Istoty ludzkie i ich natura
Ludzkość – największe źródło imion, atrybutów oraz dokonań Boga – jest świetlistym zwierciadłem, cudownym owocem życia, zalążkiem całego wszechświata, oceanem, który wydaje się być małą kroplą, słońcem, uformowanym w postać drobnego ziarna, piękną melodią pomimo swej kruchej natury fizycznej, wreszcie źródłem istnienia ukrytym w drobnym organizmie. Ludzie noszą w sobie świętą tajemnicę, która bogactwo ich osobowości stawia na równi z całym wszechświatem. Przy tym ich bogactwo można rozwijać w nieskończoność.
Istoty ludzie są znakami oraz wykładniami boskiego Majestatu. Dokonuje się to w ten sposób, że wartości przekazane im przez Boga w przemijającym świecie są otwarte na rozwój, a w rzeczywistości uległy już rozwinięciu. Ludzie są najjaśniejszym zwierciadłem swego Pana, zwierciadłem odbijającym Jego charakterystyczne przejawy. Warto podkreślić, że wszelkie istoty stają się czytelną księgą tylko dzięki swemu zrozumieniu oraz umiejętności przewidywania. To są właśnie prawdziwe wartości, które można dostrzec. Można zatem powiedzieć, że Bóg jest jedynym źródłem bogactwa całego wszechświata. Z drugiej strony, ludzie wraz z całym otaczającym ich światem są najcenniejszymi świadkami swego Nauczyciela.
Ci, którzy naprawdę odnaleźli drogę do Boga, dzięki swej istocie odgrywają dziś rolę przewodników dla innych. Jeżeli będziesz miał okazję spotkać takich ludzi, będzie to oznaczało, że potrafisz unikać chaotyczności oraz grzechu. Jeśli masz wizję lub jesteś świadomy świętej tajemnicy Boga, znaczyć to będzie, że jesteś w stanie przeżywać wszystko w innym wymiarze. Oczywiście, ludzie, których myśli są równie czyste jak ich wiara, a zachowanie oraz maniery mają na celu zadowolenie Boga, będą przypominać wszystkim o Bogu bez względu na to, gdzie się pojawią. Tacy ludzie, świadomie bądź nie, wzbudzają poczucie, że są świadkami Boga.
Prorok Mahomet, Duma Ludzkości (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), prześcignął swymi horyzontami anioły wraz z ich zdolnościami, osiągając nawet wyższy od nich poziom. Stał się nasieniem, jak i owocem drzewa życia. Choć większość ludzkości dziękuje Bogu za to drzewo i jego owoc, to nie jest to wystarczające. Zasadniczo pierwszym, o którym należy pamiętać wymawiając słowo „człowiek”, jest Prorok, ponieważ wśród ludzi nie istnieje nikt, kto zajmowałby wyższą od niego pozycję. Krótko mówiąc, podczas gdy istota ludzka jest najbardziej zacną spośród stworzeń, Proroka nazywać możemy Dumą Ludzkości.
Gdy weźmie się pod uwagę to, że cały bezkresny wszechświat wraz ze swym bogactwem, przymiotami oraz historią łączy się z naturą ludzką, staje się jasne, dlaczego wartość ludzkości przerasta wszystko. Można także powiedzieć, że Bóg stworzył nie tylko ten świat, ale i kolejny – w imię osiągnięcia przez ludzi doskonałości. Boski Posłaniec, żyjąc na ziemi, odczuwał istnienie innego świata. Ponadto łagodził ból egzystencjalny oczekiwaniem na lepsze życie po śmierci. Co więcej, dzięki bezkresnej wierze doświadczył niebios jeszcze zanim udał się do raju, a wrażeniami z tego doświadczenia podzielił się ze współtowarzyszami. Należy jeszcze raz podkreślić, że pomimo swej wielkości był on przede wszystkim człowiekiem, najwspanialszym i najcenniejszym owocem drzewa ludzkości.
Ludziom daleko jednak do realizacji takich osiągnięć. Przyczyny tego tkwią głównie w ich cielesności i zmysłowości. Ponadto można słusznie przyjąć, że gdy ludzie nie są do końca świadomi siebie lub tego, że żyją, znajdują się na poziomie niższym od pozostałych stworzeń. Człowiek wraz ze swym intelektem, wiarą, sumieniem oraz duszą jest obserwatorem oraz komentatorem świętych tajemnic, kryjących się między wierszami życia. Stąd też ludzie, bez względu na to, jak mało znaczącymi wydają się być, stanowią najwyższy wzór, są też bardziej ukochanymi od pozostałych stworzeń.
