Basira i Firasa (Postrzeganie i wnikliwość)
W dosłownym znaczeniu, oznacza percepcję, inteligencję, dyskrecję, dowód, świadka, postrzeganie (basira)oznacza otwarte oczy serca, a także umiejętność dostrzeżenia konsekwencji dokładnie na samym początku czynu lub przezorność. Postrzeganie nabywa znacznie różnego, głębszego wymiaru dla sufich. Jest ono uważane za jedyne źródło duchowej wiedzy, nabywanej zarówno poprzez refleksyjną myśl jak i poprzez inspirację, na pierwszym poziomie percepcji rzeczywistości rzeczy; a także siły świadomości, która rozpoznaje oraz określa wartości, które mają swoje źródło w duchu podczas gdy rozum staje się uwikłany w kolory, formy i cechy. Jest także siła postrzegania, tak zaostrzona światłem bliskości boskiego istnienia, że kiedy inne siły postrzegania, które porzez przewidzenia zaczynają się wyczerpywać ona nabywa wielkiej znajomości związanej z zagadkami kryjącymi się za rzeczami bez pomocy rzadnego przewodnika ani dowodów, dociera do Prawdy nad Prawdami, gdzie rozum pozostaje zdezorientowany.
Widzenie jest jednym ze świetlistych atrybutów Boga Wszechmogącego, a czyjeś postrzeganie lub wiedza jest tak jak to zostało oświadczone: Podzieliliśmy się wśród nich (43:32) jest proporcjonalna do własnych możliwości przyjmowania przejawów tego atrybutu. Największa część należy do tego kto, korzystał z boskiego źródła jak najpełniej, kto przelewał swoje inspiracje do serc swoich naśladowców, a mianowicie Prorok Muhammad (Niech pokój i błogosławieństwo będą z nim). Jest on najbardziej wypolerowanym lustrem przejawów Prawdy, niezrównanym w jej otrzymywaniu. Boska deklaracja mówi: To jest moja droga. Wzywam Boga na czysty dowód i poprzez wnikliwość ja, a także ten kto za mną podąża (12:108), wskazuje na wspaniałość dzielenia tego boskiego podarunku należącego do księcia proroków i jego wyznawców.
Ta niezrównana spostrzegawczość pozwoliła temu świętemu podróżnikowi na drodze do wniebowstąpienia, osiagnąć w jednym oddechu sferę poza materialną egzystencją, która jest pozbawiona ostatniej percepcji, a nawet uważana za ciemną, nieznaną lub poddawaną w wątpliwość. Studiował te sfery jak książki, a także wędrował po „stokach” niewidzialnego gdzie ukazane są archetypowe tablice, a melodie długopisów przeznaczenia, wprawiają serce w radość i przyprawiają o dreszcze. Odwiedził raj w akompaniamencie niebiańskich kobiet i mężczyzn, otrzymał Boskie powitanie z oddechami w odległości dwóch łuków, a nawet może bliżej(53:9), w miejscu gdzie miejsce i przestrzeń są niezróżnicowane ani niezdefiniowane.
Przyjemność obserwacji danej przez postrzeganie czasami nabiera nowego, głębszego wymiaru, kiedy to wierny zaczyna dostrzegać i odkrywać duchowy wymiar oraz znaczenie rzeczy i wydarzeń. Jego lub jej duch doświadcza innych wymiarów duchowych w tej trójwymiarowej sferze, a jego i jej sumienie staje się okiem istnienia, za pomocą którego widzi jego puls oraz intelekt.
W dodatku, oprócz percepcji i zrozumienia , wnikliwość (firasa) oznacza pogłębienie pojmowania kiedy percepcja staje się źródłem konkretnej wiedzy. Ci, którzy dostrzegają przejawy światła Boga, Prawdy, posiadają taki blask, który sprawia, że wszystko, każdą najmniejsząc sprawę, widzą w pełnej jej jasności. Nie są nigdy zagubieni, nawet jeśli mają do czynienia z najbardziej zawiłymi bądź podobnymi do siebie elementami , nigdy też nie gubią się w szczegółach. Widząc w tym samym czasie na przykład cukier z trzciny cukrowej, a takze wodór i tlen z wodą, powstrzymują się od wszelkich dewiacji (np. Panteizm i monizm) uznają swojego Stworzyciela takim jakim on jest, oraz stworzenie takim jakie jest.
Każdy punkt, słowo, a także linia w istnieniu każdego wiernego , jest znaczącą wiadomością w stronę wszechświata, może być to nawet książka. Poniższy wers odnosi się do ludzi którzy mają wiedzę i rozeznanie: Zaprawdę, w tym są znaki (nauki i przesłania) dla tych, którzy potrafią je odczytać (i zrozumieć wewnętrzne znaczenie rzeczy i zdarzeń) (15: 75). Ci którzy potrafią spojrzeć na istnienie z punktu określonego przez tradycję proroka: Bój się wnikliwości wierzącego, ponieważ widzi on w świetle Boga[1] nawiązują kontakt z rzeczywistością, zapoznają się z z niewidzialną stroną istnienia, ujawniając prawdziwą twarz wszytskiego, rzucają światło na wydarzenia. Podczas gdy niektórzy ludzie spędzają swoje życie „w czarnych dziurach” są zachwyceni wzrastającymi przyjemnościami na„stokach” podobnych do raju.
Dla kogoś kto jest obdarzony taką wnikliwością, egzystencja jest książką składającą się z niezliczonych stronic, z których każda jest ożywioną lub nieożywioną częścią istnienia, słowem odzwierciedlającym tysiące znaczeń, jest obliczem egzystencji, a każda osoba wyraża wiele ukrytych rzeczywistości . Ci, którzy doświadczają prawdziwej duchowości, widzą tego rodzaju rzeczy jako „wersety” tej księgi , a w świetlistych „zwrotach” jej wersów i otrzymują wiadomości, których nawet najwięksi myśliciele spośród niewiernych nie byliby zdolni dostrzec. Niewyobrażalne niespodzianki czekające na wierzących w innym świecie wedlug ich rangi są ukazane wszytskim wraz z duchową przyjemnością jakiej dostarczają.
[1] Al-Tirmidhi, „Tafsir al-Qur’an” 6.”
Marzec 1991, Vol 13, Issue 146
- Utworzono .