Koran, sura 3,64).
W innym wersecie ci, których serca są przepełnione wiarą i miłością, otrzymują nakaz, by byli tolerancyjni oraz przebaczali nawet tym, którzy nie wierzą w życie po śmierci:
„Powiedz wiernym, że powinni wybaczać tym, którzy nie żywią nadziei na nadejście dni Boga. Niechaj On odpłaci ludziom za to, czego dokonali”. (Koran, sura 45,14)
Ci, którzy uważają siebie za odbiorców tych wierszy, wszyscy wielbiciele miłości, marzący o staniu się prawdziwymi sługami Boga tylko dlatego, że są ludźmi, ci którzy zadeklarowali swoją wiarę, stając się przez to muzułmanami, muszą wykazywać się tolerancją i wyrozumiałością i nie oczekiwać niczego od innych ludzi. Muszą przyjąć za własne podejście Emre Yunusa: nie uderzać tych, którzy ich uderzają, nie być porywczym wobec tych, którzy ich przeklinają, oraz nie żywić ukrytej urazy w stosunku do tych, którzy ich wykorzystali.
- Utworzono .