Jego mądrość
Przywódcy zyskują miłość i zaufanie swoich ludów proporcjonalnie do zdolności do rozwiązywania ludzkich problemów: osobistych, publicznych, społecznych, ekonomicznych i politycznych.
Niektórzy przywódcy, próbując rozwiązać te problemy, uciekają się do siły i terroru, sankcji i ciężkich kar (wygnania, uwięzienia, pozbawienia praw obywatelskich itp.), tortur i inwigilowania życia prywatnego obywateli. Wysłannik Boży starał się rozwiązywać wszystkie problemy tak, że trudno się z nim równać. Choć jego lud był kłótliwy, dziki i buntowniczy, to jednak on przekazał mu Przesłanie tak ważne, że
„Jeslibyśmy objawili ten Koran na jakiejś górze, zobaczyłbyś ją pokorną, rozerwaną ze strachu przed Bogiem.” (59:21)
Muhammad przekształcił swój lud w pełną harmonii wspólnotę pokoju, wiedzy i moralności. Czytając o państwach idealnych, wymyślanych na Zachodzie: Republika (Platon), Utopia (T. Moore) czy też Civitas Solis (T. Campanella), mamy wrażenie, że myśliciele ci śnili zasadniczo o państwie takim jak Medyna za czasów Proroka Muhammada. Ludzkość nie doświadczyła nigdy potem tego typu wspólnoty.
W pierwszej części naszej książki opisaliśmy, jak Wysłannik Boży zapobiegł konfliktowi pomiędzy możnymi członkami rodu Kurejszytów podczas naprawy Ka’by i w jaki sposób nie dopuścił do katastrofy po bitwie pod Hunajn. Warto także przypomnieć o rozwiązaniu przez niego rodzącego się konfliktu pomiędzy Ansarami a Emigrantami po walkach z Banu Mustaliq. Kiedy już niemal wybuchł wśród muzułmanów wewnętrzny antagonizm podczas postoju przy studni, Prorok dał rozkaz do natychmiastowego wymarszu, ratując w ten sposób sytuację.
- Utworzono .