Spadkobiercy Ziemi
Świat odpływa wirując wokół własnej orbity.., ale czy prawowici spadkobiercy ziemi są gotowi by odzyskać i odbudować dziedzictwo, które zostało wyrwane z ich rąk? Pierwotne przywileje były dane, jako dar, zatem są różne od praw zdobytych poprzez działanie. Przywileje, które nie są przyznawane z powodu zasług – nawet, jeśli początkowo przyznane są konkretnej grupie czy narodowi – mogą zawsze zostać cofnięte. Mogą kontynuować wymianę w rękach tych, których zasługa jest większa, aż po tych, którzy za swoje zasługi zostali wywyższeni.
Zaprawdę My zapisaliśmy w Psalmach po objawieniu [w Torze], że moi słudzy, odziedziczą ziemię. (Anbiya 21:105)
Nie ulega wątpliwości, że obietnica zagwarantowana w tym wersecie, zostanie pewnego dnia wypełniona. Nie ulega również wątpliwości ziemskie dziedzictwo. Dziedziczenie ziemi oznacza również zarządzanie zasobami nieba i kosmosu. Będzie to niemal panowanie „totalne”. Jako, że dominium to, przekazane zostanie regentowi lub zarządcy w imieniu Boga – jest niezmiernie ważne, a wręcz konieczne, aby atrybuty niezbędne do dziedziczenia ziemi i niebios były odpowiednie. W zasadzie tylko, jeśli wymagane atrybuty będą zrealizowane oraz praktykowane, marzenie to może się spełnić.
Ponieważ w trudnych czasach ci, którzy twierdzili, że są dziedzicami, lecz nie udało im się wypełnić obowiązków określonych przez niebiańskie dziedzictwo, zostali go pozbawieni przez rzeczywistego Właściciela dominium – jedyną drogą dla nich, by uniknąć wydziedziczenia jest powrót i schronienie się w Jego objęciach.
Bóg nie obiecał tej spuścizny konkretnemu klanowi, plemieniu, narodowi czy rasie. Dziedzictwo jest dla tych z jego sług, którzy są sprawiedliwi w myślach i religii; dla tych, którzy posiadają duszę Mahometa oraz moralność Koranu; którzy wspierają i utrzymują ideę spójności, wspólnoty i solidarności; którzy są świadomi epoki, w której żyją; którzy są dobrze wyposażeni w wiedzę oraz naukę; którzy utrzymują i strzegą równowagi pomiędzy tym światem i następnym; krótko mówiąc dla bohaterów duszy, duchowej rzeczywistości i wizji, którzy kierują się w stronę tej samej orbity, jako towarzysze Boskiego Posłańca, jako gwiazdy zdobiące prorockie niebo. I to dziedzictwo zawiera się w sunnatullah, w boskim spojrzeniu, oraz Jego sposobie postępowania.
Według następującego wersetu – Nigdy nie znajdziesz w sposobie Boga żadnej zmiany; nigdy nie znajdziesz w sposobie Boga żadnej odmiany (Fatir 35: 43) – jest to prawo natury. Jest to prawo stworzenia ustalone przez Stwórcę i jest ono niezmienne.
Oto, dlaczego stawanie się dziedzicami ziemi jest przede wszystkim uzależnione, od dążenia do przeżywania religii w zgodzie z Koranem i Sunną. Po drugie, oznacza to dążenie do uczynienia religii duszą życia. Po trzecie, jest to uzależnione od bycia godnymi spadkobiercami nauki i wiedzy obecnych czasów. Rzeczą, o której nigdy nie należy zapominać jest fakt, że kara nieuchronnie dosięga tych, którzy działają wbrew naturalnym prawom wszechświata (obecności boskiej woli i mocy we wszechświecie) oraz wbrew prawom boskim (znajdującym się w objawionych pismach). Kara dosięga również tych, którzy poczynili negatywne zmiany w swoim życiu duchowym, nawet, jeśli w tej chwili cieszą się monopolem panowania nad resztą. Świadczy o tym cmentarz narodów, które zbłądziły i z tego powodu wymarły. Bóg nigdy nie odbiera dobrodziejstw danych narodom czy społeczeństwom, ani nie zmienia ich, dopóki one same nie wprowadzą zmian w swoim życiu i świecie wewnętrznym, dopóki nie zniekształcą siebie i swoich dusz. Werset zacytowany powyżej, jak również następujący – Bóg nie zmienia sytuacji ludu, dopóki on sam nie zmienia tego, co jest w nim (Rad 13: 11) – który dotyczy rządzenia i bycia rządzonym, oraz honoru i poniżenia, przypomina nam o bardzo ważnej ogólnej zasadzie, a także podkreśla konkretne słabości współczesnych muzułmanów.
