Aby ustanowić równowagę
W czasie, kiedy niektórzy ludzie żyli w klasztorach, inni zaś tonęli w luksusie, Prorok Muhammad przyszedł z przesłaniem zawartym w Koranie: „Zmierzaj zaś, przy pomocy tego, czym obdarował cię Bóg, do Domu na Tamtym Świecie (, rozdając z tego, co posiadasz na dobroczynność), nie zapominając jednak o swoim udziale (, który Bóg ci wyznaczył) w tym świecie.” (28:77).
Wszyscy prorocy przybyli, by ustanowić równowagę pomiędzy życiem fizycznym i duchowym, rozumem a duszą, tym i tamtym światem, rozwiązłością a wstrzemięźliwością. Powinniśmy wspominać wszystko to, co Bóg nam darował, aby w ten sposób okazać Mu naszą wdzięczność i wychwalać Go (93:11). Nie możemy także zapomnieć, że będziemy odpowiadać za każde dobro, którym się cieszymy.
„Potem, z pewnością, zostaniecie zapytani tego Dnia o szczęśliwość!” (102:8).
Prorok wpoił te zasadę tak głęboko w serca swych Towarzyszy, że można było ją zauważyć w każdym aspekcie ich życia. Pewnego razu podczas przerwania postu w miesiącu ramadanie podano Abu Bakrowi szklankę zimnej wody. Ledwie wypił łyk wody, gdy nagle przestał i jego oczy wypełniły się łzami. Zapytany, dlaczego – odpowiedział: „Przebywaliśmy kiedyś razem z Prorokiem. Zachowywał się tak, jak gdyby popychał coś ręką. Mówił przy tym: ‘Trzymaj się ode mnie z daleka’ Zapytałem go, co czynił a on odrzekł: ‘Objawił mi się świat w postaci idealnej, z całym swoim zbytkiem i pompą. Przepędzałem go słowami: ‘Zostaw mnie w spokoju. Nie uwiedziesz mnie.’ Świat się wycofał, rzekł jednak: ‘Nie mogę zdobyć ciebie, ale przysięgam na Boga, że wezmę do niewoli tych, co przyjdą po tobie”. Opowiedziawszy to Abu Bakr stwierdził: „Teraz właśnie pomyślałem sobie, że świat kusi mnie szklanka zimnej wody i zapłakałem”.[1]
Abu Bakr i większość Towarzyszy Proroka prowadzili umiarkowany tryb życia, pomimo że mieli możliwość życia w luksusie.
[1] Abu Nu‘aym, Hilyat al-Awliya’ wa Tabaqat al-Asfiya’, 1:30-31.
- Utworzono .