Faqr i Ghina (Ubóstwo i Bogactwo)

Dla sufich ubóstwo oznacza, inicjowanie roszczeń do nieposiadania niczego, a także bycia wolnym od wszelkiego rodzaju przywiązań tego świata, jest także odczuwaniem biedy i nędzy przed Bogiem w relacjach z Nim, która opiera się na byciu jego sługą oraz na stawianiu Boga jako jedynego obiektu kultu. Nie jest to ubóstwo w ludzkim rozumieniu tego słowa, czyli nie oznacza błagania ludzi o coś, wystawiając swoją biedę na pokaz.

W sufickim znaczeniu ubóstwo związane jest z zerwaniem relacji ze wszystkim, co nie jest związane z Odwiecznym Bogiem, do którego wszyscy zanoszą swoje błagania, i ponadto związane jest z byciem zależnym wyłącznie od Niego w celu spełnienia swoich potrzeb. Z tego też powodu, osoba niezaangażowana w doczesne i światowe sprawy tego świata, osoba unicestwiona jest bardziej zależna od Boskich Atrybutów i Jego Istoty, może w pełniejszy sposób osiągnąć ubóstwo powtarzając tym samym to, o czym mówił prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z Nim) Ubóstwo jest moją dumą.^[1]

Jak mówią słowa błogosławieństwa, kiedy ubóstwo staje się wymiarem wiary i podporządkowania się osoby, nie bedzie już ona dłużej zależna od pomocy, woli oraz mocy, która nie jest Bogiem. Nawet jeśli osoba ta ma tak wielkie bogactwa, że mogłaby wypełnić nimi cały świat, ponieważ są one przedmiotem upadku i wyczerpania to ta osoba nie polega na tych dobrach, ale raczej zwraca się do Boga z całą swoją siłą i uczuciem, świadoma swojej prawdziwej biedy i bezradności. Jak Piękny jest dwuwiersz Nabiego 17-sto wiecznego proroka osmańskiego:

O prorocy, niegardzcie ubóstwem!
Ubóstwo jest lustrem, która odbija niezależność innych.

Rumi także dokonał spostrzeżenia na temat ubóstwa:

Ubóstwo jest całą istotą, wszystko inne jest formą;
Ubóstwo jest lekarstwem, a wszystko inne chorobą.
Cały świat składa się z próżności i pychy;
Ale ubóstwo jest prawdziwym rdzeniem i sensem istnienia.

Nawet jeśli osoba nie potrafi rozpoznać swojej podstawowej słabości i bezradności w świetle wiary to świadczy, o tym jak jest w rzeczywistości, że jest słaba, biedna i potrzebująca. Wszechmogący Bóg oświadcza, że: O ludzie! Wszyscy przed Bogiem jesteście ubodzy i bezwzględnie Go potrzebujecie, gdy tymczasem On jest doskonale Bogaty i Samowystarczalny (całkowicie niezależny od stworzenia), Godzien Wszelkiej Chwały ( jako wasz Pan, który daje zaopatrzenie wam i wszelkim innym istotom zaspokajając wszystkie wasze potrzeby)(35:15). Jako, że absolutnie każdy potrzebuje Jego wyborów, woli oraz dekretów, aby coś mogło zaistenieć, tak samo Jego Samoistnienie, a jednocześnie jego Wszechistniejąca Egzystencja są potrzebne do przeżycia.

Indywidulane ubóstwo człowieka oraz jego nędza przed Wszechmogącym nie oznacza poniżenia, jest ona raczej wzniosłą świadomością własnej nędzy, która rodzi wyższy stopień godności. Taka świadomość przed Absolutnie Zamożnym jest bogactwem samym w sobie. Wierzący staje się świadomy swojej niezależności od innych, jaką zyskuje jest do tego stopnia, że osoba ta czuje w swojej świadomości ,że tylko Bóg jest źródłem władzy i bogactwa. Jego pomoc jest nam potrzebna, dlatego też zwracamy się do niego. Nawet jeśli osoba jest biedna pod względem materialnym, nie odczuwa ona potrzeby czegokolwiek lub kogokolwiek.

Wierny przekonany jest, że cokolwiek czy ktokolwiek istnieje, zasadniczo należy do Wszechmocnego, wszystkie elementy stworzenia sa tylko cieniami Jego cienia absolutnej niezależnej egzystencji. Ten stopień przekonania o jedności Boga, jest nazywany unicestwieniem w Bogu, przed nami dwa kroki, do utrzymania się przy życiu w Bogu. Odnośnie tego Hayali, mówi:

Hayali, okryj swoje nagie ciało szalem ubóstwa;
To jest ich dumą, bo nie wiedzą co to satyna ani jedwab.

Ubóstwo jest celem świętych, (naturalnym) stanem czystych uczonych, jak i najbardziej oczywistym znakiem miłości Boga. Wszechmogący umieścił ubóstwo w sercach Swoich przyjaciół, aby ich serca mogły działać przez niego.Ubóstwo jest kluczem światła, który pozwala otworzyć oczy serca na niewyczerpane skarby Boże. Kto ma ten klucz, jest najbogatszym czlowiekiem na świecie, ubóstwo jest bramą prowadzącą do bogactwa. Ci którzy przez tę barmę przechodzą (w swoich sumieniach) dosięgają nieskończonych skarbów właściciela tych własności i odkrywają, że ubóstwo jest równoznaczne z bogactwem. Dlatego też tak jak to powiedział Junayd al-Baghdadi możemy powiedzieć, że:Bogactwo nie jest niczym więcej jak ostatecznym poziomem doskonałego ubóstwa.^[2]

Kiedy osoba zdaje sobie sprawę ze swojego istotnego ubóstwa przed Bogiem i swojej całkowitej zależności od niego, to ta osoba jest absolutnie bogata i nie odczuwa rzadnej potrzeby. To co należy rozumieć przez słynne powiedzenia to: Prawdziwe bogactwo jest bogactwem serca. Kiedy ktoś osiąga stopień bogactwa, to tak jakby odkrył kartę kredytową, która jest ważna na całym świecie. Ktoś kto ma tak tajemniczy kapitał, nie może być uznawanym, za osobę biedną ani bezsilną. O tym mówią poniższe słowa:

On jest siłą, dzięki niej jesteśmy silni.
Jesteśmy dobrze znani przez wzgląd na Jego imię i sławę.
Podążamy dalej niż szczyty i kontynuujemy naszą wędrówkę;
Wszystkie trudności przezwyciężamy z łatwością.

Nie posiadamy nic z dóbr materialnych ale jesteśmy absolutnie bogaci,
Jesteśmy pełni godności i szanowani przez Jego godność.
Podążamy drogą kontemplacji, więc
Wszystko co istnieje, jest dla nas źródłem poznania Boga.

[1] Al-‘Ajluni, Kashf al-Khafa’, 2:87
[2] Al-Qushayri, Al-Risala, 273.

Listopad 1992, Vol 14, Issue 166

Tweet

Whatsapp