Możemy posumować te słabości, jako zniekształcenie poniesione w zarówno ich strukturze wewnętrznej (w ich sercach i duszach), jak i zewnętrznej (zacofaniu w obliczu współczesnej wiedzy). Nie ma większego znaczenia czy jest to wynik przeszkód stawianych przez świat zewnętrzny przez dwa stulecia, czy wynik ignorancji, słabości, niemocy lub deficytów. Jedno jest pewne, a mianowicie, że islamska społeczność wykrwawia się na rzecz swojej obojętności oraz pragnie zainteresowania – źródła władzy, które pozwalało jej trwać przez wieki, oraz uczyniło ją prawomocnym „dziedzicem Ziemi”.
Czy możemy powiedzieć o tych, którzy w imieniu muzułmańskiej społeczności uważają siebie za reprezentujących islam w tych niefortunnych czasach, że wiodą intensywne życie w sercu i w duszy tak, jak pierwsi muzułmanie? Czy możemy powiedzieć, że muzułmanie odsuwają od siebie i zapominają o swoim pragnieniu życia, i zamiast tego posiadają pragnienie oraz duchowe rozwiązania pozwalające żyć innym? Jak wielu ludzi możemy obecnie wskazać, którzy żyją ze świadomością, że cokolwiek robią prowadzi do dobrych, wzniosłych, bardziej wartościowych i pożytecznych rzeczy lub sytuacji? Jak wielu szczerych ludzi możemy wskazać, którzy wolą raczej prowadzić swoje życie z honorem, niż żyć w pogardzie? Jak wiele wspaniałych dusz możemy pokazać, które nigdy nie poddały się presji ze strony przeszkód lub nieprzyjaciół, oraz którzy kontynuowali swoje życie nie zmieniając jego kierunku?
W tak nieszczęśliwych okresach, słabość administracji oraz rządzących dosłownie łamie serce. Pomimo, że Koran zakazuję muzułmanom życia pod rządami tyranów, nam nie udało się tego uniknąć. Niestety, nie możemy zaprzeczyć, że żyliśmy doświadczając wielkiej nędzy oraz poniżenia ze strony oprawców, którzy starali się nas złamać przez lata swojego panowania.
Prawda jest taka, że popełniliśmy jeden z najbardziej niewybaczalnych błędów w historii. Aby uczynić nasz materialny świat zamożnym, poświęciliśmy naszą religię oraz zaadoptowaliśmy system wartości, który uczynił nasz świat ważniejszym od religii. Następnie pogrążyliśmy się w walce, w „sieci niemożliwości oraz absurdów”. W konsekwencji, nie tylko straciliśmy religię, ale i nie udało nam się podbić świata. Ten chwalebny, lecz nieszczęśliwy naród doświadczył okresu spustoszenia: uświęcona historia oraz tysiącletnie dziedzictwo zostały odrzucone; sztuczne, świeżo zainicjowane korzenie zostały zaimplementowane wśród ludzi; wspaniałe państwo zostało zmodernizowane na fundamentach zawyżonych podstaw, które nie posiadają trwałej wartości; wzgardzono, znieważono oraz wyśmiano historię, wspólnotę, korzenie, kulturę narodową i dziedzictwo; znaleźliśmy schronienie u tych, którzy przez tysiąc lat sprzeciwiali się naszemu systemowi wartości, oraz w ich obcej ideologii; została ona sprowadzona do naszego kraju wraz z najbardziej bluźnierczymi poglądami. Ci, którzy skutecznie wyrażali i chwalili te poglądy w prozie i poezji, zostali obsypani nagrodami oraz wyróżnieniami. W świecie pokrzywdzonych, niesprawiedliwie traktowanych, potępionych oraz ciemiężonych, doszli niemal tak daleko, jak komunizm w swojej próbie zagnieżdżenia się w uczuciach, myślach i moralności.