Islam ocenia rasę ludzką bez korzystania ze skrajnych pojęć. Jest to jedyna religia, która ujmuje ludzi jako istoty wzniosłe, mające specjalne zadanie, wyposażone w nadzwyczajny potencjał oraz talenty. Według islamu ludzie są wyjątkowi, ponieważ są ludźmi. „Zaprawdę, stworzyliśmy człowieka z prawdziwym zaszczytem”. Dzięki swemu oddaniu Bogu oraz Jego Posłańcowi ludzie będą bezwzględnie bronić tego stanowiska. „Chwała należy do Boga, do Jego Wysłannika, a tym samym do muzułmanów”. Ze swymi dążeniami i walką na ziemi stają się oni ulubieńcami Boga. „Tym, którzy podążają naszą ścieżką, bez wątpienia pokazujemy drogę do sukcesu i zadowolenia. Bóg jest oczywiście z tymi, którzy czczą Go tak, jakby Go widzieli”. „Najłaskawszy Bóg tworzy miłość w sercach ludzi, którzy wierzą i działają w odpowiedni sposób”. Koran, korzystając z powyższych przykładów, ilustruje wyższość człowieka we wszystkich aspektach. Równocześnie to, co zostało dane ludziom, tzn. ich wiara, dobre czyny oraz zdolność tworzenia, zbudowane jest na bazie ludzkich wartości, niczym koronka wyplatana z nici człowieczej natury. Człowieczeństwo jest dane ludziom jako dar. Nie jest podana jego cena, ani też niczego w zamian się nie oczekuje.
Wszystkie relacje międzyludzkie zbudowane są z powyższych znaczeń i w tym kontekście są one również od tych znaczeń zależne. Człowiek – nieważne, czy kobieta czy mężczyzna, biały czy czarny, młody czy stary, jest istotą szanowaną, chronioną i nienaruszalną. Nie można odebrać ludziom ich własności, ich czystość również nie może być naruszana. Nie można wypędzić ich z ojczystych ziem, a ich niepodległość nie może być podważana. Nie można zabronić im życia w zgodzie z własnymi zasadami. Co więcej, nie mają oni prawa popełniać tego typu zbrodni wobec siebie. Nie mają prawa niszczyć darów przekazanych im od Boga, ponieważ jedynie tymczasowo je posiadają. To Bóg jest prawdziwym właścicielem wszystkiego. Na ludzi został jedynie nałożony obowiązek ochrony owego czasowego zaufania, mają także za zadanie dbać o bezpieczeństwo powierzonych im darów. Jest to dla nich świętością. W związku z tym nie będą ich naruszać ani nie dopuszczą do ich zniszczenia. Jeśli zajdzie potrzeba, będą walczyć i umierać za nie. Podkreślając znaczenie niezbywalnych praw człowieka, a także wskazując na wyższość człowieczeństwa, Sułtan Świata (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) wyraża się następująco:
„Ten, który zginął w imię ochrony swego bogactwa, jest męczennikiem.
Ten, który zginął w imię ochrony swego życia, jest męczennikiem.
Ten, który zginął w imię ochrony krewnych, jest męczennikiem.
I ten, który zginął w imię ochrony swej ojczyzny, jest męczennikiem”[1].
Jak blisko jest dziś ludzkość takiego stopnia pojmowania owych spraw? Myślę, że odpowiedź na to pytanie wykraczać będzie poza ramy tego artykułu.
Z punktu widzenia wiary oraz spraw z nią związanych ludzkość została obdarzona wyjątkowym wyróżnieniem. Zaprawdę, ludzkość – w porównaniu do całego wszechświata – wyprzedza również niebiosa i aniołów. Wszystko, co jest na ziemi i w niebiosach, służy człowiekowi, który ma prawo do korzystania z tych dobrodziejstw. Bóg przekazuje ludzkości swe dary z powodu jej słabości oraz potrzeb. Nadto Bóg traktuje istoty ludzkie na tym świecie jako swych gości. Tylko ci, którzy naprawdę wierzą, będą potrafili docenić te dary. Wierzący, którzy są świadomi prawdziwego znaczenia egzystencji, z radością przyjmą wszystkie dostępne światy jako pałace stworzone dla nich, przyjmą również wszelkie rzeczy, ożywione i nieożywione, jako swoje sługi.
Idąc o krok dalej, niezwykle trudne staje się mówienie o kimś, kto działa ze świadomością i siłą woli oraz sięga w głąb swego serca i duszy. Jedynym sposobem, by chwalić osobę, która rozwinęła swe wartości oraz sięgnęła szczytów, jest przytoczenie słów Akifa[2]:
„On stworzony został wznioślejszym niźli aniołowie.
Kryją się w nim wszystkie światy i zawarte są w nim królestwa”.
Teraz, gdy Bóg obdarzył nas tym wszystkim, czego oczekuje się od nas jako ludzi? Jest to naprawdę ważne. To, czy zdołamy to omówić, jest jednak osobnym zagadnieniem. Gdyby tylko każdy był świadomy tej wielkiej odpowiedzialności, jaka na nim ciąży.
[1] Tirmidhi, Diyat, 22 (1418,1421); Abu Dawud, Sunna, 32 (4772); Nesai, Tahrim, 22 (7,115,116); Ibn Maja, Hudud, 21 (2580)
[2] Mehmet Akif Ersoy, słynny poeta turecki, autor tureckiego hymnu narodowego.
- Utworzono .