Jego modlitwy i suplikacje
Wysłannik Boży modlił się do Boga przed każdym przedsięwzięciem. Księgi Tradycji (hadisy) nie notują przypadku, w którym by się nie modlił. Jak już wspominaliśmy wcześniej, modlitwa jest misterium służby Bogu, a Prorok był Pierwszym Sługą. Widać to jasno na przykładzie powtarzanego przez muzułmanów wielokroć na dzień wyznania wiary: „Świadczę, że nie ma Boga prócz Boga (Jedynego); świadczę, że Muhammad jest Jego sługą i wysłannikiem”. Zwróćmy uwagę, że wpierw nazywany jest sługą, a dopiero potem wysłannikiem. Cokolwiek zamierzał czynić, powierzał do Bogu poprzez swą modlitwę.
Bóg jest naszym Stwórcą. Choć powinniśmy podejmować konieczne środki ostrożności i obserwować precedensy, aby łatwiej wykonywać rzeczy w tym świecie materialnym, gdzie swe specjalne miejsce ma przyczyna i skutek, to jednak nigdy nie powinniśmy zapominać, że ostatecznie wszystko zależy od Boga. Dlatego musimy uzupełniać działanie modlitwą. Wymaga tego od nas także wiara w Jedność Boga.
Wiedza o Bogu, jaką posiadał Muhammad była niezrównana. W rezultacie był on pierwszym w miłości do Niego i –paradoksalnie- także w bojaźni bożej. Wiedział, że cokolwiek Bóg zechce uczynić, zdarza się: „Jego rozkaz- kiedy On chce jakiejś rzeczy- zawiera się w słowie ‘Bądź’ - i ona jest”(36:82). Wszystkie rzeczy istnieją i wszechświat działa według praw ustalonych przez Boga. Świadomy tego Wysłannik czynił, co do niego należało, łącząc działanie z modlitwą, a rezultat pozostawiał Bogu, pełen ufności.
Suplikacje Proroka zachowały się do naszych czasów, i kiedy je czytamy, widzimy, że mają głębokie znaczenie i odpowiadają dokładnie okolicznościom. Odbijają wiarę, szczerość, absolutne poddanie i całkowite zaufanie. Niżej podajemy kilka przykładów:
Boże, mam nadzieję na Twoje Miłosierdzie i lękam się Twego gniewu, poddaję się Tobie, zawierzam Ci wszystkie moje sprawy i uciekam się do Ciebie. Nie ma innego schronienia ani źródła bezpieczeństwa przed Twym gniewem, jak tylko Ty. Wierzę w Księgę, którą zesłałeś oraz Proroka, którego powołałeś”.[1]
Bez grzechów, dusza jest jak wypolerowane zwierciadło albo białe szaty. Grzechy zanieczyszczają duszę i mogą być starte jedynie żalem za nie i prośbą skierowaną do Boga o przebaczenie. Prorok zwykł był modlić się w sposób następujący, choć był bezgrzeszny: „O Boże, połóż pomiędzy mną a zbłądzeniem odległość tak wielką, jak ta, którą położyłeś pomiędzy Wschodem a Zachodem. Boże, oczyść mnie z błędów w taki sposób, jak biała szata oczyszczana jest z brudu”.[2]
Poza tymi suplikacjami na szczególne okazje, Prorok pozostawił inne, różnej długości. Zaprezentujemy tutaj kilka z nich:
„Boże, proszę Cię o wszystko, co dobre: co mam pod ręką i co jest odroczone, o czym już wiem i czego nie wiem. Uciekam się do Ciebie przed wszelkim złem, bliskim i odroczonym, które już znam, i o którym nie wiem”.[3]
„Boże, nic nie może przeszkodzić temu, co darujesz, ani nic darowanego nie może Ci przeszkodzić. Nikt możny nie jest w stanie uczynić nam dobra, a bogactwo do Ciebie należy”.[4]
„Boże, nie powiedziałem niczego, nie złożyłem przysięgi, przyrzeczenia, ani nie uczyniłem niczego, czego byś wcześniej nie chciał. Czegokolwiek chciałeś, to jest, a czegokolwiek nie chciałeś, tego nie ma. Nie ma innej siły lub potęgi oprócz Twojej, a Ty naprawdę władasz wszystkim”.[5]
„Boże, o cokolwiek prosiłem Cię w modlitwie, niech to się stanie dla tego, dla kogo masz Swe Miłosierdzie; kogokolwiek przekląłem, niech stanie się dla tego, kogo przekląłeś. Naprawdę, jesteś moim Strażnikiem w tym świecie i w przyszłym. Spraw, abym zmarł jako muzułmanin i policz mnie pośród sprawiedliwych”.[6]
„Boże, proszę Cię o zadowolenie po nieszczęściu, o spokojne życie po śmierci, o radość widzenia Twego Oblicza i o spotkanie z Tobą. Szukam schronienia u Ciebie od czynienia zła innym i od zła innych, od okazywania wrogości innym i od tego, by być uznawanym za wroga, od zbłądzenia i popełniania niewybaczalnych grzechów. Jeśli zostawisz mnie samemu sobie, to zostawisz mnie w słabości, potrzebie, grzeszności i błędzie. Zależę tylko od Twojego Miłosierdzia, więc przebacz wszystkie moje grzechy, gdyż tylko Ty możesz tego dokonać. Przyjmij mój żal za grzechy, albowiem jesteś Przebaczający, Litościwy”.[7]
„Boże, Ty najbardziej zasługujesz na to, by Cię wspominać i nikt poza Tobą nie zasługuje na oddawanie czci. Jesteś bardziej pomocny, niż ktokolwiek, kogo można by prosić o pomoc i bardziej szczodry od każdego szczodrego. Jesteś Władcą bez współrządzących i Jedynym, bez podobnych do Ciebie. Wszystko prócz Ciebie przemija.