Wciąż pamiętam, że kiedy ideologia socjalizmu i komunizmu była u szczytu, istniała grupa niemal kompletnie niekompetentnych osób, wykluczonych z powodu swojej niewiary, którzy nie ufali nawet sobie samym, oraz którzy bezustannie odczuwali potrzebę chowania się za postaciami publicznymi, dogmatami oraz ideologiami w celu atakowania w brutalny sposób religii i związanych z nią spraw. W chwili obecnej mamy do czynienia z najstraszniejszą oraz najbardziej haniebną kampanią tego samego rodzaju, prowadzoną przez te same jednostki, oraz te same gangi. Wciąż wspierani przez te same bezprawne ideologie, sieją złość, nienawiść oraz pretensję, deklarując wojnę by tłumić pobożnych i religijnych ludzi, oraz ich życie religijne. Turecki poeta, M. Akif Ersoy (1873-1936), autor tureckiego hymnu narodowego, obcował z tymi zagadnieniami w swoim zbiorze wierszy Safahat. W głębi serca i goryczy, oraz w cierpieniu psychicznym - w imponujący sposób wyraził on najbardziej ponury okres, w którym islam oraz muzułmanie byli objęci kontrolą, prześladowani, ścigani, oraz w którym miłość i entuzjazm wobec religii były bezczeszczone, gładzone oraz wykorzeniane.
Muszę jednak zaznaczyć, że ten szlachetny naród, który latami zmuszany był do cierpień poprzez bluźniercze oraz bezwzględne opresje, nigdy nie został całkowicie pokonany, a aspiracja do życia wiecznego w jego naturze, nigdy nie wygasła. Myśli te są równocześnie iskrą, która pojawia się, gdy budzi się życie, oraz źródłem światła zdolnego rozświetlać światy; do tej pory były jednak ściśnięte dośrodkową siłą ostrożności, powściągliwości, przezorności, oraz spokoju, które zostały pomniejszone do rozmiarów nasiona, dzięki czemu są w stanie przetrwać najbardziej tragiczne dni tego stulecia, sięgając po horyzont realizacji celu, oraz czekając w gotowości, aby w pełni oświetlić świat, gdy nadejdzie ich czas.
Powinniśmy uwzględnić ten długi okres degradacji, w takim samym stopniu, jak znoszone cierpienia i wywierane wysiłki. Poprzez zrozumienie islamu, który zgodnie ze swoją istotą, jest wydajnym źródłem mocy dla naszego materialnego i duchowego odrodzenia, łącząc się ze sprawiedliwymi sługami, których emocje, myśli, wyobrażenia i siła woli, są solidne i potężne, którzy stanowczo obstają przy zamiarze życia i komunikowania się ze słowami Boga,[4] którzy są konsekwentni w zdobywaniu wiedzy, godni zaufania w swoich postawach, którzy nie poddają się zmysłowym pragnieniom, oraz którym udało się zharmonizować swoje serca i umysły, pozwólcie nam udowodnić raz jeszcze, że jesteśmy spadkobiercami Ziemi.
Jeśli Bóg udzieli nam swoich wskazówek oraz pomyślności, chcielibyśmy kontynuować naszą podróż w kierunku tego, co utracone.
[1] i'la al-kalimatullah Poznanie wartości słów Boga oraz wartości islamu, szerzenie Jego imienia oraz nauczanie innych Jego słowami.
- Utworzono .