Islam zwraca się do wszystkich ludzkich zdolności
Jak wyraźnie stanowi wyżej wspomniany werset, metoda edukacji, którą stosował Wysłannik nie tylko zwyczajnie oczyszcza nasze kierujące się ku złu wnętrza, ma charakter uniwersalny i podnosi ludzkie serca, dusze i umysły do poziomu idealnego. Prorok inspirował i doceniał rozum ludzki, w rzeczy samej nadawał mu rangę najwyższą w świetle Objawienia.
Świadczą o tym również uniwersalne prawdy Koranu. Poza tym, Przesłanie koraniczne dotyka wszystkie nasze zmysły, zewnętrzne i wewnętrzne; sprawia, że ludzie kierujący się nim unoszą się na skrzydłach miłości i współczucia, zabiera je do miejsc wcześniej dla nich niewyobrażalnych. Uniwersalne wezwanie Proroka obejmuje, poza przepisami dobrego zachowania się i duchowości, wszelkie zasady ekonomii, finansów, administracji, edukacji, sprawiedliwości i prawa międzynarodowego. Swoim uczniom otwarł drzwi do ustanowienia ładu ekonomicznego, społecznego, administracyjnego, wojskowego, politycznego i naukowego. Kształtował ich umysły i dusze tak, by mogli stać się doskonałymi administratorami, najlepszymi ekonomistami, odnoszącymi sukces politykami i wodzami.
Rzekł:
„Każdy prorok przede mną budował pewną część tego wspaniałego gmachu, jednak pozostawała luka, którą należało zamknąć. Każda osoba przechodząca obok mówiła: ‘Zastanawiam się, kiedy ten budynek zostanie wykończony?’ Człowiekiem, który tego dokona, jestem ja. Po mnie, nie będzie już żadnego braku w tej konstrukcji”.[1]
Koran to potwierdza: „Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię” (5:3). W skrócie, Prorok zreformował, uzupełnił i udoskonalił sposób życia, który był niepełny, niedoskonały lub różniący się od Woli Bożej.
Wszyscy poprzedni prorocy byli zsyłani do określonego ludu i na pewien czas. Skoro jednak Bóg wybrał Proroka Muhammada i islam na wszystkie czasy i dla wszystkich ludzi, to islam stanowi doskonałość Jego uniwersalnej łaski względem Stworzenia. Tak ukształtował islam, by odpowiadał każdemu. Dlatego też ludzie, zamiast wyszukiwać rzekomych uchybień w Posłaniu i zasadach przekazanych przez Wysłannika, powinni je poznawać, by następnie kształtować według nich swoje życie.
Doskonałość wychowawcy i nauczyciela zależy m.in. od wielkości jego ideału oraz jakości i ilości słuchaczy. Nawet jeszcze przed śmiercią Proroka Muhammada, nauczyciele i przewodnicy duchowi podróżowali od Egiptu po Iran i od Jemenu po Kaukaz, by głosić to, czego nauczyli się od swego Mistrza. W następnych stuleciach przyjmowali islam ludzie różnych tradycji, zwyczajów i kultur (np. Persowie i Turańczycy, Chińczycy i Indusi, Rzymianie i Abisyńczycy, Arabowie i część Europejczyków). Wielkość nauczyciela zależy także od praktykowania głoszonych przez niego zasad. Nikt nie może zaprzeczyć, że ludzie we wszystkich stronach świata przyjmują islam i stosują jego zasady. Ze względu na Wolę i Moc Boga, większość ludzkości w nie tak odległej przyszłości przyjmie islam.
Przypomnijmy, że Wysłannik pojawił się pośród ludu raczej prymitywnego i dzikiego. Arabowie ówcześni pili alkohol, uprawiali hazard i rozpustę. Prostytucja była legalna a domy publiczne oznaczane były specjalną chorągiewką. Nieprzyzwoitość przybierała takie rozmiary, że nieraz jakaś osoba byłaby zakłopotana, gdyby ja nazwać człowiekiem. Ludzie stale ze sobą walczyli, a nikt nie był w stanie zjednoczyć ich w jeden naród. W Arabia można było spotkać wszystko to, co najgorsze. Prorok jednakże wytępił to zło i zastąpił głęboko zakorzenionymi wartościami i cnotami, tak że ludzie ci stali się przywódcami i nauczycielami cywilizowanego świata. Nawet jeszcze dzisiaj nie potrafimy osiągnąć ich poziomu. Przyznali to tacy zachodni intelektualiści, jak Isaac Taylor[2], Robert Briffault, John Davenport, M. Pickhtall, P. Bayle i Lamartine.[3]
Bóg stwarza istoty żywe z rzeczy nieożywionych. Daje życie ziemi i skale. Prorok zamieniał „skały, ziemię, węgiel i miedź” w „złoto i diamenty”. Wystarczy wspomnieć przypadki Abu Bakra, Omara, Osmana,, Alego, Chalida, Uqby ibn Nafiego, Tarika ibn Ziyada, Abu Hanify, Imama Szafiego, Bajazyda al-Bistami, al-Arabiego, Biruniego, Zahrawiego, oraz setek tysięcy innych, spośród których wszyscy byli wychowywani w jego szkole. Wysłannik nigdy nie dozwalał, by ludzkie zdolności pozostały nie rozwinięte. Kształtował je i zastępował słabość wspaniałą mocą. Jak mówił pewien wielki myśliciel:
„Omar miał predyspozycje do tego by być wielkim człowiekiem, jeszcze zanim przyjął islam. Po konwersji stał się silnym i niezwykle uprzejmym człowiekiem, który nie zdeptałby nawet mrówki ani nie zabiłby konika polnego”.
Nie umiemy wykorzenić takiego zwyczaju, jak palenie, pomimo wszystkich naszych nowoczesnych metod i możliwości oraz prawie codziennych konferencji i sympozjów poświęconych zwalczaniu palenia. Wiedza medyczna dowiodła, że palenie powoduje raka krtani, ust, przełyku, tchawicy i płuc. A jednak ludzie nie przestają palić. Z drugiej strony, Wysłannik wytępił wiele niemal wrodzonych złych skłonności i zwyczajów a w ich miejsce wpoił godne pochwały cnoty.
Prorok widział każdego człowieka całościowo. Dostrzegał wszystkie zdolności i możliwości oraz rozwijał je, zamieniając swój własny, nieszczęśliwy lud we wzór cnót. Mądrość pozwalająca ocenić taki potencjał stanowi dodatkowy dowód jego Proroctwa.
[1] Bukhari, “Manaqib,” 18; Muslim, “Fada’il,” 20-23.
[2] Isaac Taylor. (Abu’l-Fazl Ezzati, An Introduction to the History of the Spread of Islam, London)
[3] Lamartine, (Historie de la Turquie, 2:276-77.)
- Utworzono .