Ludzkość
Naszą miarą w kontakcie z innymi jest to, co nas zadowala bądź nam przeszkadza. Dla ludzi trzeba pragnąć tego, czego pragniemy dla siebie. Należy też pamiętać o tym, że zachowanie, które nam się nie podoba, nie podoba się innym. Jeśli będziesz postępował w taki właśnie sposób, nie będziesz popełniał błędów i krzywdził innych.
Doznana życzliwość sprawia, że czujemy przywiązanie i sympatię do tych, od których ją otrzymaliśmy. Biorąc to pod uwagę powinniśmy zastanowić się nad tym, jak inni mogliby nas polubić oraz odczuwać do nas sympatię i przywiązanie. Mówi się, że „ludzie są niewolnikami dobrodziejstw, jakich doświadczyli”. Stąd też robienie innym przysług oraz bycie dla nich dobrymi jest prawdziwą ochroną przed zranieniem z ich strony.
Dojrzałość oraz doskonałość ducha przejawia się w sposobie odnoszenia się do innych, zwłaszcza do tych, którzy wyrządzili nam krzywdę. Na zło odpowiadaj dobrem. Nie przestawaj czynić dobrze nawet tym, którzy cię skrzywdzili. Traktuj ich po ludzku i zachowuj się w stosunku do nich szlachetnie, ponieważ szkodzenie komuś zawsze jest zachowaniem brutalnym. Odpowiadanie złem na zło prowadzi do zepsucia charakteru, natomiast odwdzięczanie się dobrem za doznane zło jest zachowaniem szlachetnym.
W czynieniu dobra nie ma ograniczeń. Ci, którzy poświęcili się dla dobra ludzkości, mogą wykazywać się altruizmem do tego stopnia, że całe swe życie poświęcą dla innych. Taki altruizm jest zaletą tylko wtedy, kiedy jest szczery i wynika z czystych intencji, oraz kiedy nie definiuje „innych” poprzez rasę.
Nasze człowieczeństwo oraz szlachetność są wprost proporcjonalne do bliskości, jaką obdarzamy naszych przyjaciół, oraz do jej utrzymania. Mówienie o szlachetności i dobroci, pozbawione zewnętrznych wyrazów ciepła oraz bliskości w relacjach z innymi, pozostaje czysto teoretycznym twierdzeniem. Czynienie dobra w zamian za otrzymane dobro bądź zaniechanie go jako sposób na ukaranie kogoś innego świadczy o niedoskonałości moralnej oraz niedojrzałość.
Ignorowanie cudzych wad oraz błędów, a także okazywanie tolerancji wobec niedoskonałości jest wyrazem wielkiej hojności i dobroci. Wtrącanie się do cudzych spraw i szukanie błędów jest niegrzeczne oraz nieuprzejme, a ich nagłaśnianie wręcz niewybaczalne. Mówienie o tego typu rzeczach prosto w twarz jest ciężkim ciosem zadanym danej osobie, a także ciosem dla ludzkiej jedności, który sprawia, że pełne odzyskanie utraconej przyjaźni staje się raczej niemożliwe.
Ci, którzy, to, co zrobili dla ludzi, uznają za nieistotne, natomiast doceniają najmniejszą nawet przysługę oddaną im przez innych, są doskonali, gdyż nabyli boski sposób postępowania oraz odnaleźli pokój w swym sumieniu. Takie osoby nigdy nie przypominają o przysłudze, jaką uczyniły innym, nigdy też nie skarżą się, kiedy doznają z ich strony obojętności.
- Utworzono .