Obyczaje
Obyczaje są zbiorem zasad, które wywodzą się z głębin duchowości i regulują zachowanie człowieka. Z tego powodu ludzie, którzy zaniedbują sferę duchową, pozbawieni są jej wartości. Nie potrafią też zachowywać się zgodnie z jej zasadami.
Przedkładanie interesów innych nad swoje jest wyrazem głębokiej duchowości i wielkoduszności. Ci, którzy czynią dobro bez oczekiwania czegoś w zamian, pewnego dnia ukłonią się przed Bogiem w podziwie i zachwycie. Nastąpi to wtedy, kiedy nieoczekiwanie spotkają się ze wszystkimi dziełami, będącymi rezultatem ich pełnej rozwagi natury, oraz z całym dobrem, które uczynili.
To, że jesteś osobą wykształconą, nie oznacza, iż jesteś prawdziwym człowiekiem. Ludzie uczeni są wolni od ciężaru zbędnych informacji, a wielkość osiągają w tym zakresie, że służą ludzkości oraz dają innym przykład moralności i cnoty. W przeciwnym razie byliby ludźmi, którzy zmarnowali swe życie. Ci, którzy rozwinęli swą moralność i cnoty, a brakuje im nauki tak gęstej jak żelazo, mogą czasami okazać się przydatni i cenni jak złoto.
Chociaż jesteś oszukiwany przez innych, nigdy nikogo nie oszukuj. Wierność i prawość są dwiema najważniejszymi cnotami. Nawet jeśli podążanie za nimi przyniesie ci stratę, a zwykle tak się dzieje, zawsze bądź wierny i prawy.
Kiedyś dobre obyczaje traktowano jako cnotę. Dziś uznaje się je za zbiór zasad regulujących życie społeczne. Chciałbym, aby ludzie zachowywali się zgodnie z tymi zasadami, nawet jeśli nie są cnotliwi!
W przeszłości ludzie mówili: „Dobre postępowanie nie jest już praktykowane, widzimy je tylko zapisane w książkach”. Dzisiaj natomiast ludzie mówią: „Dobre postępowanie nie jest już aktualne; to, co po nim pozostało, to słowa zapisane w starych książkach”. Cokolwiek ludzie mówią, dobre postępowanie jest warte poświęcenia mu wielu rzeczy, nawet jeśli przedstawiane bywa jako przestarzałe.
- Utworzono .