Lihye‑i şerif ve...

Bilindiği gibi Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) sahabeye, zaman zaman yüzük,^[1] cübbe,^[2] entari… gibi eşyalarını hediye etmiştir.^[3] Ancak bunların miras olarak taksim edilmeyip, daha sonraki dönemde kaybedilmiş olma ihtimali büyüktür. Günümüzde lihye‑i şerif ziyaretleri yapılıp, bunlara saygı duyulduğu ve şifa niyetiyle yüze‑göze sürüldüğü gibi, o dönemde de sahabe efendilerimiz bunlara saygı duyuyor ve bunların hediye edilmesini kendi adlarına büyük bir mazhariyet olarak kabul ediyorlardı.^[4] Onlara bu şekilde bir saygıda mahzur olmamakla beraber, bunu günümüzde bir kısım yerlerde yapıldığı gibi, belli kural ve kaidelere sokarak; meselâ, el pençe divan durarak, şöyle böyle davranarak formülize etmek yanlış ve bid’attır.

İkincisi; ibadet ü taatlerimizde hem şekli, hem de zamanı Allah (celle celâluhu) belirlemiştir. Sahib‑i Şeriat’tan bizlere bir şey intikal etmeyen hususlarda, sürekli aynı şeyleri, aynı şekilde yapmak da doğru değildir. Aksine insanların ibadet niyetiyle yapıp ortaya koydukları her şey yukarıda ifade ettiğimiz gibi bid’at olur. Meselâ, bir insan namazda, onun cazibesinden cezbeye gelip birden kendisini yere atabilir. Ancak, böyle bir hâle, namazda huşûun, saygının, derinliğin ifadesi nazarıyla bakılarak, insanın kendisini yerden yere vurması, el kol hareketi yapıp başını sallaması vs. yeni bir şey icat etmek demektir ve hükmen bid’attir.

Üçüncü bir husus ise; Efendimiz’den bize intikal eden şeylere “metrûkât” deme, yakışıksız bir düşünce olsa gerek. Evet, O bir beşerdir ama beşer gibi değildir.^[5] Kendine ait hususiyetleri vardır. Sahabe efendilerimiz, İki Cihan Serveri’nden kendilerine intikal eden her şeyi canları pahasına korur ve onlara karşı saygılı davranırlardı. Öyleyse maddî varlığı olan böylesi şeylerden bahsederken, O’na olan saygı ve sevgimizi de ifade eden tabirleri seçmeliyiz.

Tweet

Whatsapp