Jeśli ktoś jest Ci posłuszny, to go nagradzasz, a jeśli nie jest Ci posłuszny, to mu wybaczasz. Jesteś Świadkiem wszystkiego, będąc bliżej niż jakikolwiek świadek; chroniąc, jesteś bliżej, niż jakikolwiek obrońca. Ustaliłeś termin narodzin i śmierci wszystkich ludzi. Wiesz, co kryje w sobie każdy umysł i znasz wszystkie tajemnice.
Dozwolonym jest to, co Ty takim uczyniłeś. Zakazane jest to, co zakazałeś. Religią jest to, co ustaliłeś jako religię, przykazania są nimi z Twego rozkazu. Stworzenie jest Twoim stworzeniem. Jesteś Bogiem, Łagodnym, Współczującym. Błagam Cię, ze względu na światło Twego Oblicza, którym oświetliłeś Niebiosa i Ziemię, ze względu na wszystkie prawa, które do Ciebie należą, i ze względu na tych, którzy o Ciebie proszą, wybacz mi winy tego ranka i tego wieczora, oraz chroń mnie Swą Mocą od Ognia piekielnego.”[8]
„Boże, szukam u Ciebie schronienia przed wszelką wiedzą, która nie przynosi żadnej korzyści; od serca, które się Ciebie nie lęka i od modlitwy, która nie może być wysłuchana”.[9]
„Boże, proszę Cię o stałość w moich sprawach, wdzięczność za Twe dobrodziejstwa i służbę Tobie, którą przyjmiesz a także o język prawdomówny i zdrowe serce. Uciekam się do Ciebie przed złem, które znasz. Proszę Cię o dobro i o wybaczenie tego, o czym przecież wiesz. Doprawdy, znasz to, co niewidzialne”.[10]
„Boże, proszę, abyś dał mi możliwość czynienia dobra i powstrzymywania się od zła, miłości wobec biednych, a także, abyś wybaczył mi moje winy i miał nade mną miłosierdzie. Proszę Cię o Twoją Miłość i o miłość tych, których Ty miłujesz. Proszę Cię o miłość czynów, które mogą mnie zbliżyć do Twojej miłości”.[11]
„Boże, proszę Cię o dobro na początku i na końcu, w jego najbardziej wszechstronnej formie, w jego jawnych i tajemnych rodzajach, a także o najwyższą rangę w Raju.”[12]
„Boże, pomóż mi wspominać Cię, dziękować Ci i oddawać Ci cześć w sposób najwłaściwszy”.[13]
„Boże, proszę Cię o przewodnictwo, bojaźń względem Ciebie, niewinność i niezależność od innych”.[14]
„Boże, doprowadź wszystkie nasze sprawy do szczęśliwego zakończenia, chroń nas przed zhańbieniem i złą sławą na tym świecie oraz od tortur w życiu przyszłym”.[15]
Boże, prosimy Cię o wszelkie dobro, o które prosił Cię Twój Prorok Muhammad i szukamy schronienia w Tobie od wszelkiego zła, przed którym szukał schronienia u Ciebie Twój Prorok Muhammad.[16]
Modlitwa stanowiła fundamentalną część życia Proroka. Wszystkie przytaczane wyżej suplikacje, wraz z wieloma innymi, stały się swego rodzaju kluczami w rękach tak pobożnych i błogosławionych ludzi, jak Abu Hasan al-Shadhili, Ahmad al-Badawi, Ahmad al-Rifa’i, czy Abdur Nadir al-Jilani, którzy z ich pomocą pukali do bram Bożego Miłosierdzia.
[1] Bukhari, “Da‘awat,” 6; Muslim, “Dhikr,” 56.
[2] Bukhari, “Adhan,” 89; Muslim, “Masajid,” 147.
[3] Ibn Hanbal, Musnad, 6:147.
[4] Bukhari, “Adhan,” 155; Muslim, “Salat,” 205; Abu Dawud, “Salat,” 139.
[5] Ibn Hanbal, Musnad, 5:191.
[6] Nasa’i, “Sahw,” 62; Ibn Hanbal, 5:191.
[7] Ibn Hanbal, 5:191.
[8] Haythami, Majma‘ al-Zawa’id, 10:117.
[9] Muslim, “Dhikr,” 73; Abu Dawud, “Witr,” 32.
[10] Tirmidhi, “Da‘awat,” 23; Nasa’i, “Sahw,” 61.
[11] Tirmidhi, “Tafsir al-Qur’an,” 39; Imam Malik, Muwatta’, “Qur’an,” 73.
[12] Hakim, Mustadrak, 1:520.
[13] Ibid., 1:499.
[14] Ibn Maja, “Du‘a,” 2; Muslim, “Dhikr,” 72; Tirmidhi, “Da‘awat,” 73.
[15] Ibn Hanbal, 4:181; Hakim, 3:591.
[16] Tirmidhi, “Da‘awat,” 89.
- Utworzono .